جوانانی با نژاد آسیای جنوبی در معرض خطر بیشتری برای پیش دیابت و دیابت هستند

7 اکتبر 2019- در مقایسه با ساکنانی که برای مدت طولانی در کانادا ساکن هستند، خطر ابتلا به پیش دیابت برای مهاجران تازه وارد به کانادا 40 درصد بیشتر است. ابتلا به پیش دیابت یک پیش بینی کننده ی اولیه برای احتمال ابتلای فرد به دیابت نوع 2 و بیماریهای مرتبط با آن مانند بیماری قلبی است.

محققان پژوهشگاه سیاستهای بهداشتی، مدیریت و ارزیابی بهداشت در دانشکده بهداشت عمومی Dalla Lana  در دانشگاه تورنتو برای نخستین بار به مطالعه و اندازه گیری میزان ابتلا به پیش دیابت در بین این جمعیت پرداختند. نتایج آنها نشان داد که بزرگسالان جوان با تبار آسیای جنوبی 15 سال زودتر از افرادی با تبار اروپای غربی به پیش دیابت مبتلامی شوند.

خانم غزل فاضلی نویسنده ی این مقاله و دانشجوی دکترا در این دانشکده گفت: این یک یافته ی قابل توجه است زیرا در دستورالعمل های فعلی، غربالگری همه ی بزرگسالان را برای دیابت نوع 2 در 40 سالگی توصیه می کند. با این وجود شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افرادی با تبار جنوب آسیا در سنین بسیار جوان تر در معرض خطر بالایی برای ابتلا به پیش دیابت قرار دارند.

این مطالعه در BMC Medicine منتشر شد.

با استفاده از یک آزمایش خون ساده می توان افراد را برای پیش دیابت غربالگری نمود، جایی که مشخص می شود فرد دارای قند خون بالاتری نسبت به قند خون طبیعی است، اگرچه به اندازه ی آستانه ی تشخیص دیابت نوع 2 بالا نیست. تغییر در شیوه زندگی و رژیم غذایی به طور بالقوه می تواند اثرات پیش دیابت را معکوس کند و سالها از ابتلای فرد به دیابت پیشگیری یا ابتلای او را به این بیماری به تأخیر اندازد.

محققان از داده های آزمایشگاهی استفاده کردند كه امكان آزمایش پیش دیابت را فراهم می آورد و نتایج مربوط به افراد را در مراكز شهری كه از نظر آماری 90 تا 95 درصد از آنها را جمعیت مهاجران تشکیل می دهند، به دست آوردند.

براساس این داده های جدید، فاضلی و محققان دیگر به این نتیجه رسیدند که اکنون شواهدی وجود دارد که از انجام مداخلات آتی فوری و تغییر سیاست ها شامل غربالگری زودهنگام برای شناسایی پیش دیابت در بین این جمعیت پرخطر حمایت می کند.

فضلی گفت: از لحاظ نظری اگر خطر ابتلای كسی را زودتر تشخیص دهیم، می توانیم فرصتی برای اتخاذ تغییر در شیوه زندگی او فراهم كنیم. بر طبق کارآزمایی های تصادفی، این کار می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را تقریبا 60 درصد کاهش دهد، اما اگر تشخیص با تاخیر انجام شود، آنها خیلی دیرتر وارد جریان مداخلات می شوند و هزینه بیشتری برای سیستم سلامت به بار می آورند.

در حالی که داده های جدید این مطالعه، اهمیت غربالگری زودهنگام را برای برخی از افراد جمعیت برجسته می کند، بر لزوم یک روش چند جانبه برای پیشگیری از بیماری دیابت نیز تأکید دارد.

فضلی گفت: یک راه حل منفرد برای همه، در این شرایط دیگر کار نمی کند، ما به مداخلات متناسب با افراد و فرهنگ آنها نیاز داریم تا بتوانیم با عوامل تعیین کننده ی بالادستی دیابت مقابله کنیم.

وی اظهار داشت: باید محیطهای حمایتی ایجاد شود که شامل دسترسی به مکانهای مناسب شهری برای پیاده روی بیشتر و گزینه های غذایی سالم باشد، اما به اعتقادات مختلف پیرامون رژیم های غذایی و فعالیت بدنی که مطابق با روش های فرهنگی افراد است نیز باید بپردازیم.

بررسی چگونگی ارتباط افراد در این جوامع، و عملکردآنها بصورت یک جامعه، که همچنین به عنوان سرمایه اجتماعی[1](social capital) شناخته می شود، یکی دیگر از راه هایی است که فاضلی به عنوان بخش مهمی از یک استراتژی ارتقاء سلامت به آن اشاره کرد.

فضلی گفت: هنگامی که افراد با جامعه ی خود یا با یک اجتماع احساس همبستگی داشته باشند، بیشتر احتمال دارد که به فعالیت بدنی مشغول شوند و به طور کلی از نتایج سلامتی بهتری برخوردار شوند. ما می دانیم که مهاجران به دنبال مهاجرت، به مرور زمان بیمارتر می شوند. مطالعه ما نیز این موضوع را تأیید می کند، این چیزی است که ما باید به عنوان یک سیستم بهداشتی و به عنوان یک جامعه به آن بپردازیم.

فاضلی با ادامه کار خود در مورد بررسی روند خطر پیش دیابت در انتاریو، معتقد است که با داشتن اطلاعات و داده های بیشتر، سیستم بهداشتی می تواند تصمیمات آگاهانه تری را برای مقابله با بیماری همه گیر دیابت اتخاذ کند.

فضلی گفت: فکر می کنم ما در مسیر صحیح قرار گرفته ایم. من خوشبین هستم که بتوانیم مسیر زندگی افراد را تغییر دهیم و اطمینان حاصل کنیم که از مهاجرین جدید خود به بهترین وجه ممکن مراقبت می کنیم.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-10-young-adults-south-asian-descent.html