14 نوامبر 2022- مزایای مدیریت بهتر قند خون بر "سالهای زندگی با کیفیت تعدیل شده" برای بیماران دیابتی مدتهاست که مشخص شده است. همچنین به خوبی پذیرفته شده است که کنترل بهتر قند خون به پیشگیری از مشکلات مرتبط با دیابت کمک می کند.

مطالعه اخیر، بر رابطه مستقیم بین کنترل شدیدتر قند خون و عمر طولانی‌تر تاکید کرده و نشان می‌دهد که با کاهش HbA1c به سطوح پایین‌تر از 7 درصد، امید به زندگی بیماران دیابتی به میزان تقریبی 3.8 سال افزایش می‌یابد.

مدیریت دیابت شامل یک رویکرد چند رشته ای از طریق تنظیمات هدف مناسب توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی، اصلاح رژیم غذایی توسط کارشناس تغذیه، برنامه ریزی ورزشی تحت نظارت کارشناس ورزش، تعیین دوز دقیق داروها توسط فارماکولوژیست، و نظارت بر قند خون و عوارض بیماری توسط پزشک مراقبت اولیه است.

ابتلا به دیابت نوع 2، با کاهش 6 ساله ی امید به زندگی در سن 50 سالگی در مقایسه با افراد بدون این بیماری مرتبط است. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، کنترل بهتر فشار خون، گلوکز، کلسترول و وزن بدن، ممکن است خطر ابتلا به بیماری و مرگ و میر مرتبط با دیابت را کاهش داده و طول عمر را افزایش دهد.

رابطه بین هموگلوبین گلیکوزیله و امید به زندگی

مطالعه اخیراً منتشر شده درJAMA ، رابطه مستقیم بین کنترل قند خون و امید به زندگی طولانی تر را نشان داده است.

در یک نظرسنجی در آمریکا به رهبری دکتر کیانمهر و همکارانش در دانشگاه فلوریدا، در گینزویل، کمیت دستاوردهای بالقوه ی مرتبط با کاهش HbA1c، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، فشار خون سیستولیک (SBP) و شاخص توده بدنی به سمت سطوح مطلوب، بر امید به زندگی در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، بررسی شد. برای این منظور محققان از مدل دیابتBRAVO (ساخت، ارتباط، ارزیابی و اعتبارسنجی نتایج) استفاده کردند.

انتظار می رود که این یافته ها به طور قابل توجهی بر حمایت از تشدید کنترل قند خون در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر بگذارد، زیرا به طور مستقیم مزایای سلامت حاصل از کنترل شدید قند خون را با امید به زندگی طولانی تر مرتبط می کند. پزشکان می‌توانند از این نتایج برای تشویق بیماران برای دستیابی به اهداف درمانی پیشنهادی و کمک به اولویت‌بندی طرح‌ها و برنامه‌ها برای بهبود مدیریت دیابت استفاده کنند.

در این مطالعه 421 شهروند آمریکایی مبتلا به دیابت تشخیص داده شده، که 46 درصد زن و میانگین سنی آنها 65.6 سال بود، توسط یک پزشک مورد مطالعه قرار گرفتند، در این تحقیق داده‌ها در طول 10 ماه با گروه‌بندی افراد شرکت کننده بر اساس سطوح هموگلوبین گلیکوزیله(HbA1c)، فشار خون سیستولیک(SBP) ، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم(LDL-C)  و شاخص توده بدنی(BMI)تجزیه و تحلیل شدند.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

·        در بیماران دیابت نوع 2، شاخص توده ی بدنی کمتر از 24.3 (چارک اول)، 28.6 (چارک دوم) و 33.0 (چارک سوم) به ترتیب با 3.9، 2.9 و 2.0 سال زندگی اضافی در مقایسه با شاخص توده ی بدنی 41.4(میانگین چارک چهارم) مرتبط بود.

·        فشار خون سیستولیک پایین‌تر از 114.1میلی‌متر جیوه (چارک اول)، 128.2 میلی‌متر جیوه (چارک دوم) و 139.1 میلی‌متر جیوه (چارک سوم) به ترتیب با 1.9، 1.5 و 1.1 سال افزایش امید به زندگی در بیماران دیابت نوع 2 در مقایسه با فشار خون سیستولیک 160.4میلی متر جیوه (چارک چهارم)، مرتبط بود.

·        سطح LDL-C پایین تر از 59 میلی گرم در دسی لیتر (چارک اول)، 84.0 میلی گرم در دسی لیتر (چارک دوم)، و 107.0میلی گرم در دسی لیتر (چارک سوم) به ترتیب با افزایش امید به زندگی به میزان 0.9، 0.7 و 0.5 سال در مقابل LDL-C  146.2 میلی گرم در دسی لیتر (چارک چهارم) مرتبط بود.

·        کاهش HbA1c از 9.9٪ (چارک چهارم) به 7.7٪ (چارک سوم) با 3.4 سال افزایش در امید به زندگی مرتبط بود. با این حال، کاهش بیشتر به 6.8٪ (چارک دوم) تنها با رشد متوسط ​​0.5 سال در امید به زندگی مرتبط بود، و از 6.8 درصد به 5.9 درصد (چارک اول) با مزایایی برای امید به زندگی مرتبط نبود.

·        افزایش امید به زندگی با کاهش HbA1c از چارک چهارم به چارک اول، 3.8 سال گزارش شد.

این نتایج مطابق با نتایج کارآزمایی ACCORD بود که نشان داد کاهش هدف درمانی برای HbA1c به کمتر از 6 درصد در بیماران پرخطر، تعداد انفارکتوس‌های غیرکشنده میوکارد را در طی 5 سال کاهش می‌دهد. با این حال، بیمارانی که به هدف درمانی نرسیدند، میزان مرگ و میر 5 ساله ی بالاتری داشتند.

این مطالعات بر یک هیت مپ(نقشه‌های حرارتی نقشه هایی با داده‌های گرافیکی و رنگی هستند) از سال‌های عمر باقی‌مانده پیش‌بینی‌شده براساس سن و سطح فاکتور خطر که ممکن است به عنوان مرجع بالینی برای ارتقای تصمیم‌ گیری مشترک با بیماران استفاده شود، تأکید می‌کنند.

آنها همچنین بر ضرورت مدیریت نشانگرهای زیستی در سنین پایین‌ تر و نیاز بالقوه برای ایجاد تعادل بین درمان و کیفیت زندگی برای بیماران T2D تاکید می‌کنند، زمانی که مقادیر کنترل بیومارکر حداقل است.

ارزیابی کنترل قند خون: کنترل قند خون با اندازه‌گیری A1c، پایش مداوم گلوکز (CGM) و نظارت فردی بر قند خون (SMBG) ارزیابی می‌شود. آخرین استانداردهای مراقبت پزشکی در دیابت که توسط انجمن دیابت آمریکا منتشر شده است، ارزیابی وضعیت گلایسمی(اندازه گیری هموگلوبین A1c یا اندازه گیریهای دیگر قند خون) را حداقل دو بار در سال در بیمارانی که اهداف درمانی را برآورده می کنند (و دارای کنترل قند خون پایداری هستند) توصیه می کند.

این دستورالعمل همچنین سطوح قند خون قبل از غذا را بین 90 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر و سطح هموگلوبین A1c (HbA1cP) کمتر از 7 درصد را به عنوان یک نقطه ی هدف ایده آل توصیه می کند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/lowering-hba1c-levels-to-less-than-7-increases-life-expectancy-in-diabetics-by-38-years-102262