۱ژوئیه ۲۰۲۵ - پژوهشگران در یک مطالعهٔ کوهورت ۳۰ساله دریافتند که داشتن اختلال قند خون ناشتا(IFG) در دوران جوانی لزوماً به معنای ابتلا به دیابت در آینده نیست. در مقابل، بسیاری از افرادی که در نهایت به دیابت مبتلا شدند، سابقه ای از IFG نداشتند. این یافته ها نشان می دهد که اتکای صرف بهIFG ، برای شناسایی زودهنگام خطر دیابت محدودیت دارد و لزوم تدوین راهبردهای پیشگیرانه‌ٔ جامع تر برای جوانان را برجسته می کند.
این پژوهش که در مجله JAMA Network Open منتشر شده است، توسط دکتر ابیگیل آر. او. آرونز و همکارانش از دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو هدایت شد. تحلیل ها بر پایهٔ داده های مطالعهٔCARDIA (توسعهٔ خطر بیماری عروق کرونر در جوانان) انجام شد که در آن، بیش از ۵۰۰۰ بزرگسال ۱۸تا ۳۰ساله بین سال های ۱۹۸۵تا ۱۹۸۶ثبت نام کرده بودند. شرکت کنندگان به مدت سه دهه برای بررسی الگوهای قند خون در طولانی مدت پیگیری شدند. در این تحلیل، با استفاده از روش تحلیل توالی، ۱۲۷۸مسیر گلایسمی منحصر به فرد شناسایی شد که در قالب ۹ الگوی رایج دسته بندی شدند: از جمله قند خون پایدار طبیعی، پنج مسیر متفاوت IFG که به دیابت منجر نشدند، و سه مسیر دیابت با شروع در اوایل، میانه و پایان بزرگسالی.
یافته‌های مطالعه به شرح زیر است:
· از میان ۴۶۸۴شرکت کنندهٔ واجد شرایط، ۷۳ درصددر یکی از ۹الگوی رایج مسیر گلایسمی (قند خون) قرار گرفتند.
· برخی افراد در گروه های دارای IFG افزایش موقتی در سطح قند خون ناشتا داشتند، که در سنین حدود ۳۶یا ۴۷سالگی دوباره به حالت طبیعی بازگشت.
· برخی الگوها نشان دهندهٔ IFG با شدت پایین و پایدار بودند که از دوران بزرگسالی زودهنگام یا دیرهنگام آغاز شده بود.
· یک گروه دارای سطح IFG بالا و پایدار بودند که تقریباً از سن ۴۲سالگی شروع شده بود.
· سه گروه مجزا به دیابت پیشرفت کردند که میانگین سن شروع بیماری در آن ها به ترتیب ۳۵، ۴۴ و ۵۲ سال بود.
· بسیاری از افرادی که در نهایت به دیابت مبتلا شدند، در سال‌های اولیهٔ زندگی خود علائمی ازIFG نداشتند.
پژوهشگران تأکید کردند که تنوع بالای مسیرهای پیشرفت قند خون، ضرورت بازنگری در اثربخشی راهبردهای غربالگری مبتنی بر IFG را برجسته می سازد. این راهبردها که معمولاً از داده های مربوط به جمعیت های میانسال استخراج شده اند، ممکن است به خوبی بازتاب دهندهٔ پروفایل خطر در جوانان نباشند.
با وجود بینش‌های ارزشمند طولی این مطالعه، نویسندگان به محدودیت هایی نیز اذعان کردند. ارزیابی های پیگیری تقریباً هر پنج سال یک بار انجام شد، که باعث شد زمان دقیق تغییرات قند خون به درستی قابل ردیابی نباشد. همچنین، شروع مطالعه در دوره ای بود که شیوعIFG و دیابت در سطح کشور کمتر از امروز بود، و این موضوع ممکن است بر کاربرد الگوهای ریسک در جمعیت فعلی تأثیر بگذارد. افزون بر این، شرکت کنندگان این مطالعه تنها شامل افراد سیاه پوست و سفید پوست بودند که قابلیت تعمیم پذیری یافته ها را محدود می کند.
در نهایت، نویسندگان نتیجه گرفتند که با وجود برخی محدودیت ها، این پژوهش بر ماهیت پیچیدهٔ پیشرفت دیابت و نیاز به راهبردهای شناسایی و مدیریت خطر در اوایل زندگی تأکید دارد. آن ها بر ضرورت توسعهٔ ابزارهای غربالگری و اقدامات پیشگیرانه هدفمند ویژهٔ جوانان تأکید کردند تا شکاف موجود در نظام سلامت عمومی در این زمینه کاهش یابد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/long-term-study-questions-reliability-of-impaired-fasting-glucose-as-an-early-predictor-of-diabetes-in-young-adults-150807