14 مارس 2023 - دیابت به صورت اپیدمی در حال افزایش است و میلیون ها بزرگسال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است. شیوع روزافزون دیابت، بار فزاینده ای را بر سیستم های مراقبت های بهداشتی تحمیل می کند. رتینوپاتی دیابتی (DR) اختصاصی ترین عارضه ریز عروقی دیابت است، با رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو (PDR) و ادم ماکولای دیابتی، که شکل تهدید کننده بینایی DR هستند. رتینوپاتی دیابتی، علت اصلی از دست دادن بینایی و نابینایی قابل پیشگیری در بزرگسالان در سنین کار (20 تا 65 سال) است.

در حال حاضر، کنترل بهینه ی گلایسمی یک پایه اصلی در پیشگیری از رتینوپاتی دیابتی است. مقاومت به انسولین (IR) که با کاهش حساسیت سلولی به انسولین توصیف می‌ شود، همچنین نقشی اساسی در ایجاد دیابت نوع 2 و عوارض عروقی مرتبط با آن دارد. بیماران دیابتی مبتلا به مقاومت به انسولین، یک دیس لیپیدمی مشخص به شکل سطوح بالای غیرطبیعی تری گلیسیرید پلاسما(TG) دارند که با متابولیسم گلوکز در عضلات، چربی و سلول های پانکراس تداخل می کند. این با این فرضیه مطابقت دارد که افزایشTG در سرم و بافت با کاهش حساسیت به انسولین مرتبط است. علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که کاهش TG، مانند فیبرات ها، می تواند به طور قابل توجهی روند توسعه ی مقاومت به انسولین را کاهش دهد و اغلب به بهبود کنترل قند خون کمک می کند. مطالعات گذشته همچنین نشان داده ‌اند که شاخصTyG ، نقش پیش‌بینی ‌کننده‌ای در شناسایی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض ماکرو عروقی در آینده، به ‌ویژه رویداد قلبی عروقی دارد.

در مطالعه ی حاضر، دکتر Neelam و همکارانش، ارتباط شاخص TyG با شیوع و بروز DR را در یک مطالعه کوهورت چند قومی مورد بررسی قرار دادند. آنها 1339 بیمار از یک مطالعه در حال انجام در سنگاپور در مورد ماکرو آنژیوپاتی و واکنش میکرو عروقی در دیابت نوع 2 (SMART2D)را در این مطالعه وارد کردند. سطوح تری گلیسیرید و گلوکز ناشتا اندازه‌ گیری شد و عکس‌های فوندوس رنگی برای حضور و شدت DR مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل های رگرسیون لجستیک برای ارزیابی ارتباط شاخص TyG با شیوع و بروزDR (متوسط دوره پیگیری = 3.2 سال) استفاده شد.

میانگین شاخص TyG در بیماران مبتلا به DR بیشتر از بیماران بدون DR بود. شاخص TyG به طور قابل توجهی با شیوعو بروز رتینوپاتی دیابتی، پس از تعدیل عوامل مخدوش کننده همراه بود. در یک تجزیه و تحلیل طبقه بندی شده، ارتباط بین شاخص TyG و شیوع DR تنها در زیر گروهی با سطحHbA1c  کمتر از 7 درصد معنی دار شد. شاخص TyG به طور قابل توجهی پس از تنظیم برای عوامل مخدوش کننده با شیوع و بروز DR، مرتبط بود.شاخص TyG به طور قابل توجهی شیوع و بروز DR را با سطح زیر منحنی عملکرد گیرنده به ترتیب 0.77، و 0.66 پیش بینی کرد.

داده ها نشان داد که ارتباط مستقلی بین شاخص TyG با شیوع و همچنین بروز DR وجود دارد و افزودن شاخص TyG به مدل بالینی با عوامل خطر تعیین شده به طور قابل توجهی پیش بینی DR را بهبود بخشید. علاوه بر این، سطح HbA1c اثر شاخص TyG را بر شیوع DR تغییر داد، اما نه بر بروز رتینوپاتی دیابتی. این مشاهدات نشان می دهد که شاخص TyG ممکن است یک نشانگر جدید برای طبقه بندی خطر DR در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 باشد.

شاخصTyG (متشکل از تری گلیسیرید ناشتا و گلوکز ناشتا) یک نشانگر مفید است که ممکن است به بهینه سازی طبقه بندی خطر برای DR در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. در نظر گرفتن شاخص TyG به عنوان یک هدف درمانی ثانویه در بیماران با HbA1c مطللوب ممکن است مفید باشد. نویسندگان پیشنهاد کردند که مداخلات آموزشی برای بیماران با شاخص TyG بالا با توجه به تغییرات سبک زندگی ارائه شود. آنها افزودند: مطالعات آتی مبتنی بر جمعیت با نمونه بزرگتر و مدت زمان طولانی تر برای تأیید مشاهدات ما مورد نیاز است.

منبع:

https://medicaldialogues.in/ophthalmology/news/triglyceride-glucose-index-good-predictor-for-diabetic-retinopathy-prevalence-and-incidence-study-106983