17 مارس 2023 - مطالعه ی اخیراً منتشر شده در مجله Nutrientsنشان می دهد که درمان ترکیبی ژمیگلیپتین-متفورمین منجر به دستیابی بهتر به هدف گلایسمی بدون افزایش وزن یا خطر هیپوگلایسمی، نسبت به درمان ترکیبی گلیمپراید-متفورمین می شود. این بهبود ممکن است با تغییرات مفید در میکروبیوتای روده مرتبط باشد.
محققان می گویند: در کارآزمایی تصادفی کنترل دارما بر روی بیماران کره‌ای مبتلا به دیابت نوع 2 که پیش از این تحت درمان دارویی نبودند، 77 درصد از بیمارانی که تحت درمان ترکیبی ژمیگلیپتین-متفورمین قرار گرفتند، به هدف HbA1c کمتر یا مساوی7درصد (53 میلی‌مول در مول) دست یافتند. محققان توضیح دادند که این رویکرد به طور مطلوب سطوح اسیدهای آمینه و میکروبیوتای روده را تغییر داد، که نشان دهنده بهبود بالقوه در اثرات ضد التهابی و عملکرد سلول های بتا در پانکراس است.
آنها افزودند: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تغییرات در میکروبیوتای روده برای افزایش اثربخشی درمان با ژمیگلیپتین ضروری است.
تغییرات در میکروبیوتای روده ی انسان می تواند بر ایمنی و اثربخشی داروها تأثیر گذارد. در میان داروهای ضد دیابت، درمان مبتنی بر اینکرتین مانند مهارکننده‌های دی پپتیدیل پپتیداز 4(DPPi) ، ممکن است بر ارگانیسم های روده که با متابولیسم گلوکز مرتبط هستند، تأثیر گذارد.
دکتر Soo Lim، از کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در سئونگنام جمهوری کره و همکارانش، یک مطالعه تصادفی، کنترل شده را برای مقایسه اثرات ترکیبات ژمیگلیپتین- متفورمین در مقابل گلیمپرید- متفورمین به عنوان درمان های اولیه بر هومئوستازی گلوکز و میکروبیوتای روده ی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که دارو مصرف نمی کردند، انجام دادند.
در این مطالعه، تغییرات در میکروبیوتای روده، سطح اسیدهای آمینه در خون، ترکیب بدن و نشانگرهای زیستی مرتبط با تنظیم گلوکز مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه شامل هفتاد بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (میانگین سنی 52.2 سال) با سطحHbA1c (هموگلوبین گلیکوزیله) بیشتر یا مساوی با 7.5٪ بود که دارو مصرف نمی کردند. آنها به مدت 24 هفته در دو گروه درمان ترکیبی با گلیمپرید-متفورمین یا ژمیگلیپتین-متفورمین قرار داده شدند.
این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:
· اگرچه هر دو درمان سطحHbA1c را به طور قابل توجهی کاهش داد، درصد بیشتری از افراد در گروه ژمیگلیپتین-متفورمین بهHbA1c کمتر یا مساوی با 7 درصد بدون هیپوگلایسمی یا افزایش وزن نسبت به گروه گلیمپرید-متفورمین (59٪ در مقابل 24٪) دست یافتند.
· در سطح فیلوم، نسبت Firmicutes/Bacteroidetes پس از درمان با ژمیگلیپتین-متفورمین، تمایل به کاهش داشت با کاهش قابل توجه در گونه های متعلق به Firmicutes، از جمله لاکتوباسیلوس، Ruminococcus torques، و استرپتوکوک.
· صرف نظر از روش درمان، تفاوت مشخصی در ترکیب کلی میکروبیوم روده بین بیمارانی که به هدفHbA1c رسیده بودند و بیمارانی که به این هدف نرسیدند، مشاهده شد.
محققان نتیجه گیری نمودند که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با ژمیگلیپتین-متفورمین به طور قابل توجهی بهتر از درمان با گلیمپرید-متفورمین به هدف گلایسمی بدون خطر هیپوگلایسمی یا افزایش وزن، دست یافتند. این بهبودها ممکن است با تغییرات مفید در میکروبیوتای روده مرتبط باشد.
رفرنس و منبع خبر:
Lim, S.; Sohn, M.; Florez, J.C.; Nauck, M.A.; Ahn, J. Effects of Initial Combinations of Gemigliptin Plus Metformin Compared with Glimepiride Plus Metformin on Gut Microbiota and Glucose Regulation in Obese Patients with Type 2 Diabetes: The INTESTINE Study. Nutrients 2023, 15, 248. https://doi.org/10.3390/nu15010248
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/gemigliptinmetformin-combo-leads-to-better-glycemic-control-without-hypoglycemia-risk-108261