6 ژانویه 2025 - بر اساس تحقیقات ارائه شده در کنگره ی جهانی مقاومت به انسولین، دیابت و بیماری های قلبی عروقی، استفاده از سیستم پایش مداوم گلوکز (CGM) می تواند به طور قابل توجهی خطر مرگ و میر را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 کاهش دهد.

این مطالعه که در ژورنال Diabetes Care منتشر شد، داده‌های 719 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 و 1449 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 را تجزیه و تحلیل کرده و نشان داد که معیارهای CGM، از جمله گلوکز تخمینی خون، زمان در محدوده و ضریب تغییرات، ارتباط نزدیکی با خطر مرگ و میر ناشی از همه علل دارند.

کارآزمایی‌های بالینی و مطالعات مشاهده‌ای پایش مداوم گلوکز بطور سنتی عمدتاً بر جمعیت‌های دیابت نوع 1 (T1D) متمرکز شده‌اند و بر HbA1c و معیارهای گلایسمی مانند زمان در محدوده، تأکید دارند. در حالی که شواهد حاکی از مزایای بالقوه ی این سیستم در کاهش حوادث شدید هیپوگلایسمی و هایپرگلایسمی است، داده ها در مورد پیامدهای طولانی مدت، به ویژه برای دیابت نوع 2(T2D)، محدود باقی مانده است. برای پر کردن این شکاف دانش، دکتر پیتر دی ریون و همکارانش از سیستم مراقبت بهداشتی امور کهنه سربازان فونیکس، مزایای بلندمدت استفاده از سیستم پایش مداوم گلوکز را در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 1 و دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین، با تمرکز بر کنترل پایدار قند خون و کاهش حوادث جدی بالینی ارزیابی کردند.

برای این منظور، محققان یک مطالعه همگروهی مشاهده‌ای گذشته‌نگر را در سیستم مراقبت‌های بهداشتی کهنه‌سربازان انجام دادند تا کنترل قند خون، پذیرش‌های اورژانس یا پذیرش در بیمارستان به دلیل هیپوگلایسمی یا هایپرگلایسمی و بستری شدن به هر دلیلی را بین افرادی که شروع به استفاده ازCGM  کردند و افرادی که از این سیستم استفاده نمی کردند، در طی 12 ماه، مقایسه کنند.

این تحقیقات به یافته های زیر منجر شد:

•  در مجموع 5015 کاربر CGM مبتلا به دیابت نوع 1 (T1D) و 15706 کاربر CGM مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) تحت درمان با انسولین از 1 ژانویه 2015 تا 31 دسامبر 2020، همراه با تعداد مشابهی از افرادی که از سیستم پایش مداوم قند خون استفاده نمی کردند، شناسایی شدند.

•  کاربران CGM مبتلا به T1D کاهش قابل توجهی را درهموگلوبینA1c  نسبت به افراد غیرکاربر در 12 ماه نشان دادند(0.26- درصد).

•  کاربران CGM مبتلا بهT2D ، کاهش قابل توجهی را در HbA1c در مقایسه با افراد غیرکاربر در 12 ماه داشتند(0.35- درصد).

•  تعداد بیشتری از کاربران CGM به سطوح HbA1c کمتر از 8% و کمتر از 9% پس از 12 ماه در مقایسه با افراد غیرکاربر دست یافتند.

•  در T1D، شروع استفاده از CGM با کاهش قابل توجه خطرهیپوگلایسمی(HR=0.69) و بستری شدن در بیمارستان به هر دلیلی(HR=0.75) همراه بود.

•  در T2D، استفاده از CGM خطر هایپرگلایسمی(HR=0.87) و بستری شدن در بیمارستان به هر دلیلی(HR=0.89) را کاهش داد.

•  چندین زیر گروه، بر اساس عواملی مانند سن شروع استفاده از CGM، HbA1c، خطر هیپوگلایسمی، یا پیگیری استفاده از CGM، حتی بهبود بیشتری نشان دادند.

محققان گفتند: در یک گروه بزرگ ملی، شروع استفاده از سیستم پایش مداوم قند خون با بهبود پایدارHbA1c  در بیمارانی که در سنین بالاتر به دیابت نوع 1 مبتلا شدند و افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین، مرتبط بود.

آنها نوشتند: «این همچنین با کاهش خطر پذیرش در اورژانس یا بیمارستان به دلیل هیپوگلایسمی یا هایپرگلایسمی و بستری شدن در بیمارستان به دلایل مختلف، همراه بود».

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/continuous-glucose-monitoring-improves-glycemic-control-and-reduces-clinical-events-in-type-1-and-type-2-diabetes-study-140785