11 ژوئن 2024 - یک مطالعه ی جدید نشان داد افرادی که در معرض سطوح بالاتر سر و صدای هواپیما قرار می‌گیرند، احتمال بیشتری دارد که شاخص توده بدنی بالاتری داشته باشند، که می‌تواند منجر به سکته مغزی یا فشار خون بالا شود. این یافته ها نشان می دهد که چگونه محیط زیست و بی عدالتی های زیست محیطی می توانند نتایج سلامتی را شکل دهند.
تحقیقات نشان داده است که سر و صدای هواپیماها و هلیکوپترها، برای مردم بسیار آزاردهنده تر از سر و صدای سایر روش های حمل و نقل است، و تحقیقات بطور فزاینده ای نشان می دهند که سر و صدای هواپیما همچنین به پیامدهای منفی سلامتی کمک می کند.
یکی از آخرین مطالعات انجام شده توسط دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون (BUSPH) و دانشگاه ایالتی اورگان (OSU) نشان می‌دهد که صدای هواپیما ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی متابولیکی، شامل حمله قلبی، سکته مغزی، دیابت و فشار خون بالا را افزایش دهد.
این مطالعه که در مجله Environment International منتشر شد، نشان داد افرادی که در معرض صدای هواپیما با مقیاس 45 دسی بل یا بیشتر بودند، احتمال بیشتری داشت که شاخص توده بدنی (BMI) خود گزارش شده بالاتری داشته باشند، و بالاترین شاخص توده بدنی مرتبط با صدای هواپیما در سطح 55 دسی بل یا بالاتر گزارش شد. قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما به میزان 45 دسی بل یا بالاتر نیز با داشتن BMI بالاتر در اواسط بزرگسالی تا اواخر بزرگسالی نسبت به اوایل بزرگسالی، همراه بود. برای مقایسه، شدت صدای زمزمه 30 دسی بل، شدت صدای معمول در کتابخانه 40 دسی بل، و مکالمه معمولی در خانه 50 دسی بل است.
شاخص توده ی بدنی، یک شاخص برای چاقی عمومی است و نشان می دهد چاقی می تواند منجر به بیماری های قلبی متابولیک و همچنین طیف وسیعی از مسائل سلامتی شود. این مطالعه اولین مطالعه ای است که ارتباط بین قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما و چاقی در سراسر ایالات متحده را بررسی کرده است. مطالعات گذشته در مورد این موضوع بر روی جمعیت های اروپایی متمرکز بودند و نتایج متفاوتی را ارائه داده اند.
دکتر متیو بوزیگر، رهبر تحقیق و نویسنده ی این مقاله، استادیار اپیدمیولوژی در دانشگاه اورگان، می‌گوید: تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که سر و صدای هواپیما می‌تواند پاسخ‌های استرس را افزایش دهد و خواب را مختل کند، اما شواهد متفاوتی از ارتباط با شاخص توده بدنی وجود دارد. ما از دیدن ارتباط نسبتاً قوی بین صدای هواپیما و شاخص توده بدنی بالاتر در میان زنان در سراسر ایالات متحده شگفت زده شدیم.این یافته‌های جدید بر نقش محیط در خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن تأکید می‌کند.
دکتر بوزیگر افزود: چاقی در اکثر موارد یک انگ قلمداد می شود، اما مهم است که به خاطر بسپاریم که چاقی با پیامدهای سلامت قلبی متابولیکی ضعیف مرتبط است و عوامل محیطی قوی در بروز آن نقش دارند. این موضوع هم ناامید کننده و هم امیدوار کننده است، به این معنا که ما به طور بالقوه می توانیم سیاست هایی را برای کاهش عوامل محیطی چاقی اعمال کنیم.
برای این مطالعه، دکتر بوزیگر و همکارانش قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما و BMI و سایر خصوصیات فردی گزارش شده توسط شرکت کنندگان را در میان تقریباً 75000 شرکت کننده که در حوالی 90 فرودگاه اصلی ایالات متحده زندگی می کردند، مورد بررسی قرار دادند. شرکت کنندگان از مطالعات سلامت پرستاران (NHS) انتخاب شدند، مطالعات آینده نگر با شرکت پرستاران زن در ایالات متحده از دهه 1970 و 1980 با پرسشنامه های دوسالانه ادامه دارند.
