22نوامبر 2022- بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Diabetologia منتشر شده است، ایجاد وقفه در نشستن های طولانی مدت- مانند بلند شدن و چند دقیقه راه رفتن - با سطوح پایین‌تر چربی کبد یا مقاومت به انسولین ارتباطی ندارد.
به خوبی مشخص شده است که فعالیت بدنی برای سلامت قلب و عروق و متابولیک، به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت مفید است. فعالیت بیشتر با جلوگیری از پیک(افزایش) ناگهانی قند خون مرتبط است و ممکن است به پیشگیری از مشکلات سلامتی مانند نوروپاتی محیطی و زوال عقل کمک کند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کم تحرکی - نشستن به مدت طولانی- حداقل در برخی شرایط برای شما مضر است. مدت زمان کم تحرکی بیشتر با خطر ابتلا به زخم پا در افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی مرتبط است و حتی با خطر بیشتر برای سکته مغزی در بزرگسالان جوان تر ارتباط دارد. اما تحقیقات کمتری در مورد زمان بی تحرکی نسبت به فعالیت بدنی انجام شده است، بنابراین محققان هنوز در تلاشند تا بفهمند که چگونه کم تحرکی با جنبه های مختلف سلامت ارتباط دارد.
در این مطالعه، محققان هلندی به بررسی این موضوع پرداختند که چگونه زمان‌بندی فعالیت بدنی – به‌ویژه، فعالیت بدنی برای ایجاد وقفه در دوره‌های بی‌تحرکی– با سطوح چربی در کبد و مقاومت به انسولین ارتباط دارد. افزایش چربی کبدی و مقاومت به انسولین هر دو در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بسیار رایج است و بخشی از الگوی مشکلات متابولیکی است که اغلب شامل چاقی، فشار خون بالا و سطوح غیر طبیعی چربی خون (کلسترول و تری گلیسیرید) می شود.
شرکت کنندگان در این مطالعه 775 بزرگسال با میانگین سنی 56 سال و میانگین شاخص توده بدنی 26.2 کیلوگرم بر متر مربع بودند که در دسته ی اضافه وزن قرار می گرفتند.هر شرکت کننده به مدت چهار شبانه روز متوالی یک ردیاب فعالیت پوشید و به آنها گفته شد که در این مدت به فعالیت های معمول خود ادامه دهند. زمان بی تحرکی به عنوان زمان در حالت استراحت غیر از خواب تعریف شد. همچنین شرکت کنندگان بر اساس این که در صبح (6 صبح تا ظهر)، بعدازظهر (12 بعد از ظهر تا 6 بعد از ظهر) یا عصر (6 بعد از ظهر تا نیمه شب) بیشترین فعالیت را داشتند، طبقه بندی شدند. همچنین چربی کبد و مقاومت به انسولین شرکت کنندگان اندازه گیری شد.
مدت زمان بی تحرکی با چربی کبد یا مقاومت به انسولین ارتباطی ندارد
محققان دریافتند که کل زمان بی تحرکی با چربی کبد یا مقاومت به انسولین ارتباطی ندارد، در حالی که وقفه در بی تحرکی در واقع با سطوح بالاتری از چربی کبدی مرتبط بود. از سوی دیگر، انجام فعالیت بدنی متوسط تا شدید، با مقاومت کمتر به انسولین مرتبط بود، اما با سطح چربی کبدی ارتباطی نداشت. شرکت‌کنندگانی که در بعدازظهر یا عصر فعال‌تر بودند، نسبت به افرادی که صبح‌ها فعال‌تر بودند یا فعالیت‌های خود را به طور مساوی در طول روز پخش می کردند، مقاومت به انسولین کمتری داشتند.
محققان به این نتیجه رسیدند که فعالیت بدنی بیشتر، به ویژه در اواخر روز، با کاهش مقاومت به انسولین مرتبط است، در حالی که وقفه در بی تحرکی با سطوح پایین‌تر مقاومت به انسولین یا چربی کبد ارتباطی ندارد. آنها نوشتند که در مطالعات بعدی باید بررسی کنند که آیا زمان فعالیت بدنی تاثیری بر ابتلای افراد به دیابت نوع 2 دارد، زیرا مقاومت به انسولین نقش کلیدی در ایجاد این بیماری دارد.
منبع:
https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/11/22/breaks-from-sitting-not-linked-to-lower-liver-fat-insulin-resistance/