سوزاندن چربی بیشتر و  گلوکز کمتر در عضلات می تواند به ابتلا موشها به دیابت منجر شود اما استقامت ورزشی را افزایش دهد

23  دسامبر2016 - یک تیم از دانشمندان کالج پزشکی بیلور و سایر موسسات تحقیقاتی می گویند: مجبور نمودن عضلات به سوزاندن چربی بیشتر و قند کمتر می تواند استقامت ورزشی را افزایش دهد، اما همزمان می تواند باعث ابتلا موشها به دیابت شود.

عضلات موش از قند(کربوهیدرات) به عنوان سوخت در زمان فعالیت و بیداری و از چربیها (لیپید) زمانی که حیوان در خواب می باشد، استفاده می کنند. محققان کشف کردند که اختلال در این چرخه ی طبیعی ممکن است به دیابت منجر شود، اما با کمال تعجب، همچنین می تواند استقامت ورزشی را افزایش دهد.  سوئیچ تغییر استفاده از قند به چربی توسط مولکولی به نام هیستون داستیلاز 3، یا HDAC3 کنترل می شود. این یافته ها امکان انتخاب زمان مناسب برای ورزش بمنظور از دست دادن چربی را فراهم می کند در عین حال نگرانی در مورد استفاده از مهار کننده های HDAC را به عنوان داروهای دوپینگ برای ورزشهای استقامتی افزایش می دهد، این مطالعه در Nature Medicine منتشر گردید.

دکتر Zheng Sun، نویسنده ارشد و استادیار پزشکی بخش دیابت، غدد درون ریز و متابولیسم و زیست شناسی مولکولی و سلولی کالج بیلور گفت: مسئول تنظیم استفاده از گلوکز توسط عضلات، ساعت شبانه روزی داخلی بدن موش است که  سطح فعالیت حیوان را در طول روز و شب  پیش بینی می کند. ساعت شبانه روزی، با روشن و خاموش نمودن ژنهای خاصی در طول یک چرخه 24 ساعته، کار می کند.

 HDAC3 یک رابط کلیدی بین ساعت شبانه روزی و بیان ژن است. تحقیقات قبلی ما نشان داد که HDAC3 کمک می کند تا کبد تولید گلوکز را با تولید چربی و برعکس جایگزین کند. در تحقیق جدید، ما به بررسی نحوه ی  کنترل HDAC3 در ماهیچه های اسکلتی در استفاده از سوخت های مختلف پرداختیم.

عضلات اسکلتی، در کنترل قند خون بدن نقش مهمی دارند، این عضلات بیشترین مولکولهای گلوکز موجود در خون را مصرف می کنند و اگر به انسولین مقاوم شوند و در نتیجه قادر به استفاده از گلوکز نباشند، احتمال ابتلا به دیابت افزایش می یابد. به منظور مطالعه ی نقش HDAC3 در عضلات اسکلتی موش، دکتر Sun و همکارانش با مهندسی ژنتیک موش‌هایی که تنها در عضلات اسکلتی خود فاقدHDAC3  بودند را پرورش دادند. سپس آنها سوخت عضلات این موشها را با موشهای طبیعی مقایسه کردند.

نتایج غیر منتظره

وقتی موشهای سالم غذا می خورند، قند خون آنها افزایش می‌یابد و انسولین ترشح می شود، که باعث تحریک عضلات به استفاده از گلوکز به عنوان سوخت می شود اما هنگامی که موشهای فاقد HDAC3غذا می‌خوردند، قند خون آنها افزایش یافته و انسولین ترشح می شود، اما ماهیچه های آنها از گلوکز بعنوان سوخت استفاده نمی کند.

دکتر Sun گفت: فقدان HDAC3 موجب مقاومت موشها به انسولین شده و آنها را مستعد ابتلا به دیابت می کند، با این حال، هنگامی که موشهای فاقد HDAC3 بر روی تردمیل قرار گرفتند، استقامت بهتری نشان دادند، که جالب بود زیرا دیابت معمولا با ضعف عملکرد ماهیچه ها همراه است.