این تیم از سال 1995 تا 2010 هر پنج سال یکبار سطوح سر و صدای هواپیما را با استفاده از تخمین روز-شب (DNL) بررسی کردند که میانگین سطح نویز را در یک دوره 24 ساعته ثبت می‌کند و تنظیم 10 دسی‌بل را برای صدای هواپیما در شب، زمانی که سر و صدای پس‌زمینه کم است، اعمال می‌کند. آستانه ی تخمین روز-شب یا DNL بر اساس سیاست فعلی برای اثرات نویز قابل توجه بالاتر از65 دسی بلاست. محققان معیارهای BMI را در آستانه های چندگانه زیر این آستانه (کمتر از 45 دسی بل؛ 45-54 دسی بل؛ 55 دسی بل و بالاتر؛ و قرار گرفتن مداوم در معرض در 45 دسی بل یا بالاتر) برای آدرس های مسکونی ژئوکد شده ی پرستاران ارزیابی کردند.
اگرچه این تیم تأیید می کند که BMI یک معیار غیربهینه است، ارتباط مستقل و قوی بین قرار گرفتن در معرض صدای بیشتر هواپیما و BMI بالاتر که آنها مشاهده کردند، قابل توجه است. همچنین تفاوت‌های منطقه‌ای، با ارتباطی قوی‌تر در میان شرکت‌کنندگان در ساحل غربی و کسانی که در شرایط خشک زندگی می‌کنند، وجود داشت.
نویسنده ارشد این مطالعه دکتر جونت پیترز، استادیار بهداشت محیط در BUSPH، گفت: ما فقط می‌توانیم در مورد اینکه چرا این تغییرات منطقه‌ای را دیده‌ایم فرضیه‌ای را مطرح کنیم، اما یک دلیل ممکن است مربوط به دوران توسعه منطقه‌ای، ویژگی‌های ساختمان و آب و هوا باشد که ممکن است بر عواملی مانند سن مسکن، طراحی و سطح عایق‌بندی تأثیر بگذارد، تفاوت‌های منطقه‌ای در دما و رطوبت ممکن است بر رفتارهایی مانند باز شدن پنجره تأثیر بگذارد، بنابراین احتمالاً شرکت‌کنندگان در مطالعه که در غرب زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض سر و صدای هواپیما به دلیل باز بودن پنجره‌ها یا نوع مسکن شان بودند که باعث می‌شد سر و صدای بیشتری به داخل منزل آنها نفوذ کند.
دکتر پیترز گفت: به طور مشابه، ارتباط قوی تری که در آب و هوای خشک مشاهده می شود، که بسیاری از آنها در غرب ایالات متحده نیز هستند، ممکن است به نحوه ی حرکت نویز در شرایط جوی مختلف مربوط باشد.
تحقیقات آینده باید ارتباط بین قرار گرفتن در معرض صدای هواپیما و چاقی، و همچنین نابرابری های گسترده تر در مواجهه با نویزهای محیطی، به ویژه در میان سایر جمعیت ها را بررسی کند. داده های قبلی نشان می دهد که سیاه پوستان،اسپانیایی ها و جمعیت های کم درآمد به طور نامتناسبی در معرض سر و صدای هواپیما هستند. شرکت‌کنندگان در گروه‌های مطالعه NHS، عمدتا سفیدپوست بودند و از وضعیت اجتماعی و اقتصادی متوسطی برخوردار بودند.
دکتر بوزیگر گفت: ما باید تأثیرات بالقوه ی بی‌عدالتی‌های زیست‌محیطی بر سلامت را در مواجهه با نویز حمل‌ونقل در کنار سایر محرک‌های محیطی ناشی از پیامدهای بهداشتی ضعیف، مطالعه کنیم. چیزهای بیشتری برای کشف کردن وجود دارد، اما این مطالعه شواهدی را به مجموعه مقالات رو به رشدی اضافه می کند که نشان داده اند سر و صدا بر سلامتی تأثیر منفی می گذارد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/medicine/news/airplane-noise-exposure-may-increase-risk-of-chronic-disease-states-study-129688