9 ژوئن 2024- تحقیقات جدیدی که در کنگره اروپایی چاقی (ECO) در ونیز، ایتالیا ارائه شد، برای اولین بار، تأثیر جنبه های مختلف چاقی کودکان را بر سلامت طولانی مدت و امید به زندگی تعیین کرد.

در این تحقیق، یک مدل چاقی با کمک شرکت stradoo GmbH، مشاور علوم زیستی در مونیخ، آلمان، ابداع و توسطشرکت داروسازی Rhythm پشتیبانی شد و توسط دکتر Urs Wiedemann، از stradoo، و همکارانش در دانشگاه ها و بیمارستان هایی در انگلستان، هلند، فرانسه، سوئد، اسپانیا، ایالات متحده آمریکا و آلمان، مورد استفاده قرار گرفت. با کمک این مدل که تأثیر چاقی دوران کودکی را بر بیماری‌های قلبی عروقی و همچنین امید به زندگی تخمین می‌زند، محققان دریافتند که سن شروع، شدت و طول مدت چاقی، همگی تاثیر خود را بر امید به زندگی دارند.همچنین مشخص شد که ایجاد چاقی در سنین بسیار پایین، بویژه تأثیر عمیقی دارد.

به عنوان مثال، کودکی که در سن چهار سالگی با چاقی شدید( BMI Z-scoreبرابر با 3.5) زندگی می‌کند و متعاقباً وزن کم نمی‌کند، امید به زندگی اش 39 سال است- تقریباً نیمی از میانگین امید به زندگی.

دکتر Wiedemann گفت: «در حالی که به طور گسترده پذیرفته شده است که چاقی در دوران کودکی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و شرایط مرتبط مانند دیابت نوع 2 (T2D) را افزایش می‌دهد و می‌تواند امید به زندگی را کاهش دهد، شواهد در مورد اندازه ی تأثیر آن ناهمگون و متغیر است.

درک بهتر میزان دقیق عواقب بلندمدت و عواملی که آنها را هدایت می‌کنند، می‌تواند به ارائه ی اطلاعات برای تدوین سیاست‌های پیشگیری و رویکردهای درمان، و همچنین بهبود سلامت و افزایش طول عمر کمک کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر، محققان یک مدل چاقی با شروع زودهنگام ایجاد کردند که به آنها اجازه می داد تأثیر چاقی دوران کودکی را بر بیماری های قلبی عروقی و شرایط مرتبط با آن مانند دیابت نوع 2(TD2)  و همچنین امید به زندگی را تخمین بزنند.

چهار متغیر کلیدی شامل: سن شروع چاقی، مدت چاقی، تجمع خطر غیرقابل برگشت چاقی (معیار خطرات برگشت ناپذیر چاقی - اثرات سلامتی که حتی پس از کاهش وزن باقی می‌ماند) و شدت چاقی بود.

شدت چاقی بر اساس BMI Z-score تعیین شد. یک معیار پرکاربرد وزن در دوران کودکی و نوجوانی، که نشان می‌دهد که BMI یک فرد چقدر از BMI طبیعی برای سن و جنس خود انحراف دارد و مقادیر بالاتر نشان دهنده ی وزن بالاتر است.

به عنوان مثال، یک پسر 4 ساله با قد متوسط ​​103 سانتی متر و وزن "طبیعی" حدود 16.5 کیلوگرم دارای BMI Z-score برابر با صفر خواهد بود. یک پسر 4 ساله با قد مشابه و با وزن 19.5 کیلوگرم دارای امتیاز BMI Z برابر با 2 خواهد بود که در محدوده چاقی قرار دارد، و فردی با وزن 22.7 کیلوگرم دارای امتیازBMI  Z برابر با 3.5 خواهد بود که نشان دهنده چاقی شدید است.

