یک ایمپلنت جدید جایگزین تزریق انسولین به کودکان مبتلا به دیابت خواهد شد

8 مارس 2019- در حال حاضر کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 فقط یک گزینه برای کنترل قند خون خود دارند، و آن هم درمان با انسولین است. به دلیل یک بیماری اتوایمیون که به پانکراس و خوشه های میکروسکوپی جزایر آن حمله کرده و سلولهای تولید کننده ی انسولین را تخریب می کند، این بیماران برای ادامه ی حیات خود مجبور به تکیه بر انسولینی هستند که از یک منبع خارجی تامین می شود.

اما برای هزاران کودک و جوان مبتلا به دیابت نوع 1، کنترل قند خون با تزریق انسولین، استفاده از قلم ها و پمپ های انسولین بخوبی صورت نمی گیرد، که در نهایت منجر به عوارض طولانی مدت برای آنها می شود.  پرفسور Klearchos Papas، استاد گروه جراحی و تصویربرداری پزشکی در کالج پزشکی دانشگاه آریزونا - توسان می گوید: عدم وجود این توانایی طبیعی تنظیم دقیقه به دقیقه ی مقدار قند خون، می تواند منجر به عوارض دراز مدت مانند کوری، قطع عضو و نارسایی کلیوی شود. حتی با دستگاه های ارسال خودکار انسولین و نظارت مداوم بر قند خون که بهترین روش برای کنترل قند خون این بیماران هستند، هنوز هم این عوارض می توانند ایجاد شوند.

پرفسور Papas می افزاید: جالب توجه اینست که اگر شما انسولین بیشتری را برای تشدید کنترل استفاده کنید تا قند خون بیمار را در محدوده طبیعی حفظ کنید، در واقع خطر ابتلا به هیپوگلایسمی یا مرگ و میر ناشی از افت قند خون را افزایش می دهید.

برای دو دهه ی گذشته، دکتر Papas برای حل این مشکل تلاش کرده است. محققان UA در همکاری با سایر دانشمندان در سراسر آمریکا، یک دستگاه کوچک و قابل کاشت در بدن را ساخته اند که سطح قند خون را اندازه گیری می کند و در صورت نیاز انسولین را به بدن تحویل می دهد.

در حال حاضر، با کمک مالی دو ساله ی 1.2 میلیون دلاری از سویJDRF، دکتر Papas به پیشرفت و آماده سازی دستگاه خود برای آزمایشات بالینی در انسان ادامه خواهد داد.

در این دستگاه از یک نوآوری پزشکی شناخته شده به نام پیوند جزایر استفاده شده است. در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1، جزایر لانگرهانس از بدناهدا کنندگانگرفته شده و به کبد بیمار تزریق می شود، درست مشابه با تزریق داخل وریدی و یا IV drip.

در نهایت، این جزایر شروع به تولید انسولین برای بدن می کنند، اما برای اینکه بدن بیمار بتواند سلول های پیوند شده را قبول کند، بیمار باید داروهای سرکوب کننده ایمنی را در تمام عمر خود مصرف کند.به دلیل نیاز به داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی، پیوند جزایر در کودکان توصیه نمی شود.

دکتر Papas، که مدیریت بخش پیوند سلولی را در موسسه UA به عهده دارد، می گوید: نیاز به سرکوب سیستم ایمنی در تمام مدت عمر، یک نگرانی عمده است. از آنجائیکه کودکان بیشتر در معرض ابتلا به عفونت ها قرار می گیرند، این درمان طولانی مدت می تواند موجب بیماری های جدی دیگر برای آنها شود.

برای رفع نیاز به مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی در کودکان و بزرگسالان، دستگاه دکتر Papas طوری طراحی شده است که می تواند از جزایر پیوند شده در برابر حمله ی سیستم ایمنی بدن محافظت کند. جزایر اهدا شده در داخل دستگاهی قابل کاشت در بدن، مانند کیسه ی چای قرار می گیرند. این کیسه دارای غشای خارجی خاصی است که جزایر را از هرگونه حملات سیستم ایمنی در امان نگه می دارد.

