3 ژوئن 2024 - بر اساس مطالعه ای که در نشست سالانه ی انجمن غدد درون ریز ENDO 2024 ارائه شد، داروهای دیابت نوع 2 و چاقی به نام آگونیست های گیرنده GLP-1 ممکن است خطر عود پانکراتیت حاد را در افراد چاق و مبتلایان به دیابت نوع 2 کاهش دهند.

پرفسور محمود نصار، سرپرست این تیم تحقیق، و عضو بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در دانشکده پزشکی و علوم زیست پزشکی جاکوبز در دانشگاه بوفالو، گفت: پانکراتیت حاد یک التهاب ناگهانی پانکراس است و پزشکان در مورد تجویز این داروها در بیماران با سابقه پانکراتیت به دلیل خطر بالقوه بدتر شدن این وضعیت - هشداری که در اطلاعات تجویز گنجانده شده است- محتاط هستند. تحقیقات ما ایمنی و پتانسیل آگونیست‌های گیرنده GLP-1 را برای کاهش خطر عود پانکراتیت حاد در افراد مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2 برجسته کرد و امید جدیدی را برای مدیریت مؤثر بیماری ارائه داد.

محققان از داده های یک پایگاه داده بزرگ به نام TriNetX استفاده کردند که حاوی اطلاعاتی از حدود 127 میلیون بیمار در 15 کشور عمدتاً از ایالات متحده، است. آنها 638501 فرد را با سابقه پانکراتیت حاد شناسایی کردند.

آنها بر بزرگسالان مبتلا به دیابت و چاقی که پانکراتیت حاد در آنها تشخیص داده شده بود، تمرکز کردند. محققان می‌خواستند ببینند که آیا داروهای خاصی که برای دیابت و چاقی(به ویژه آگونیست‌های گیرندهGLP-1، مهارکننده‌های SGLT2 و مهارکننده‌هایDPP4) تجویز می شوند، بر خطر ابتلای مجدد به پانکراتیت تأثیر می‌گذارند یا خیر.

تجزیه و تحلیل آنها شامل طیف گسترده ای از داروها بود تا بفهمند که چگونه این نوع درمان ها ممکن است بر خطر پانکراتیت تأثیر بگذارند. آنها همچنین ویژگی های مختلف بیماران مانند سن، جنسیت، شاخص توده بدنی (BMI) و نتایج آزمایش خون را برای درک بهتر گروه های بیماران بطور دقیق بررسی کردند.

برای تعیین خطر پانکراتیت، آنها تعداد بیمارانی را که در عرض 5 سال پس از شروع داروی خود دوباره به پانکراتیت مبتلا شدند، ردیابی کردند. آنها گروه هایی از بیماران که تحت درمان با داروهای مختلف بود را مقایسه کردند و نتایج را با تطابق ویژگی های بیماران تنظیم کردند.

هنگامی که گروهGLP-1 با بیماران تحت درمان با مهارکننده های SGLT2 مقایسه شدند، گروهGLP-1  خطر کمتری برای عود پانکراتیت حاد(15.2%) در مقایسه با گروه SGLT2i(24%)نشان داد. هنگامی که بیماران GLP-1 با افراد تحت درمان با داروهای DPP4i مقایسه شدند، خطر عود در گروه GLP-1  برابر با 14.4% درصد بود، در مقایسه با 23.3 درصد در گروه DPP4i.هنگامی که بیمارانGLP-1  با افرادی که هیچ یک از این داروها را مصرف نمی کردند، مقایسه شدند، خطر عود پانکراتیت در گروه GLP-1 برابر با 14.5% بود، در حالیکه در گروه مقایسه برابر با 51.6% بود.

دکتر نصار گفت: "این مطالعه بینش های مهمی را ارائه می دهد که می تواند چشم انداز درمان را برای بیماران مبتلا به چاقی و دیابت نوع 2، به ویژه کسانی که سابقه پانکراتیت حاد دارند، تغییر دهد. امکان استفاده گسترده تر از آگونیست های گیرنده GLP-1 امیدی را برای مدیریت بهتر این شرایط، بهبود نتایج بیماران و افزایش کیفیت زندگی آنها ارائه می دهد. این امر بر اهمیت پزشکی شخصی سازی شده تاکید می کند، جایی که تصمیمات درمانی بر اساس مشخصات و نیازهای سلامتی خاص هر فرد تنظیم می شود. "

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240603/GLP-1-drugs-may-reduce-pancreatitis-risk-in-obese-and-diabetic-patients.aspx