13 مه 2024- تحقیقات جدید ارائه شده در کنگره ی اروپایی چاقی که در ونیز برگزار شد(12 تا 15 مه) قدرت ضد التهابی ورزش ایروبیک متوسط تا شدید را در افرادی که با التهاب درجه ی پایین(خفیف) مرتبط با چاقی مواجه هستند، آشکار ساخت. نتایج این تحقیق پتانسیل این نوع ورزش را در کمک به جلوگیری از چندین بیماری متابولیکی شامل دیابت نوع 2 و آترواسکلروز(مسدود شدن سرخرگ ها) نشان داد.

تجمع بیش از حد چربی در بافت چربی منجر به التهاب خفیف می شود که با سطوح بالای ترکیبات مخرب که به عنوان سیتوکین های پیش التهابی شناخته می شوند، مشخص می گردد، این ترکیبات منجر به بروز بیماری های متابولیکی می شوند.

پرفسور Signe Torekov، نویسنده ی ارشد این مقاله از دانشگاه کوپنهاگ در دانمارک، گفت: ما می دانیم که ورزش می تواند خطر عوارض مرتبط با چاقی را کاهش دهد، همچنین داروهای جدید کاهش وزن مانند آگونیست های گیرنده ی پپتید 1 شبه گلوکاگون(GLP-1 RA) که در اصل برای درمان دیابت تولید شده اند، بطور موثر چاقی و عوارض مرتبط با آن را کاهش می دهند. در این آنالیز، ما می خواستیم تاثیر ترکیب ورزش با GLP-1 RAرا بر کاهش التهاب خفیف مزمن(فرآیندی که زمینه ساز بسیاری از بیماری های مزمن و بیماری های مرتبط با افزایش سن است) در افراد چاق بررسی کنیم.

در یک مطالعه ی تصادفی، دوسوکور کنترل شده با دارونما به نام S-LITE، 195 فرد بالغ دانمارکی(متوسط سن 42 سال، 63% زن)، چاق(شاخص توده ی بدنی 32 تا 43 کیلوگرم بر متر مربع) بدون سابقه ی دیابت، یک رژیم غذایی کم کالری را به مدت 8 هفته دنبال کردند و حداقل 5% از وزن خود را از دست دادند(متوسط کاهش وزن 13.1 کیلوگرم).

سپس افراد شرکت کننده بطور تصادفی در گروه دارونما(با فعالیت بدنی معمول خود)، گروه ورزش(مینیمم 150 دقیقه ورزش متوسط یا 75 دقیقه ورزش شدید در هفته بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی)، گروه لیراگلوتاید(3 میلی گرم در روز بعلاوه فعالیت بدنی معمول) یا گروه ترکیبی از ورزش و لیراگلوتاید، برای حفظ وزن کاهش یافته قرار گرفتند.

شرکت کنندگان بر اساس گروه شان دارونما و یا لیراگلوتاید را بطور روزانه به خود تزریق می کردند.

مداخله ی ورزشی شامل دو جلسه ورزش شدید با نظارت مربی بر روی دوچرخه ی داخل سالنی یا دوچرخه ی اسپینینگ( ارزیابی با ظربان قلب) بود و شرکت کنندگان تشویق به انجام دو جلسه ی جداگانه در هفته شدند تا به مینیمم 150 دقیق فعالیت بدنی در هفته دست یابند.

نمونه های خون قبل و بعد از رژیم کم کالری و بعد از یک سال برای اندازه گیری تغییرات در عوامل ایجاد کننده ی التهاب مزمن - سیتوکین های التهابی نظیر اینترلوکین ها (IL-2, IL-6, IL-8, IL-10, IFN-γ) و فاکتور نکروز تومور آلفا بررسی شد.

در اندازه گیری های انجام شده پس از یک سال، بیماران در گروه لیراگلوتاید تنها گروهی بودند که به طور متوسط 0.7 کیلوگرم دیگر از وزن خود را از دست دادند؛ بیماران در گروه ورزش 2.0 کیلوگرم از وزن خود را دوباره بدست آوردند؛ شرکت کنندگان در گروه دارونما حدود نیمی از وزن از دست رفته خود را مجددا بدست آوردند(6.1 کیلوگرم). با این حال، شرکت کنندگان در گروه ترکیبی ورزش و لیراگلوتاید، 3.4 کیلوگرم دیگر از وزن خود را از دست دادند.

تغییرات در نشانگرهای التهابی

بعد از رژیم غذایی کم کالری، سطوح TNF-αبطور متوسط به میزان 8.4%، و سطوح IL-10به میزان 11.7% افزایش یافت. سایر سیتوکین ها پس از مداخله ی تغذیه ای تغییرات معنی داری را نشان ندادند. TNF-αبا آپوپتوز(مرگ سلولی) مرتبط است و نویسندگان معتقدند که کاهش سریع در وزن بدن منجر به افزایش موقتی در TNF-αبه عنوان یک نشانگر استرس شده است.

در پایان سال اول از دوره ی مداخله، در گروه ورزش سطوح IL-6  به طور متوسط 31.9% در مقایسه با 18.9% در گروه دارونما کاهش یافت. افزایش مزمنIL-6  با بیماری های قلبی عروقی نظیر آترواسکلروز و مقاومت به انسولین مرتبط است. در گروه ورزش همچنین سطوح IFN-γبطور متوسط به میزان 36.6% در مقایسه با 37.2% در گروه دارونما کاهش یافت. IFN-γ در چاقی با مقاومت به انسولین مرتبط است.

در گروه لیراگلوتاید و گروه ترکیبی، سطوح IL-6در طول دوره ی مداخله بطور متوسط به ترتیب به میزان 17.3% و 19.9% کاهش یافت، اما نسبت به پلاسبو تغییر معنی داری را نداشت. اما هیچ تغییری در IFN-γ در گروه دارونما، لیراگلوتاید و گروه ترکیبی مشاهده نشد.

تفاوت های معنی داری در غلظت های پلاسمایی IL-2، IL-8، IL-10، و TNF-αبین گروه ها مشاهده نشد.

پرفسور Torekov، گفت: یافته های ما نشان داد که انجام ورزش مطابق با دستورالعمل های توصیه شده موثرترین استراتژی برای کاهش التهاب خفیف مزمن است، درمان با لیراگلوتاید التهاب را بیش از دارونما کاهش نداد و افزودن لیراگلوتاید به ورزش سبب کاهش بیشتر التهاب نشد. این یافته ها تاکید می کند که مزایای فعالیت بدنی متوسط تا شدید در کاهش التهاب خفیف مرتبط با چاقی می تواند به پیشگیری از بیماری های متابولیکی مرتبط کمک کند.

نرخ ترک مطالعه توسط شرکت کنندگان پایین بود. پس از یک سال 41 نفر از 49 نفر در گروه لیراگلوتاید، 40 نفر از 48 نفر در گروه ورزش، 45 نفر از 49 نفر در گروه ترکیبی و 40 نفر از 49 نفر در گروه پلاسبو در مطالعه باقی ماندند و مطالعه را تکمیل کردند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240513/Aerobic-exercise-proves-most-effective-for-combating-obesity-related-inflammation.aspx