زندگی با دیابت تماماً چالش برانگیز است. یکی از مواردی که در هنگام ابتلا به دیابت باید از آن مراقبت کنید تحلیل رفتن عضلات است.

تحقیقات اخیر ارتباطی قوی بین دیابت و سارکوپنی را نشان داده است. سارکوپنی به عنوان تسریع کاهش عضلانی مرتبط با افزایش سن شناخته می شود. این مطالعه همچنین نشان داد که خطر ابتلا به سارکوپنی در افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد بدون دیابت، سه برابر بیشتر است.

سارکوپنی در افراد مسن با افزایش خطر سقوط، ضعف و مرگ و میر همراه است. از آنجایی که افراد مبتلا به دیابت بیشتر عمر می کنند - بیش از یک چهارم آمریکایی های 65 ساله یا بالاتر دیابت دارند - این عارضه به طور فزاینده ای نظر پزشکان را به خود جلب کرده است.

دکتر Betul Hatipoglu، استادیار و مدیر مرکز دیابت، چاقی و متابولیسم در دانشگاهCase Western Reserve  در اوهایو، گفت: اگر شما با دیابت زندگی می کنید، باید این موضوع برای شما نیز مهم باشد.

سارکوپنی در افراد مسن که به طور طبیعی در معرض خطر از دست دادن عضله هستند، شایع تر است. با این حال، ممکن است حتی افراد جوان مبتلا به دیابت نیز اگر برای مدت طولانی به خوبی بیماری خود را مدیریت نکنند، از این عارضه جانبی رنج ببرند.

در این مقاله آنچه باید در مورد کاهش عضله و دیابت بدانید را شرح می دهیم.

سارکوپنی چیست؟

همه افراد با افزایش سن تا حدی از دست دادن توده عضلانی و عملکرد عضلات خود را تجربه می کنند. با شروع دهه ی 30، توده عضلانی به طور طبیعی تقریباً 3 تا 8 درصد در هر دهه کاهش می یابد. در سن 60 سالگی، میزان از دست دادن عضلات حتی بیشتر است.

در حالی که انتظار می رود مقداری تحلیل عضله با افزایش سن وجود داشته باشد، سارکوپنی با یک سرعت غیرعادی سبب از دست رفتن عضلات می شود. سارکوپنی شامل از دست دادن توده عضلانی و همچنین کاهش عملکرد و قدرت عضلات است.

با کاهش توده عضلانی، توده چربی افزایش می یابد که خطر مقاومت به انسولین را افزایش می دهد. به نظر می رسد بین دیابت و از دست دادن عضله یک ارتباط دو طرفه وجود دارد، بطوری که نه تنها دیابت منجر به از دست دادن عضله می شود، بلکه از دست دادن عضله خود می تواند منجر به دیابت نیز بشود.

سارکوپنی علاوه بر اثرات منفی دیگر مانند سفتی مفاصل و کاهش تراکم استخوان، می‌تواند مدیریت دیابت را سخت‌تر کند. این می تواند منجر به یک اثر فزاینده شود که در آن سارکوپنی همراه با دیابت باعث کاهش سلامت کلی با افزایش سن می شود.

البته، برای تجربه ی کاهش سلامت کلی، نیازی به دیابت ندارید. چاقی به علاوه ی سارکوپنی همچنین می تواند با افزایش سن، تأثیرات منفی بر سلامتی داشته باشد.

ارتباط بین دیابت و سارکوپنی

در حالی که رابطه بین دیابت و از دست دادن عضله به خوبی مستند شده است، هنوز سوالاتی در مورد مکانیسم پشت آن وجود دارد.

ما می دانیم که با هر گونه کمبود انسولین، مانند دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2 پیشرفته، بدن نمی تواند از قند برای انرژی استفاده کند و شروع به استفاده از چربی و پروتئین به عنوان منابع جایگزین می کند. از دست دادن عضله به دلیل مصرف عضله به عنوان منبع انرژی رخ می دهد.

با این حال، کاهش عضلانی در حال حاضر حتی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بدون کمبود انسولین کامل نیز تایید شده است، و توضیح اینکه چرا در این موارد رخ می دهد، مشخص نیست.

با این حال، نظریه هایی وجود دارد، برای مثال بسیاری از موارد مرتبط با دیابت نظیر افزایش التهاب ناشی از دیابت، احتمالاً با افزایش میزان از دست دادن عضله همراه هستند.

کاهش فعالیت انسولین همچنین ممکن است توانایی بدن شما برای عضله سازی را کاهش دهد. یکی از کارهای کلیدی که انسولین انجام می دهد کمک به انتقال پروتئین ها از خون شما به عضلات اسکلتی است. با کاهش حساسیت به انسولین، فرآیند سنتز پروتئین کمتر به طور موثر انجام می شود. این بدان معناست که با گذشت زمان، بدن شما نمی تواند در ساختن عضلات نسبت به از دست دادن عضلات، پیشی بگیرد.

سارکوپنی همچنین با سندرم متابولیک مرتبط است که اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به آن مبتلا هستند. سایر عوارض دیابت، مانند نوروپاتی دردناک، ممکن است شرکت در فعالیت های بدنی (مثلاً وزنه برداری) را که به حفظ عضلات کمک می کند، دشوارتر کند.

کارهایی که می توانید برای قوی نگه داشتن عضلات انجام دهید

اگر با دیابت زندگی می کنید، بهترین کاری که می توانید برای عضلات خود انجام دهید این است که قند خون خود را به بهترین شکل ممکن مدیریت کنید.

در حالی که مطالعات زیادی وجود ندارد که کنترل قند خون را با افزایش توده عضلانی مرتبط کنند، بر اساس آنچه در مورد مکانیسم های احتمالی می دانیم، بهبود سطح قند خون احتمالا می تواند به قوی نگه داشتن عضلات شما کمک کند.

بهترین کاری که می توانید برای عضلات خود انجام دهید استفاده از آنهاست. تمرینات قدرتی یا مقاومتی را در برنامه روزانه خود بگنجانید. افزایش خطر از دست دادن عضله در میان افراد مبتلا به دیابت، این جنبه از ورزش را مهم تر می کند.

مدت‌هاست که مشخص شده است که تمرینات مقاومتی به بهبود کنترل قند خون کمک می‌کنند، علاوه بر این عضلات شما را قوی و عملکردی نگه می دارند، و همین امر تمرینات مقاومتی را کلیدی برای توقف این چرخه معیوب می کند.

این به آن معنی نیست که شما باید یک ورزشکار کراس فیت یا بدنساز باشید. بسته به سن، توانایی تحرک، و اینکه آیا در حال حاضر از دست دادن عضله را تجربه کرده اید، ممکن است بخواهید از یک فیزیوتراپ یا مربی خبره کمک بگیرید که می تواند با شما و پزشکتان برای ایجاد برنامه ای متناسب با وضعیت شما، همکاری کند.

دکتر Hatipoglu، گفت: "ما تمرینات با وزنه را تحت نظارت یک مربی توصیه می کنیم. داشتن یک مربی در این فرآیند می تواند به شما کمک کند تا با انگیزه به این ورزش ادامه دهید."

منبع:

https://diatribe.org/diabetes-aging-and-muscle-loss-what-you-need-know