12آوریل ۲۰۲۵- طبق تحقیقات جدیدی که در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شد، فعال بودن از نظر جسمی برای یک تا دو روز در هفته، که اغلب به این افراد "جنگجوی آخر هفته" گفته می شود، می تواند مزایای سلامتی و افزایش طول عمر قابل مقایسه با دوزهای کوچکتر فعالیت بدنی روزانه ارائه دهد، اگر تلاش بدنی از متوسط تا شدید باشد و در مجموع به میزان ۱۵۰ دقیقه در هفته- مطابق با دستورالعمل های توصیه شده برای فعالیت بدنی هفتگی- انجام شود.
پرفسور ژی-هائو لی، نویسنده ی مسئول این مطالعه، اپیدمیولوژیست در دانشکده بهداشت عمومی در دانشگاه پزشکی جنوبی در گوانگژو، چین، گفت: برای سالم ماندن نیازی به ورزش در هر روز ندارید. تا زمانی که ۱۵۰دقیقه فعالیت بدنی متوسط تا شدید در هفته داشته باشید - چه در یک تا دو روز انجام شود و چه به صورت پراکنده- می توانید خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی، سرطان یا سایر علل را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.
پرفسور لی گفت: "این پیام برای افراد پرمشغله ای که برای انجام تمرینات روزانه مشکل دارند اما می توانند در آخر هفته ها یا طی چند روز فعالیت فشرده ای داشته باشند، خبر دلگرم کننده ای است. شواهد اطمینان بخش این تحقیق نشان می دهد که حتی فعالیت بدنی ناپیوسته می تواند مزایای سلامتی پایداری داشته باشد و اولویت بندی سلامت افراد را در میان برنامه های شلوغ آسان تر کند."
برای دستیابی به مزایای سلامتی، هم سازمان بهداشت جهانی و هم انجمن قلب آمریکا توصیه می کنند که بزرگسالان در طول هفته ۱۵۰تا ۳۰۰دقیقه فعالیت بدنی هوازی با شدت متوسط، یا ۷۵تا ۱۵۰دقیقه فعالیت بدنی هوازی شدید یا ترکیبی معادل از فعالیت متوسط و شدید انجام دهند. محققان داده های سلامت و فعالیت بدنی بیش از ۹۳۰۰۰نفر را در یک پایگاه داده بزرگ زیست پزشکی در بریتانیا بررسی کردند تا بفهمند که چگونه الگوهای مختلف فعالیت بدنی ممکن است بر خطر مرگ ناشی از همه علل، به ویژه بیماری های قلبی عروقی و سرطان تأثیر بگذارد. آنها داده های فعالیت بدنی جمع آوری شده از شتاب سنج های مچی را بررسی کردند، دستگاه هایی که میزان تحرک افراد را در طیف وسیعی از فعالیت ها اندازه گیری می کنند و احتمالاً اطلاعات دقیق تری نسبت به پرسیدن از شرکت کنندگان در مورد فعالیتشان ارائه می دهند.
محققان در این مطالعه افراد را به سه گروه طبقه بندی کردند: "جنگجوی فعال آخر هفته" که به افرادی اطلاق شد که بیشتر ورزش خود را در یک یا دو روز انجام دادند؛ "فعال منظم" که به کسانی اطلاق شد که فعالیت خود را در طول هفته پخش کردند؛ و "غیرفعال" شامل شرکت کنندگانی که حداقل ۱۵۰دقیقه فعالیت بدنی توصیه شده در هفته را انجام نمی دادند.
خطر مرگ ناشی از همه علل، و ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان در گروه‌های جنگجوی آخر هفته و فعال منظم در صورت انجام ۱۵۰دقیقه فعالیت بدنی در هفته، در مقایسه با گروه غیرفعال، به طور قابل توجهی کمتر بود.
این تجزیه و تحلیل همچنین نشان داد:
• برای جنگجویان آخر هفته، خطر مرگ ناشی از همه علل 32 درصدکمتر بود؛ خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی 31 درصدکمتر بود؛ و خطر مرگ ناشی از سرطان 21 درصد کمتر بود.
• در میان شرکت کنندگان در گروه دارای فعالیت منظم، خطر مرگ ناشی از همه علل 26 درصدکمتر بود؛ خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی 24 درصد کمتر بود؛ و خطر مرگ ناشی از سرطان 13 درصد کمتر بود.
• هیچ تفاوت معنی داری در خطر مرگ بین گروه جنگجوی آخر هفته در مقابل گروه دارای فعالیت منظم مشاهده نشد.
در حالی که این تحقیق جدید با مطالعات قبلی همسو است، این مطالعه اولین تحقیقی است که رابطه بین الگوهای فعالیت بدنی اندازه گیری شده توسط شتاب سنج ها و خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی و سرطان را تجزیه و تحلیل می کند.
