26سپتامبر 2024- خستگی، حالت تهوع، رفلاکس اسید، از دست دادن عضله، و پیری چهره (به اصطلاح صورت اوزمپیک)، عوارض جانبی ناشی از استفاده از آگونیست های گیرنده پپتید 1شبه گلوکاگون(RAs(GLP-1 دمانند سماگلوتید، یا تیرزپاتید آگونیست دوگانه پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز(GIP) و GLP-1 RA ، هستند که برای کنترل قند خون و تقویت کاهش وزن تجویز می شوند.

نویسنده ی این مقاله، Jean Hanks که یک کارشناس و مشاور تغذیه در نیویورک است، می گوید: اما چیزی که من از کار با صدها بیمار تحت درمان با این داروها و سایر داروها دریافته ام، این است که اکثر این عوارض جانبی (اگر نه همه) را می توان با اطمینان از تغذیه ی مناسب به حداقل رساند.

آماده کردن بیماران برای موفقیت در کنترل قند خون و کاهش وزن، مستلزم آموزش و مشاوره ی رژیم غذایی، همراه با نظارت منظم برای تعیین هرگونه کمبود تغذیه ای است. بدیهی است که دریافت کافی تمام مواد درشت مغذی و ریزمغذی مهم است، اما به طور خاص پزشکان باید بر پنج ماده مغذی برای بیمارانی که تحت درمان با  GLP-1 RAs یا GIP/GLP-1 RS هستند، تأکید کنند.

پروتئین

هانکس می گوید: بیماران من احتمالاً از شنیدن صحبت های من در مورد پروتئین خسته شده اند، اما بدون تکرار مداوم، بسیاری از آنها به اندازه کافی از این درشت مغذی برای حفظ توده بدنی بدون چربی خود استفاده نمی کنند. مقدار توصیه شده ی رژیم غذایی (RDA) برای پروتئین 0.8 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است که نباید آن را کاهش داد، به ویژه برای بیماران مسن تر و چاق، که برای حفظ توده عضلانی خود به 1.0 تا 1.2 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نیاز دارند. به عنوان مثال، من به یک بیمار 250 پوندی(113.4 کیلوگرم)، 114 تا 136 گرم پروتئین را در روز توصیه می کنم. این معادل تقریباً 15 اونس (425 گرم) پروتئین حیوانی پخته شده است. با این حال، توجه به این نکته مهم است که افراد مبتلا به بیماری کلیوی باید مصرف پروتئین خود را به 0.6 تا 0.8 گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز محدود کنند تا از فشار بیش از حد بر کلیه های خود جلوگیری کنند. در این شرایط، سود افزایش مصرف پروتئین از خطر آسیب رساندن به کلیه ها، بیشتر نیست.

اغلب برای بیمارانی که اشتهایشان کم شده است، حتی فکر کردن به خوردن مقدار زیادی گوشت یا ماهی، چه برسد به مصرف آن، چالش برانگیز است. علاوه بر این، خوردن بیش از 3-4 اونس(85 تا 113 گرم) پروتئین در یک وعده غذایی، به دلیل تأثیر دارو بر تخلیه معده، می‌تواند باعث ناراحتی بسیاری از بیماران شود. این بدان معناست که مصرف پروتئین روزانه باید در چند وعده غذایی کوچک توزیع شود.

برای بیمارانی که به بیش از 100 گرم پروتئین در روز نیاز دارند، پودرهای پروتئینی و شیک های پروتئینی آماده ی مصرف می توانند 20 تا 30 گرم پروتئین را برای پر کردن این شکاف تامین کنند. اگرچه من همیشه سعی می‌کنم ابتدا غذا را توصیه کنم، مکمل‌های پروتئینی را به بیمارانم، به‌ویژه آن‌هایی که غذای جامد را کمتر جذاب می‌دانند، یا کسانی که از پروتئین حیوانی اجتناب می‌کنند، توصیه می کنم.

پزشکان باید بر تغییرات توده بدون چربی بیماران خود با استفاده از اسکن جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه، یا مقیاس امپدانس بیوالکتریکی نظارت کنند. این می تواند یک ابزار مفید برای ارزیابی این موضوع باشد که آیا مصرف پروتئین کافی است یا خیر.

فیبر

حتی آگاه ترین و مطیع ترین بیماران من یبوست را تجربه خواهند کرد. به طور کلی، وقتی کمتر غذا می خورید، دفع کمتری خواهید داشت. اگر آن را با تاخیر در تخلیه معده و کاهش مصرف فیبر ترکیب کنید، به یک طوفان وحشتناک تبدیل خواهد شد. بسیاری از بیماران به سادگی نمی توانند فیبر توصیه شده 25-35 گرم در روز را از طریق غذا دریافت کنند، زیرا غذاهای فیبری سیر کننده هستند. اگر آنها پروتئین را در وعده غذایی خود در اولویت قرار دهند، فضای کافی برای تمام سبزیجات موجود در بشقاب خود نخواهند داشت.

