13مارس 2023- بر اساس مطالعه‌ ای که اخیراً توسط دکتر جیسون بوردمن، استاد جامعه ‌شناسی دانشگاه کلرادو بولدر و مدیر برنامه سلامت و جامعه ی مؤسسه علوم رفتاری و همکارانش منتشر شده است، بزرگسالان جوانی که در مناطقی با جرم و جنایت بالا زندگی می ‌کنند، خطر ژنتیکی بیشتری برای دیابت نوع 2، دارند.

این مقاله با عنوان "آیا جرم باعث ایجاد خطر ژنتیکی برای دیابت نوع 2 در بزرگسالان جوان می شود؟ مطالعه ی تعامل ژنتیک و محیط زیست با استفاده از داده های ملی" در مجله ی علوم اجتماعی و پزشکی منتشر گردید.

دکتر بوردمن گفت: نکته ی کلیدی این است که ژن ها تنها عامل پیش بینی کننده ی سلامتی افراد در آینده نیستند، بلکه محیط زیست نیز نقش بسزایی در سلامتی افراد دارد.ژن‌ها مهم هستند، اما نحوه ی ارتباط آنها با سلامتی شما، بستگی به محل زندگی شما دارد.

بوردمن که عوامل اجتماعی تعیین کننده ی سلامت را مطالعه می کند، گفت: کلید درک چرایی این موضوع، مفهوم محرک محیطی است، پدیده ای که محیط از طریق آن واکنش های ژنتیکی خاصی را برمی انگیزد.

دکتر بوردمن گفت: این کمی شبیه کاشتن یک گل است که دانه ی آن ژن‌های مردم است و خاک، آب و نور خورشید، محیط زندگی انسان ها هستند. بذر ممکن است کاشته شود، اما بدون شرایط محیطی مناسب، جوانه نمی زند، اتفاق مشابهی برای ابتلا به دیابت نوع 2 می افتد.

بوردمن توضیح داد: خطر ژنتیکی دیابت نوع 2 در عدم حضور محرک‌های محیطی - در این مورد، میزان جرم و جنایت در محلی که افراد زندگی می کنند- ظاهر نمی‌شود. در واقع، ما متوجه شدیم که خطر پلی ژنیک برای دیابت نوع 2 در میان ساکنان جوامع بدون جرم و جنایت یا جوامعی با جرم و جنایت کم، وجود ندارد.

به عبارت دیگر، واریته های ژنتیکی مرتبط با دیابت نوع 2 برای ابتلا به این بیماری کافی نیستند، آنچه مهم است این است که چگونه آن ژن ها با محیط تعامل دارند.

یافته‌های بوردمن و همکارانش بر آنچه که بسیاری عامل اصلی دیابت نوع 2 می‌دانند، یعنی چاقی تاکید دارد. دکتر بوردمن می‌گوید نه آنقدر که نقش علیتی داشته باشد بلکه به صورت واسطه ای عمل می کند.او توضیح داد که برای درک این ارتباط، یک فرد را در دو سناریو تصور کنید.

در سناریوی اول، این فرد در منطقه ای زندگی می کند که میزان جرم و جنایت پایین است. بنابراین استرس کمی را تجربه می‌ کند و به مکانیسم‌های مقابله ‌ای سالم مانند پیاده‌ روی یا دوچرخه‌ سواری در بیرون دسترسی دارد. در نتیجه بعید است که این فرد چاق شود و به دیابت مبتلا شود.

با این حال، در سناریوی دوم، همین فرد در منطقه ای با جرم و جنایت بالا زندگی می کند و دارای سطح استرس بالا و دسترسی محدود به مکانیسم های مقابله ای سالم است. بنابراین احتمال اینکه این فرد استرس را درونی کند، الگوی غذایی ناسالم را در پیش بگیرد، اضافه وزن پیدا کند و به دیابت مبتلا شود، بیشتر است.بنابراین همانطور که می بینید، همان شخص، همان ژن ها، اما نتایج متضاد، و تنها تفاوت بین این دو سناریو، محیطی است که فرد در آن زندگی می کند.

بوردمن گفت: بنابراین، آنچه به نظر می رسد یک فرآیند بیولوژیکی است تا حد زیادی یک فرآیند اجتماعی است.

بوردمن که چندین دهه پیش مطالعه تأثیرات اجتماعی سلامت را آغاز کرده است، می گوید: خوشبخت بودم که در اوایل دهه 2000 بخشی از کارگروه محیط اجتماعی مطالعات ملی کودکان بودم.

در حین کار با این گروه، بوردمن شاهد بود که جامعه علمی "تاکید زیادی بر جمع آوری و خلاصه کردن معیارهای بیولوژیکی سلامت جمعیت" دارند اما "معیارهای اجتماعی و فیزیکی جوامعی که مردم در آن زندگی می کنند، به مدرسه می روند و بازی می کنند" را نادیده می گیرند.

اما بوردمن به جای انتقاد از حوزه ی ژنتیک آماری تصمیم گرفت در این زمینه آموزش ببیند. او جایزه ی توسعه شغلی را از مؤسسه ملی بهداشت و توسعه کودک یونیس کنی شرایور دریافت کرد و به عنوان استاد دوره تصدی، در برنامه آموزشی فارغ التحصیل در مؤسسه ژنتیک رفتاریCU ثبت نام کرد.

بوردمن می‌گوید که تحقیقاتی که به بررسی تعاملات ژن-محیط می ‌پردازند، درک دقیق ‌تری از عوامل ایجاد دیابت نوع 2 نسبت به بحث طبیعت-پرورش ارائه می ‌دهند.

بوردمن می‌گوید: دوگانگی طبیعت-پرورش، ما را از نظر درک پدیده‌های پیچیده مانند افزایش چاقی در سال‌های اخیر به جایی نمی ‌رساند.

پرورش اساساً بر طبیعت تأثیر می گذارد و طبیعت اساساً بر پرورش تأثیر می گذارد.

بوردمن همچنین امیدوار است که تحقیقات او نقطه مقابل آنچه را که او یک روند نگران کننده می داند ارائه دهد.

او می‌گوید: من بیش از همه نگران روش معمولی هستم، که محققان بکارمی گیرند تا از داده‌های گسترده ی ژنومی و نمرات خلاصه ی مربوط به آن استفاده کرده و تجزیه و تحلیل‌های خود را محدود به افرادی کنند که در یک گروه نژادی در اجتماعی مشابه و تعریف شده، تعلق دارند.

امید من این است که به ابداع روش هایی کمک کنم که نمرات ژنتیکی خلاصه ای را ارائه دهند که به همه ی گروه های نژادی و قومیتی قابل تعمیم باشد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-03-young-adults-high-crime-areas-genetic.html