 دکتر Sun گفت: گلوکز سوخت اصلی عضلات است، بنابراین اگر شرایطی موجب محدود شدن استفاده از قند شود، انتظار  می رود عملکرد عضلات در تمرینات استقامتی کاهش یابد در حالیکه با کمال تعجب عکس آنرا در این تحقیق مشاهده نمودیم.

سپس محققان به بررسی سوخت عملکرد عالی عضلات موشهای فاقد HDAC3 با استفاده از روشهای متابولومیک پرداختند و متوجه شدند که عضلات آنها اسیدهای چرب بیشتری را تجزیه می کنند. ترجیح عضلات به استفاده از چربیها بجای گلوکز به آنها اجازه می دهد چربیها را بطور بسیار موثرتری بسوزانند. این نتایج استقامت بالای آنها را در ورزش استقامتی توضیح می دهد، زیرا بدن آنها از یک مخزن انرژی بسیار بزرگتر بنام چربی بجای کربوهیدرات استفاده می کند.

این یافته ها استراتژی استفاده از مقادیر زیادی کربوهیدرات چند روز قبل از مسابقه ( بارگیری کربوهیدرات یا carbo-loading) را بمنظور بهبود عملکرد استقامتی ورزشکاران به چالش می کشد. دکتر Sun  گفت: بارگیری کربوهیدرات معنای تکاملی قبل از اختراع کشاورزی نداشته است، سوئیچینگ عضلات از استفاده از کربوهیدرات ها به چربی می تواند استقامت فرد در تمرینات و مسابقات و به ویژه برای ورزشهایی با شدت کم، را افزایش دهد. این مطالعه نشان می دهد که مهار کننده های HDAC، که یک گروه از داروها با مولکولهای کوچک هستند که در حال حاضر برای درمان چندین بیماری در حال آزمایش می باشند، به طور بالقوه می توانند برای دستکاری سوئیچ سوخت در عضله مورد استفاده قرار گیرند و در نتیجه نگرانی درباره ی دوپینگ را افزایش دهند.

ارتباط با ساعت داخلی عضله

محققان تعدادی مطالعه ی ژنومیک کاربردی برای بررسی ارتباط بین HDAC3 و ساعت شبانه روزی انجام دادند. دکتر Sun گفت: در موشهای طبیعی، زمانی که موش بیدار است، ساعت داخلی در عضلات یک چرخه ی تغذیه را پیش بینی می کند و از HDAC3 برای خاموش کردن بسیاری از ژن های سوخت و ساز بدن استفاده می کند. این امر منجر به استفاده از کربوهیدرات بیشتر توسط عضلات می شود، هنگامی که حیوان می خواهد به خواب برود و ساعت درونی عضله، یک چرخه ی روزه یا عدم استفاده از غذا را پیش بینی می نماید و HDAC3 را حذف می کند که این امر منجر به استفاده از چربی بیشتر توسط عضلات می شود، اگرچه این مطالعات در موش انجام شده است اما محققان بر این باورند که عضلات انسان به احتمال زیاد، همین چرخه را دنبال می کند.

دکتر Sun گفت: این مطالعه امکان تحریک سوزاندن چربی بدن را با افزایش فعالیت ورزشی در طول دوره ای که عضلات در آن از چربی استفاده می کنند یعنی در شب، را مطرح می کند، از دست دادن چربی بدن با ورزش آرام و در طول شب در حالت ناشتا، ساده تر خواهد بود، بدین ترتیب ایده ی پیاده روی بعد از شام ایده ی بدی نیست.

منبع و سایت خبر:

Nature Medicine, 2016; DOI: 10.1038/nm.4245

www.sciencedaily.com/releases/2016/12/161223115923.htm