برای اطمینان از اینکه بیماران فیبر کافی دریافت می کنند، پزشکان باید بر مصرف برخی سبزیجات و میوه ها مانند هویج، کلم بروکلی، کلم بروکسل، تمشک، تمشک، و سیب و همچنین لوبیا و حبوبات تاکید کنند. سالادها عالی هستند، اما سبزی هایی مانند اسفناج آنقدرها که فکر می کنید فیبری نیستند. اگر مصرف میوه و سبزیجات به اندازه کافی نباشد، یک مکمل فیبر مانند پوسته ی اسفرزه(Psyllium Husk) می تواند موثر باشد.

ویتامین B12

استفاده از این داروها با کاهش سطح ویتامین B12 همراه است، تا حدی به این دلیل که تاخیر در تخلیه معده ممکن است بر جذب B12 تأثیر بگذارد. با این حال، مصرف کم B12 در رژیم غذایی در حین مصرف دارو نیز می تواند مقصر کمبود این ویتامین باشد. بهترین منابع غذایی پروتئین های حیوانی هستند، بنابراین در صورت امکان، بیماران باید مصرف روزانه ماهی، گوشت بدون چربی، تخم مرغ و لبنیات را در اولویت قرار دهند.

گیاهخواران و وگان ها که در معرض افزایش خطر کمبود ویتامین B12 هستند، می توانند مخمرهای تغذیه ای که یک منبع عالی برای ویتامین B12 هستند را در برنامه روزانه ی خود بگنجانند. برای بیماران مفید است که به طور دوره‌ای برای بررسی وضعیت B12 آزمایش خون انجام دهند، زیرا B12 ناکافی می‌تواند به خستگی بیماران در حین مصرف این داروها منجر شود.

کلسیم

افراد باید کلسیم خود را تحت نظارت داشته باشند، زیرا کاهش وزن با کاهش تراکم مواد معدنی استخوان همراه است. مصرف کافی این ماده معدنی برای سلامت بهینه استخوان بسیار مهم است، به ویژه در میان زنان یائسه و کسانی که در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند. مقدار توصیه شده ی رژیم غذایی(RDA) برای کلسیم 1000-1200 میلی گرم در روز است که تخمین زده می شود 50 درصد افراد چاق آن را دریافت نمی کنند.

اگرچه محصولات لبنی به دلیل داشتن کلسیم غنی شناخته شده اند، اما منابع عالی دیگری نیز وجود دارد. سبزیجات با برگ سبز تیره، مانند هر فنجانکلم سبز پخته شده و اسفناج، تقریباً حاوی 300 میلی گرم کلسیم است. توفو و ساردین نیز نیروگاه های کلسیم هستند. با وجود انبوهی از غذاهای غنی از کلسیم، برخی از بیماران ممکن است به مکمل کلسیم نیاز داشته باشند.

ویتامین D

کمبود یا مقدار ناکافی ویتامین D در میان افراد چاق رایج است، بنابراین حتی قبل از اینکه بیماران این داروها را شروع کنند، مصرف مکمل ویتامین D ممکن است ضروری باشد. نقش این ویتامین در تقویت جذب کلسیم و همچنین در بازسازی استخوان، مصرف کافی را برای بیمارانی که کاهش وزن قابل توجهی دارند، ضروری می کند.

پزشکان باید بر مصرف منظم ماهی های چرب مانند سالمون و همچنین تخم مرغ، قارچ و شیرهای غنی شده با ویتامین D تاکید کنند. اما متأسفانه، لیست غذاهای غنی از ویتامین D در اینجا به پایان می رسد، بنابراین مصرف مکمل ویتامین D برای بسیاری از بیماران ضروری خواهد بود.

نظارت منظم بر بیماران تحت درمان با GLP-1 RAs از طریق آزمایش خون برای بررسی سطوح ویتامین ها و تجزیه و تحلیل ترکیب بدنی می تواند در ارزیابی وضعیت تغذیه ای آنها در حین کاهش وزن مفید باشد. پزشکان همچنین می‌توانند بیماران خود را تشویق کنند تا تحت نظارت یک متخصص تغذیه که با این داروها آشنا می باشد، قرار گیرند، بنابراین آنها می‌توانند عادات غذایی مطلوبی را در طول سفر سلامت خود، ایجاد کنند.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/five-essential-nutrients-patients-glp-1s-2024a1000h6j?st=fpf&scode=msp&socialSite=google&form=fpf&icd=login_success_gg_mismatch_fpf