داده ها از 50 مطالعه بالینی موجود در مورد چاقی و بیماری های مرتبط با چاقی، مانند دیابت نوع 2، حوادث قلبی عروقی و کبد چرب استخراج شد. این مطالعات شامل بیش از 10 میلیون شرکت‌کننده از کشورهای سراسر جهان بودند. 2.7 میلیون نفر از آنها بین 2 تا 29 سال سن داشتند.

این مدل نشان داد که شروع زودتر و چاقی شدیدتر احتمال ابتلا به بیماری های مرتبط را افزایش می دهد.

به عنوان مثال، فردی با BMI Z-score برابر با 3.5(که نشان دهنده چاقی شدید) در سن 4 سالگی که متعاقباً وزن خود را کاهش نمی دهد، 27 درصد احتمال ابتلا به T2D تا سن 25 سالگی و 45 درصد احتمال ابتلا به T2D در سن 35 سالگی دارد.

در مقابل، فردی با BMI Z-score برابر با 2 در سن 4 سالگی، 6.5 درصد احتمال ابتلا به T2D در سن 25 سالگی و 22 درصد در سن 35 سالگی را خواهد داشت.

مدل چاقی با شروع زودرس همچنین نشان می دهد که BMI Z-score بالاتر در سنین پایین منجر به کاهش امید به زندگی می شود.

به عنوان مثال، BMI Z-score برابر با 2 در سن 4 سالگی بدون کاهش وزن بعدی، میانگین امید به زندگی را از تقریباً 80 به 65 سال کاهش می دهد. امید به زندگی برای BMI Z-score برابر با 2.5 به 50 سال و برای BMI Z-score برابر با 3.5 به 39 سال کاهش می یابد.

در مقابل،BMI Z-score  برابر با 3.5 در سن 12 سالگی، بدون کاهش وزن بعدی، میانگین امید به زندگی 42 سال را به همراه دارد.

مقایسه با داده‌های مطالعاتی که به عنوان ورودی مدل درج نشده بودند و با نظرات کارشناسان برجسته، صحت مدل تأیید شد.

همچنین می‌توان تأثیر کاهش وزن را بر امید به زندگی و سلامت بلندمدت مدل‌سازی کرد. برای مثال، برای فردی که با چاقی زودرس شدید(BMI Z-score  برابر با 4 در 4 سالگی) زندگی می‌کند و متعاقباً وزن کم نمی‌کند، امید به زندگی 37 سال و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در سن 35 سالگی 55 درصد است. کاهش وزن که منجر به نمرهیBMI Z  برابر با 2(فقط در محدوده چاقی) در سن 6 سالگی می شود، امید به زندگی را تا 64 افزایش می دهد و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را تا 29 درصد کاهش می دهد.

این مدل سازی همچنین نشان داد که کاهش وزن زودتر نسبت به کاهش وزن دیرتر، سال های بیشتری را به زندگی بازمی گرداند.

دکتر ویدمن گفت: مدل چاقی با شروع زودهنگام نشان می دهد که کاهش وزن تأثیر قابل توجهی بر امید به زندگی و خطر ابتلا به بیماری های همراه دارد، به ویژه زمانی که کاهش وزن در اوایل زندگی انجام شود.

محدودیت‌های این مدل شامل در نظر نگرفتن علت چاقی، عوامل خطر ژنتیکی، تفاوت‌های قومی یا جنسیتی، و همچنین در نظر نگرفتن چگونگی ارتباط بیماری‌های همراه مختلف با یکدیگر بود.

دکتر ویدمن نتیجه گیری کرد: "تاثیر چاقی دوران کودکی بر امید به زندگی عمیق است. واضح است که چاقی دوران کودکی باید به عنوان یک بیماری تهدید کننده زندگی در نظر گرفته شود. حیاتی است که درمان تا ایجاد دیابت نوع 2، فشار خون بالا یا سایر علائم هشداردهنده به تعویق نیافتد، بلکه باید زودتر شروع شود. تشخیص زودهنگام باید و می تواند کیفیت و طول عمر را بهبود بخشد."

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240515/Research-quantifies-impact-of-childhood-obesity-on-long-term-health-and-life-expectancy.aspx