3 ژانویه 2025 - یک مطالعه اخیر که در Obstetrics & Gynecology منتشر شده است، ارتباط قابل توجه بین چاقی و افتادگی اندام لگنی (POP) را روشن کرده و نقش چاقی مرکزی را به عنوان یک عامل خطر مهم برجسته می کند. محققان نشان دادند که نسبت دور کمر به قد 0.5 یا بالاتر، و شاخص توده بدنی(BMI)25  یا بالاتر با افزایش خطر ابتلا به افتادگی اندام لگن مرتبط است.

افتادگی اندام لگن، زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات و بافت‌های کف لگن ضعیف می‌شوند و در نتیجه یک یا چند عضو در لگن از موقعیت طبیعی خود خارج شده و به سمت پایین و داخل واژن حرکت می کنند. این وضعیت معمولاً با عواملی مانند زایمان، افزایش سن و تغییرات هورمونی مرتبط است، اما نقش وزن بدن و توزیع چربی همچنان یک حوزه کلیدی برای اکتشاف باقی مانده است. دکتر Guizhu Wu و همکارانش از بخش زنان دانشکده پزشکی دانشگاه تونگجی و بیمارستان اول زایمان و نوزادان شانگهای در چین، رابطه ی بین معیارهای ترکیبی چاقی مرکزی و عمومی با خطر افتادگی اندام لگنی را بررسی کردند.

برای این منظور، محققان داده‌های 251143 شرکت ‌کننده ی 39 تا 71 ساله بدون افتادگی ارگان لگنی(POP)  را در زمان ثبت‌نام در Biobank بریتانیا بین سال‌های 2006 تا 2010 تجزیه و تحلیل کردند. آنها نسبت دور کمر به قد، و شاخص توده بدنی(BMI- محاسبه شده به عنوان وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر) را برای این شرکت کنندگان محاسبه کردند. این گروه تا 19 دسامبر 2022 تحت نظارت قرار گرفتند و موارد حادثه POP از طریق دهمین ویرایش از طبقه‌بندی بین‌المللی آماری بیماری‌ها (ICD-10) و کدهای روش عملیات ثبت ‌شده در پرونده‌های پزشکی، شناسایی شدند.

برای ارزیابی ارتباط بین معیارهای چاقی و خطر ابتلا به POP، محققان از مدل خطرات متناسب کاکس استفاده کردند. علاوه بر این، کسری های قابل انتساب به جمعیت برای تعیین نسبت موارد POP که می تواند به معیارهای مرتبط با چاقی نسبت داده شود، محاسبه شد.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

•  طی یک پیگیری متوسط ​​13.8 ساله، 9781 مورد POP ثبت شد.

•  چاقی مرکزی( نسبت دور کمر به قد 0.5 یا بیشتر) با 48 درصد افزایش خطر POP بدون توجه به شاخص توده ی بدنی( HRیا نسبت خطر= 1.48) مرتبط بود.

•  چاقی مرکزی علت تقریباً 21.7٪ از کل موارد POP را تشکیل می داد.

•  افراد دارای اضافه وزن بدون چاقی مرکزی(شاخص توده ی بدنی بین 25 تا 29.9 و نسبت دور کمر به قد کمتر از 0.5) 23% در معرض خطر بیشتر ابتلا به POP بودند(HR=1.23). اضافه وزن بدون چاقی مرکزی در 2.0٪ از همه موارد نقش داشت.

•  افزایش خطر POP مرتبط با چاقی مرکزی بسته به سن متفاوت بود، با 57٪ خطر بیشتر در افراد جوان تر از 60 سال در مقایسه با افزایش 39درصدی در افراد 60 ساله یا بالاتر.

•  خطر بر اساس سابقه هیسترکتومی(برداشتن رحم) نیز متفاوت بود، با افزایش خطر 54 درصدی در زنان بدون سابقه هیسترکتومی، در مقایسه با افزایش 27 درصدی در کسانی که چنین سابقه ای را داشتند.

یافته‌ها نشان داد که افراد مبتلا به چاقی مرکزی که با چربی اضافی شکم مشخص می‌شود، با خطر بیشتری برای ابتلا به افتادگی اندام لگنی مواجه هستند، به‌ویژه افراد زیر 60 سال یا بدون سابقه هیسترکتومی. علاوه بر این، زنانی که اضافه وزن دارند اماچاقی مرکزی ندارند نیز در معرض افزایش خطر POP هستند.

محققان نوشتند: ما دریافتیم که ترکیب نسبت دور کمر به قد با شاخص توده ی بدنی، روش دقیق تری برای افتراق افراد با خطرات مختلف افتادگی اندام لگنی ارائه می دهد. در گروهی با BMI مشابه، نسبت دور کمر به قد می تواند متفاوت باشد، در افرادی با نسبت های بالاتر اندازه ی دور کمر به قد، خطر ابتلا بهPOP  در مقایسه با نسبت های نرمال افزایش می یابد.

آنها تاکید کردند که تکیه بر یک معیار چاقی کافی نیست و این رویکرد ترکیبی می تواند افراد بیشتری را که در معرض خطر بالای POP هستند، نسبت به استفاده از هر یک از این معیارها به تنهایی شناسایی کند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/obstetrics-gynaecology/news/central-and-general-obesity-linked-to-increased-risk-of-pelvic-organ-prolapse-study-reveals-140270