دکتر Papas می گوید: این کیسه مانند کیسه ی چای عمل می کند، برگ چای را در داخل کیسه نگه می دارد، اما چای (در اینجا انسولین) را به بیرون انتشار می دهد. ساختار این کیسه طوری است که اجازه ی ورود سلول های ایمنی که معمولا به جزایر حمله می کنند، را بداخل کیسه نمی دهد.

فن آوری کیسه چای برای چندین دهه مورد بررسی قرار گرفته است، اما هنوز برای استفاده ی بالینی بیماران تولید و آزمایش نشده است. یکی از مسائل کلیدی که موفقیت این فناوری را محدود کرده است، اندازه ی بزرگ این کیسه است از یک نظر مشابه با یک تلویزیون بزرگ تخت است.

دکتر Papas همچنین یک تکنولوژی دیگر را برای تامین اکسیژن و تغذیه ی سلول های جزایر موجود در کیسه، بمنظور حفظ سلامت و عملکرد مطلوب آنها در تولید انسولین توسعه داده است.

دکتر پاپاس می گوید: چیز منحصر به فردی که ما ارائه داده ایم ترکیبی از یک کیسه ی بهینه شده از نظر ساختار و اندازه با توانایی تولید و عرضه ی اکسیژن به سلولهای داخل آن است. جزایر با عرضه اکسیژن شادترند، زنده می مانند و بهتر کار می کنند، این موضوع در گذشته نادیده گرفته شده بود.

در طرح های فعلی، ژنراتور اکسیژن خیلی بزرگ است اما در نهایت در کنار کیسه ی محتوی سلولهای جزایر کاشته خواهد شد. مکان قرار گرفتن ایمپلنت در زیر پوست بازو یا پشت خواهد بود. ژنراتور اکسیژن که از انرژی باتری استفاده می کند می تواند بصورت بیسیم یا خارج از بدن با استفاده از فن آوری شناخته شده ی انتقال انرژی از میان پوست، شارژ شود.

اگر آزمایش این ایمپلنت با بودجه ی دو ساله یJDRF موفقیت آمیز باشد، دکتر پاپاس می تواند آزمایشات بالینی با این دستگاه را در سه تا چهار سال آینده راه اندازی کند.

او می گوید: ما معتقدیم، با مهندسی عاقلانه، این کار امکان پذیر است. سلول ها و زیست شناسی بخش دشوار این روش بودند و در پنج سال گذشته راه زیادی پیموده ایم.

اگر این تکنولوژی به بازار برسد، جزایر انسانی از اهداکنندگان در کیسه های چای قرار می گیرند، اما دکتر پپاس معتقد است که در آینده این جزایر در آزمایشگاه از سلول های بنیادی انسانی به زودی تولید خواهند شد. به عنوان بخشی از این مطالعه ی دو ساله، شرکت نوو نوردیسک سلولهای جزایر تولید شده از سلول های بنیادی اهدا شده ی انسانی را بمنظور آزمایش در کیسه های مذکور تامین می کند. اگر این آزمایشات موفقیت آمیز باشند، جزایر حاصل از سلول های بنیادی، درمان میلیون ها فرد مبتلا به دیابت را آسان تر می کند.

دکتر رابینز رئیس UA گفت که او مشتاق است تا ادامه ی کار دکتر Papas و تیمش را در توسعه ی این فن آوری امیدوار کننده و عرضه ی این دستگاه به بازار ببیند.

دکتر رابینز گفت: این یک نمونه ی باور نکردنی از تحقیقی نوآورانه و همکاری گروهی است که در پردیس UA که اخیرا با همگرایی دانشمندان فیزیک، بیولوژی و دیجیتال ایجاد شده است، امکان پذیر گردید. کارهایی که دکتر پاپاس و تیمش برای کمک به کودکان مبتلا به دیابت انجام میدهند، نمونه خوبی از استفاده از تکنولوژی جدید برای بهبود کیفیت زندگی بیماران است و به همین دلیل است که UA به عنوان یک رهبر در توسعه ی سلامت دیجیتال مطرح است.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-03-implantable-tea-bag-insulin-children.html