برداشت منفی درونی افراد از چاقی، منجر به افزایش خطر ابتلا آنها به سندرم متابولیک می‌شود
مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که افراد چاق اغلب بصورت کلیشه‌ای به تنبلی، فقدان اراده و غیر جذاب متهم می‌شوند. تحقیقات جدید نشان می دهد که اگر این برداشت‌های منفی در فرد نهادینه شوند ممکن است خطر ابتلا به سندرم متابولیک را در این افراد افزایش دهد، این خطر مستقل از وزن و افسردگی افراد است.
محققان می‌گویند: تعصب در مورد چاقی و نهادینه شدن انگ‌هایی مانند بی ارادگی و تنبلی ممکن است خطر سندرم متابولیک را در افراد افزایش دهد.
محقق ارشد این تحقیق پرفسور Rebecca Pearl استادیار روانشناسی در مرکز وزن و اختلالات غذا خوردن در دانشکده‌ی پزشکی Perelman در دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: در حال حاضر بسیاری از افراد نظرات خود را بروی وب سایت افراد مشهور یا پست فیس بوک آنها می‌نویسند، بنظر می‌رسد اظهار نظر در مورد وزن و ظاهر سایر افراد به یک عادت اجتماعی تبدیل شده است.
تحقیقات نشان می‌دهد این حرکت که موجب شرمنده شدن فرد از وضعیت بدنی خود می‌شود (body shaming) حاصل اطلاق کلیشه‌های منفی در مورد اضافه وزن یا چاقی نظیر تنبلی یا بی ارادگی است.
دکتر Pearl می‌گوید: اکثر افراد تصور می‌کنند شرمنده کردن دیگران به خاطر چاقی یا اضافه وزن می‌تواند به افراد چاق در بهبود شیوه‌ی زندگی و کاهش وزن کمک کند، اما این مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که درواقع این القاب می‌تواند عواقبی جدی و بدی بر سلامت فرد برجا گذارد، بطوریکه خطر ابتلا به سندرم متابولیک را تا سه برابر در این افراد افزایش می‌دهد. نتایج این یافته‌ها در مجله‌ی Obesity منتشر شده است.
در این پژوهش 159 فرد بزرگسال 21 تا 65 ساله که نمایه‌ی توده‌ی بدنی آنها 33 یا بالاتر بود و به عنوان افراد چاق طبقه‌بندی می‌شدند، شرکت داشتند. اکثر افراد دارای تبار آمریکایی آفریقایی بودند که در اغلب مطالعاتی که تاکنون بر روی تعصب وزنی انجام شده است، کمتر شرکت دارند.
این افراد در مطالعه‌ی بزرگی که به منظور بررسی کاهش وزن در حال انجام است، شرکت داشتند. آنها یک پرسشنامه در مورد مقیاس نهادینه شدن درونی تعصب وزنی تکمیل کردند که در آن میزان اعتقاد درونی افراد به این کلیشه‌های منفی اندازه‌گیری شد. همچنین افراد شرکت کننده پرسشنامه‌های سلامت را که در آن معیارهای افسردگی و سندرم متابولیک گنجانده شده بود، تکمیل نمودند.
سندرم متابولیک به مجموعه‌ای از عوامل خطر اطلاق می‌شود که احتمال سکته، دیابت، بیماری قلبی و سایر مشکلات قلبی را افزایش می‌دهد، این عوامل خطر عبارتند از: بالا بودن فشارخون، بزرگ بودن اندازه‌ی دور کمر، بالا بودن مقدار قندخون ناشتا و پایین بودن مقدار کلسترول با دانسیته‌ی بالا یا HDL(کلسترول خوب) است.
51 نفر از شرکت کنندگان(32.1درصد) دارای معیارهای سندرم متابولیک بودند میزان خطر ابتلا به سندرم متابولیک برای افرادیکه دچار تعصب درونی در مورد چاقی و وزن بودند، سه برابر بیشتر از افرادی بود که چنین تعصب درونی را نداشتند.
در افرادیکه دارای تعصب درونی بالایی در مورد اضافه وزن بودند، احتمال افزایش تری گلسیریدها که می‌تواند منجر به آترواسکلروز گردد (تجمع مواد چرب درون دیواره‌ی شریانها که می‌تواند خطر حمله‌ی قلبی وسکته را افزایش دهد) 6 برابر بیشتر بود.
این نتایج پس از در نظر گرفتن BMI و افسردگی افراد همچنان تغییری نکرد، در حالیکه این مطالعه نمی‌تواند علت افزایش خطر سندرم متابولیک در افرادی با تعصب نهادینه در مورد وزن را توضیح دهد اما از پژوهش‌های قبلی که بیانگر ارتباط بین این تعصب درونی با احتمال افزایش رفتارهای ناسالم بود، حمایت می‌کند.
نویسندگان مقاله می‌گویند: انگ زدن به افراد ممکن است منجر به انگیختگی فیزیولوژیک شود که خود موجب افزایش خطر اختلالات متابولیک از طریق مسیرهای بیولوژیک نظیر ترشح کورتیزول می‌شود، این وضعیت فیزیولوژیکی و استرس ناشی از آن می‌تواند منجر به بروز عادات بد تغذیه‌ای و حتی پرخوری شود.
علاوه بر این، افراد دارای تعصب درونی در مورد وزن (WBI)[1]به دلیل کلیشه‌های منفی مانند تنبلی تمایلی به انجام ورزش ندارند و به احتمال زیاد همین کلیشه‌های منفی مانعی برای انجام فعالیت بدنی آنها می‌شود. به طور کلی محققان بر این باورند که این یافته‌ها نشان می‌دهد که باور رایج در مورد اثرات مفید شرمنده کردن افراد در مورد وضعیت بدنی‌شان برای بهبود سبک زندگی افراد چاق یا دارای اضافه وزن، باوری ناصحیح است.
ارائه دهندگان خدمات سلامت، رسانه‌ها و عموم مردم باید آگاه باشند که سرزنش بیماران و انگ زدن به آنها ابزاری موثر برای کمک به کاهش وزن این افراد نیست و چنانچه این کلیشه‌های منفی در این افراد نهادینه و درونی شود، می‌تواند سلامت فرد را به خطر اندازد.
ارائه دهندگان خدمات بهداشتی می‌توانند نقش مهمی در کاهش این تعصبات درونی از طریق احترام به بیماران چاق، بحث در مورد وزن آنها با حساسیت بیشتر و بدون قضاوت و حمایت و تشویق بیماران برای کنترل وزن و راههای مبارزه با چاقی درهنگام تعامل با آنها، ایفا کنند.
منبع:www.medicalnewstoday.com/articles/315527.php