10 ژوئن 2024 - جراحی متابولیک چاقی (BMS) با کاهش بیشتری در مرگ و میر نسبت به درمان با آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1 RA) در میان بزرگسالانی که به مدت 10 سال یا کمتر با دیابت زندگی می کنند، مرتبط است. نتایج این مطالعه به صورت آنلاین در 7 ژوئن درJAMA Network Open  منتشر شد.

دکتر Dror Dicker و همکارانش، مرگ و میر ناشی از همه علل و حوادث قلبی عروقی نامطلوب غیرکشنده ی مرتبط باجراحی متابولیک چاقی را در مقابل درمان با آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون در بزرگسالان مبتلا به چاقی و دیابت و بدون بیماری قلبی عروقی شناخته شده در یک مطالعه کوهورت گذشته نگر مشاهده ای، مقایسه کردند. داده‌های 6070 شرکت‌کننده ی 24 ساله یا بالاتر، در این مطالعه بررسی شد. این مطالعه شامل 3035 جفت همسان از بیمارانی بود که تحت BMS قرار گرفتند یاGLP-1 RA  دریافت کردند و به‌مدت میانگین 6.8 سال پیگیری شدند.

محققان دریافتند که در بین 2371 جفت بیمار که به مدت 10 سال یا کمتر به دیابت مبتلا بودند، مرگ و میر برای افرادی که تحت BMS قرار گرفتند، در مقایسه با افرادی که درمان GLP-1 RA دریافت کردند، کمتر بود(نسبت خطر، 0.38). اما هنگامی که کاهش وزن در طول دوره پیگیری در مدل گنجانده شد، ارتباط از نظر آماری بی معنی شد.

هیچ مزیتی از نظر بقا برای BMS نسبت بهدرمان با آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون در بین 664 بیمار با طول مدت دیابت بیش از 10 سال، نشان داده نشد. تفاوت معنی داری بین گروه ها در خطر بروز عوارض جانبی عمده قلبی عروقی غیرکشنده نیز مشاهده نشد.

نویسندگان اظهار داشتند کهمزیت بقای مرتبط با BMS در مقایسه با درمان با GLP-1 RAs ممکن است با کاهش نسبی بیشتر در شاخص توده بدنی مشاهده شده در بین بیمارانی که تحت BMS قرار گرفته اند (31.4%-) در مقایسه با بیماران تحت درمان باGLP-1 RA توضیح داده شود(12.8%-).

یکی از نویسندگان این مقاله، روابط خود را با شرکت های نوو نوردیسک، الی لیلی و بوهرینگر اینگلهایم فاش کرد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-06-greater-reduction-mortality-bariatric-surgery.html