برخی از یافته های این مطالعه تیم تحقیقاتی را شگفت زده کرد، زیرا آنها در ابتدا انتظار داشتند که پخش فعالیت در طول هفته مفید تر باشد. آنها پیش بینی نمی کردند که فعالیت بدنی فشرده ی گروه جنگجوی آخر هفته، خطر مرگ ناشی از بیماری ها را کاهش دهد.
پرفسور لی گفت: «این موضوع این ایده را تقویت می کند که رعایت دستورالعمل ۱۵۰دقیقه فعالیت بدنی در هفته، صرف نظر از الگوی فعالیت، کلید طول عمر است. هر فعالیتی - چه ورزش های ساختارمند مانند دویدن یا کارهای روزانه مانند باغبانی - در صورتی که شدت آن متوسط تا شدید باشد، می تواند در برنامه گنجانده شود».
دکتر کیت دیاز، دانشیار پزشکی رفتاری فلورانس ایروینگ در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک، و متخصص داوطلب در انجمن قلب آمریکا که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: این یافته ها تأکید می کنند که حجم کل فعالیت بدنی عامل حیاتی برای فواید سلامتی است، نه نحوه ی توزیع آن در طول هفته.
دکتر دیاز، عضو کمیته علوم فعالیت بدنی انجمن قلب آمریکا، گفت: «بسیاری از مردم برای انجام ورزش روزانه در طول هفته ی پر مشغله ی کاری مشکل دارند. با این حال، این تحقیق نشان می دهد که حتی اگر فقط بتوانید در آخر هفته ها فعال باشید، هنوز هم می توانید از مزایای سلامتی معناداری بهره مند شوید».
وی افزود: «یک نکته ی مهم که باید به خاطر داشته باشید این است که تلاش برای گنجاندن ۱۵۰دقیقه ورزش فقط در یک یا دو روز می تواند برای بدن شما زیاد باشد. برخی تحقیقات نشان داده اند که خطر آسیب‌های اسکلتی-عضلانی برای جنگجویان آخر هفته در مقایسه با افرادی که بطور منظم تری ورزش می کنند، کمی بالاتر است. با این حال، مزایای ورزش کردن فقط در آخر هفته بسیار بیشتر از خطرات احتمالی آن است. اگر می خواهید در آخر هفته ها ورزش کنید، مطمئن شوید که بطور مناسب بدن خود را گرم می کنید و به مرور زمان حجم فعالیت های خود را افزایش دهید و پیشرفت کنید. این به کاهش خطر آسیب دیدگی شما کمک خواهد کرد».
این مطالعه چندین محدودیت داشت، از جمله اینکه فعالیت بدنی فقط در ابتدا اندازه گیری شد؛ شرکت کنندگان در بریتانیا زندگی می کردند و بیشتر آنها سفید پوست بودند، بنابراین نتایج ممکن است برای سایر جمعیت ها صدق نکند. محققان گفتند که مطالعات آینده باید برای تأیید این نتایج در گروه های متنوع تری از مردم در سراسر جهان و با در نظر گرفتن عوامل متناقضی مانند استعداد ژنتیکی یا قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی که ممکن است بر فعالیت بدنی و نتایج تأثیر بگذارند، انجام شود.
جزئیات مطالعه، پیشینه و طراحی:
• داده های تحقیق بر هفت روز فعالیت بدنی اندازه گیری شده با شتاب سنج از سال ۲۰۱۳تا ۲۰۱۵برای ۹۳۴۰۹شرکت کننده، ۳۷تا ۷۳ساله، که در بیوبانک بریتانیا ثبت نام کرده بودند، متمرکز بود.
• بیش از 56 درصداز شرکت کنندگان زن، 97 درصدسفید پوست و میانگین سنی آنها ۶۲سال بود.
• بر اساس داده های شتاب سنج، بیش از 42 درصداز شرکت کنندگان به عنوان جنگجوی آخر هفته، حدود 24 درصدبه عنوان فعال منظم و تقریباً 34 درصدبه عنوان غیرفعال طبقه بندی شدند.
• شتاب سنج ها طیف وسیعی از فعالیت ها، از جمله پیاده روی، دویدن آهسته، دوچرخه سواری ثابت، تمرینات الیپتیکال، کارهای خانه، باغبانی و فعالیت های تفریحی مانند رقص را ثبت کردند.
• در طول هشت سال پیگیری، نزدیک به ۴۰۰۰بزرگسال به هر دلیلی فوت کردند، از جمله حدود 17 درصدبه دلیل بیماری‌های قلبی عروقی و حدود 45 درصدبه دلیل سرطان.
• در مقایسه با شرکت کنندگان غیرفعال، افرادی که دو روز در هفته ورزش می کردند، بیشتر احتمال داشت مرد، جوان تر، دارای مدرک دانشگاهی، غیرسیگاری، غیرالکلی باشند، و کمتر احتمال داشت به دیابت نوع ۲مبتلا باشند و یا شاخص توده بدنی (شاخصی از چربی بدن برای تعیین وزن سالم) پایین تری داشته باشند.
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20250402/Weekend-exercise-can-offer-the-same-health-benefits-as-daily-workouts.aspx