13 مه 2024 - سماگلوتاید نیاز به استفاده از دیورتیک لوپ هنله و دوز این داروها را کاهش می دهد و اثرات مثبتی بر علائم، محدودیت های فیزیکی و وزن بدن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده (HFpEF) بدون توجه به استفاده از دیورتیک ها دارد. نتایج این تحقیق در نشست علمی نارسایی قلبی 2024- کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد.
نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده وضعیتی است که در آن قلب به طور طبیعی پمپاژ خون را انجام می دهد، اما عضله ی قلب سفت تر از آن است که به درستی از خون پر شود، این وضعیت باعث می شود که قلب نتواند نیاز بدن به خون غنی از اکسیژن را تامین کند. شیوع این عارضه با افزایش سن جمعیت و افزایش سطح چاقی و سبک زندگی کم تحرک، رو به افزایش است. علائم HFpEF می‌تواند شامل تنگی نفس – اغلب با تلاش – خستگی و تورم مچ پا باشد.
کارآزمایی‌های STEP-HFpEF DM و STEP-HFpEFدرمان هفتگی سماگلوتید را در مقابل دارونما در بیماران مبتلا به HFpEF مرتبط با چاقی، با و بدون دیابت، به ترتیب ارزیابی کردند. هر دو مطالعه بهبود قابل توجهی را در علائم نارسایی قلبی، محدودیت های فیزیکی، کاهش وزن و فاصله شش دقیقه پیاده روی با سماگلوتید در مقایسه با دارونما نشان دادند. این تجزیه و تحلیل از پیش مشخص شده از داده های ادغام شده از دو کارآزمایی استفاده کرد و بررسی نمود که آیا اثرات سماگلوتید در مقابل دارونما بر اساس استفاده از دیورتیک های پایه متفاوت است یا خیر. علاوه بر این، اثرات سماگلوتاید در مقابل دارونما بر تغییرات استفاده از دیورتیک درمانی و دوز آن در طول کارآزمایی ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
در هر دو کارآزمایی، بیماران به HFpEF مرتبط با چاقی با کسر جهشی بطن چپ ≥45٪ مبتلا بودند، شاخص توده بدنی آنها مساوی یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر متر مربع بود، امتیاز خلاصه ی بالینی پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی (KCCQ-CSS)آنها کمتر از 90 بود، شواهدی از افزایش فشار بطن چپ، ناهنجاری های ساختاری قلب به علاوه افزایش پپتیدهای ناتریورتیک، یا بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی اخیر به همراه ناهنجاری های ساختاری یا نیاز مداوم به درمان دیورتیک را داشتند. بیماران به صورت تصادفی با نسبت 1:1 در گروه دریافت یک دوز 2.4 میلی گرمی سماگلوتاید در هفته یا در گروه دارونما به مدت 52 هفته قرار گرفتند. نقطه پایانی اولیه دوگانه تغییر درKCCQ-CSS (معیار استاندارد علائم مرتبط با نارسایی قلبی و محدودیت‌های فیزیکی) و درصد تغییر در وزن بدن از ابتدای تحقیق تا هفته ی 52ام بود. بیماران بر اساس استفاده از دیورتیک ها در ابتدای تحقیق طبقه بندی شدند: یا از هیچ دیورتیکی استفاده نمی کردند یا فقط تحت درمان با دیورتیک غیر لوپ بودند، یا دیورتیک های لوپ هنله را دریافت می کردند.
در مجموع 1145 بیمار(529 نفر از مطالعه ی STEP-HFpEF و 616 نفر از مطالعه ی STEP-HFpEF DM) از 129 سایت در 18 کشور در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی وارد این مطالعه شدند. میانگین سنی آنها 70 سال و حدود 50 درصد زن بودند. در ابتدا، 220 بیمار دیورتیک دریافت نمی کردند، 223 نفر فقط دیورتیک های غیر لوپ دریافت می کردند و 702 نفر دیورتیک های لوپ دریافت می کردند.
با توجه به اولین نقطه پایانی اولیه تغییر در علائم مرتبط با نارسایی قلبی و محدودیت‌های فیزیکی از ابتدا تا هفته ی 52ام، سماگلوتید KCCQ-CSS را در همه زیرگروه‌های دیورتیک بهبود بخشید، اما میزان بهبود در بیمارانی که دیورتیک‌های لوپ دریافت می‌کردند در مقایسه با بیمارانی که تحت درمان با مدرهای لوپ نبودند، بیشتر بود- به ترتیب با اختلاف 9.3+ و 4.7+ میانگین تعدیل شده در مقابل دارونما (p interaction=0.042).
برای دومین نقطه پایانی اولیه درصد تغییر در وزن بدن از ابتدا تا هفته ی 52ام، سماگلوتید اثر مفید ثابتی در بین دسته‌های مصرف دیورتیک‌ها داشت. تفاوت میانگین تعدیل شده در مقایسه با دارونما از 8.8-% تا 6.9-% به ترتیب در گروه عدم دریافت دیورتیک ها تا گروه دریافت کننده ی بالاترین دوز دیورتیک لوپ بود(p interaction=0.39).
سماگلوتاید اثرات مفید ثابتی بر روی تمام نقاط پایانی اثربخشی ثانویه (از جمله مسافت شش دقیقه پیاده روی) در زیر گروه های دیورتیک داشت(p interaction=0.24-0.92).
بین شروع و هفته 52ام، دوز دیورتیک لوپ در گروه سماگلوتید 17% درصد کاهش و در گروه دارونما 2.4 درصد افزایش یافت(p<0.0001).
سماگلوتاید (در مقابل دارونما) احتمال بیشتری داشت که منجر به کاهش دوز دیورتیک لوپ شود(ORیا نسبت شانس=2.67، 95%فاصله اطمینان(CI):1.70 تا 4.18) و احتمال کمتری داشت که منجر به افزایش دوز دیورتیک لوپ شود(OR= 0.35، 95%فاصله اطمینان(CI):0.23 تا 0.53)؛p<0.001 برای هر دو. عوارض جانبی جدی کمتری با سماگلوتید در مقابل دارونما در زیر گروه‌های دیورتیک وجود داشت.
دکتر کاویتا شارما، نویسنده ی این مطالعه از دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور، ایالات متحده، گفت: "سماگلوتید علائم بیماران مبتلا به HFpEF و محدودیت های فیزیکی آنها را بهبود بخشید و منجر به کاهش وزن بیشتر در گروه های تحت درمان با دیورتیک ها شد. علاوه بر این، شواهدی مبنی بر کاهش قابل توجه دوز متوسط دیورتیک لوپ، احتمال کمتر تشدید درمان با دیورتیک، و احتمال بیشتر کاهش تشدید درمان با دیورتیک در گروه سماگلوتید در مقایسه با دارونما وجود دارد، پارامترهایی که نشان دهنده ی اثرات اصلاح کننده ی سماگلوتید بر این بیماری هستند که با نتایج بالینی بلندمدت بهتری در این جمعیت از بیماران همراه است."
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20240513/Semaglutide-improves-heart-failure-symptoms-and-reduces-loop-diuretic-dose.aspx