21 فوریه 2024- بر اساس یافته‌های یک کارآزمایی متقاطع تصادفی دوبازویی که در مجله تغذیه منتشر شده است، شاخص گلایسمی بالای وعده‌های غذایی (GI) اما نه دفعات بیشتر وعده‌های غذایی در شیفت شب، مسئول افزایش قند خون و نوسانات قند خون است.

این مطالعه نشان داد که پروفایل گلوکز افراد پس از خوردن یک وعده غذایی با GI پایین در طول شیفت شب، مشابه با پروفایل گلوکز پس از یک شب ناشتا در شیفت شب است.

محققان گزارش دادند: «مصرف یک یا سه وعده غذایی با شاخص گلایسمی پایین به تغییرات قابل توجهی در هموستازی گلوکز در مقایسه با ناشتا بودن یک شبه منجر نشد. در مقابل، مصرف 1 وعده غذایی با شاخص گلایسمی بالا به طور قابل توجهی تمام متغیرهای کنترل قند خون را در طول شیفت های شب و در صبح روز بعد افزایش داد».

مطالعات قبلی خطر بالاتر مرگ و میر ناشی از همه علل، علل قلبی عروقی و سرطان را در کارگران شیفت شب در مقایسه با کارگران روزکار نشان داد. این ارتباطات همچنین ممکن است تا حدودی به دلیل شیوه‌های زندگی ناسالم ‌تر در میان کارگران شب کار، از جمله مصرف کمتر میوه و سبزیجات، فعالیت بدنی کمتر و سیگار کشیدن بیشتر، باشد. تاثیر اختلال ریتم شبانه روزی در توسعه بیماری نیز ممکن است در افزایش خطر مرگ و میر نقش داشته باشد.

کارگران شیفت شب در معرض اختلالات ریتم شبانه روزی هستند که منجر به اختلال در تحمل گلوکز می شود. اختلال ریتم شبانه روزی را می توان به عنوان ناهماهنگی بین ساعت شبانه روزی مرکزی و محیطی تعریف کرد که به صورت تظاهراتی خود را نشان می دهد، به عنوان مثال، این اختلالات در کارکنان شیفت شب رخ می دهد.

اگرچه روزه داری در شیفت شب باعث بهبود هموستازی گلوکز می شود، اما رعایت این استراتژی غذایی ممکن است چالش برانگیز باشد. دکتر Edith JM Feskens، و همکارانش از دانشگاه و مرکز تحقیقات Wageningenدر هلند، تأثیر روزه داری را در مقایسه با مصرف غذا با ترکیبات مختلف شاخص گلایسمی(GIپایین یا بالا) و دفعات مختلف (1 یا 3 بار) در طول شیفت شب بر معیارهای پایش مداوم گلوکز ارزیابی کردند.

برای این منظور، محققان یک کارآزمایی متقاطع تصادفی دوبازویی را بر روی پرستاران زن در شیفت شب انجام دادند. در هر یک از بازوها، به شرکت‌کنندگان در طول شیفت شب یا هیچ وعده غذایی داده نشد (ناشتا)، و یا وعده ی غذایی با GI کم، یا با GI بالا، با یک فرکانس وعده غذایی بر اساس بازویی که به طور تصادفی در آن قرار گرفتند، 1 یا 3 وعده غذایی داده شد.

متغیرهای پیامد شامل معیارهای کنترل قند و تغییرپذیری( GCوGV )در طول شیفت شب (21:30-7:00)، صبح بعد از شیفت شب (07:00 تا 13:00) و 24 ساعت بعد بود(18:00 تا 18:00).

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

•  در مقایسه با وضعیت ناشتا، مصرف 1 وعده غذایی با GI بالا تمام معیارهای GV را نه تنها در شیفت های شب بلکه در صبح روز بعد نیز افزایش داد، که در ضریب تغییرات (β = 0.03 mmol/L)، و درصد(β = 4.13) GVمشاهده شد.

•  مصرف 1 یا 3 وعده غذایی با GI پایین، معیارهای GC یا GV را افزایش نداد، به جز برای اثر خالص کلی گلایسمی مداوم در طول شیفت شب پس از مصرف سه وعده غذایی با GI پایین.

•  هنگامی که نتایج برای GI تنظیم شد، تعداد وعده های غذایی شیفت شب روی هیچ معیاری در هیچ بازه زمانی تأثیری نداشت.

نتایج نشان داد که در مقایسه با وضعیت ناشتا، مصرف وعده‌های غذایی با GI بالا در شیفت‌های شب، همGC  و همGV را افزایش می‌دهد، در حالی که مصرف وعده‌های غذایی با GI پایین، بدون توجه به دفعات وعده‌های غذایی، تأثیری مشابه با ناشتا بر GC و GV نشان می‌دهد.

محققان نتیجه گیری کردند: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که انتخاب وعده‌های غذایی با شاخص گلایسمی پایین، صرف نظر از دفعات مصرف آنها، جایگزین مناسبی برای روزه‌داری در شیفت‌های شب است و هموستازی گلوکز را بهبود می‌بخشد».

منبع:

https://medicaldialogues.in/diet-nutrition/news/opting-for-low-gi-meals-viable-alternative-to-fasting-during-night-shifts-promoting-better-glucose-homeostasis-study-124757