9 فوریه 2024- مطالعه ی اخیراً منتشر شده در Frontiers in Nutrition نشان داد که تجویز 12 هفته ای ملاتونین هیچ تاثیری بر نشانگرهای خطر دیابت قندی (DM) و مصرف چربی در زنان دارای اضافه وزن که در شیف شب کار می کنند، ندارد.
این مطالعه هیچ تاثیری از تجویز ملاتونین را بر نشانگرهای خطر دیابت با توجه به پروفایل لیپیدهای رژیم غذایی (دارای پتانسیل پیش التهابی یا ضد التهابی) در کارکنان زن شیفت شب دارای اضافه وزن، نشان نداد. در مورد مصرف چربی، تجویز ملاتونین هیچ تغییری در پروفایل کلی مصرف چربی ها( انواع ضد التهابی یا پیش التهابی)، یا در مصرف انواع مختلف چربی‌ها بطور مجزا(چربی اشباع، چربی ترانس، کلسترول، چربی های غیراشباع مونو و EPA + DHA) در طول مداخله ایجاد نکرد.
در این مطالعه، مصرف کل چربی های ضد التهابی بیشتر از چربی های پیش التهابی بود، اگرچه مصرف بالای چربی های اشباع و ترانس مشهود بود و به موازات آن، مصرف پایین چربی های غیراشباع مونو وEPA + DHA ، مشاهده شد.
کار در شیفت شب می تواند بر ریتم های بیولوژیکی تأثیر بگذارد و اغلب با تغییر در الگوهای خواب، کاهش ریکاوری و کیفیت پایین زندگی همراه است. ناهماهنگی در سیکل شبانه روزی در زمان غذا خوردن، و همچنین فعالیت در طول شب در میان کارکنان شیفت شب، با افزایش خطر ابتلا به فشار خون، دیابت، چاقی و بیماری های قلبی عروقی مرتبط است.
مطالعات قبلی اهمیت اندرکنش های بین ساعت‌های شبانه‌روزی و واسطه‌های کلیدی التهاب مزمن با درجه پایین مرتبط با مصرف چربی را در حفظ هموستازی متابولیک و این که ممکن است خطری برای ایجاد بیماری‌های مرتبط با چاقی، به‌ویژه دیابت نوع 2باشند، نشان داده اند.
با توجه به اثر ملاتونین بر مکانیسم های التهاب، هموستازی گلایسمی و متابولیسم انرژی، تجویز آن می تواند یک جایگزین درمانی و/یا پیشگیری کننده برای تغییرات متابولیک مرتبط با کار شبانه باشد.
با توجه به پیشینه ی فوق، دکتر کارلوس آلبرتو رودریگز د سوزا، و همکارانش از دانشگاه فدرال ریودوژانیرو در برزیل، اثرات تجویز ملاتونین بر نشانگرهای خطر دیابت را بر اساس پروفایل لیپید رژیم غذایی در کارکنان شبانه با اضافه وزن، ارزیابی کردند. آنها همچنین تأثیر تجویز ملاتونین را بر پروفایل مصرف چربی تعیین کردند.
برای این منظور، آنها یک کارآزمایی بالینی تصادفی، کنترل‌شده، دوسوکور، متقاطع شامل 27 پرستار حرفه‌ای که در شیفت شب دائمی تحت یک سیستم 12×36 ساعت کار می‌کردند، انجام دادند. گروه ملاتونین برای 12 هفته از 3 میلی گرم ملاتونین مصنوعی فقط در روزهای تعطیل و بین شیفت های کاری استفاده کردند، و به گروه دارونما گفته شد که برای مدت 12 هفته از دارونما در روزهای تعطیل و بین شیفت ها، استفاده کنند.
با توجه به ویژگی‌های التهابی، شرکت‌کنندگان بر اساس اسیدهای چرب به گروه‌های پیش التهابی (چربی‌های ترانس، چربی‌های اشباع، و کلسترول) و ضد التهابی(چربی‌های اشباع نشده، چربی های غیراشباع مونو و EPA + DHA) تقسیم شدند.
در ابتدا و انتهای هر فاز، غلظت انسولین، قند خون و هموگلوبین گلیکوزیله پلاسما جمع‌آوری شد وHOMA-IR محاسبه شد.
محققان نوشتند: «تجویز ملاتونین به مدت 12 هفته بر روی نشانگرهای خطر دیابت نوع 2 با توجه به پروفایل لیپیدی رژیم غذایی کارکنان شیف شب دارای اضافه وزن، تأثیری نداشت».
محدودیت‌های این مطالعه شامل استفاده از ملاتونین با دوز پایین بود که ممکن است بر نتایج مورد انتظار در فرضیه تأثیر گذاشته باشد، همچنین سازگاری فردی با کار شبانه، مورد ارزیابی قرار نگرفت.
نویسندگان اهمیت بینش‌های مورد بحث را برای تحقیقات آتی در بررسی تأثیر ملاتونین و چربی‌هایی که ضد التهابی یا پیش‌التهابی در نظر گرفته می‌شوند، بر هموستازی گلوکز و انسولین مرتبط با کار شبانه بیان کردند.
نویسندگان این مطالعه نتیجه گیری کردند که «با توجه به اصالت موضوعی که در مطالعه ی حاضر به آن پرداخته شد، مطالعات آینده باید شامل زمان تجویز طولانی‌تر، دوزهای شخصی سازی شده و احتمالاً تجویز همزمان رژیم غذایی باشد».
منبع:
https://medicaldialogues.in/diet-nutrition/news/no-impact-of-12-week-melatonin-administration-on-diabetes-risk-markers-and-fat-intake-in-overweight-women-night-workers-124191