11 آوریل 2025 - یک مقاله تحقیقاتی توسط دانشمندان بیمارستان وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه ژجیانگ، کاربرد میکروسکوپ لوکالیزیشن اولتراسوند (ULM) را برای نظارت بر پیشرفت دیابت نوع 2 و ارزیابی اثربخشی ایمونوتراپی ضد سیتوکین ارائه داد.

این مقاله تحقیقاتی که در 10 مارس 2025 در مجله Cyborg and Bionic Systems منتشر شد، از تصویربرداری ULM برای بررسی ریز عروق موجود در پانکراس در داخل بدن استفاده کرد و بینش ‌هایی در مورد تغییرات در توده ی سلول ‌های بتا و عملکرد جزایر در طول دوره دیابت نوع 2 ارائه داد.

دکتر تائو ژانگ، نویسنده و متخصص پزشکی در بیمارستان وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه ژجیانگ، گفت: دیابت نوع 2، یک بیماری التهابی خودایمنی محسوب می ‌شود که در آن التهاب طولانی مدت منجر به تغییر ساختار عروق ریز در جزایر پانکراس می ‌شود که ارتباط نزدیکی با اختلال عملکرد سلول‌های بتا دارد. لوزالمعده دارای عروق زیادی است و تغییرات در جریان خون جزایر پانکراس برای درک پیشرفت دیابت و عملکرد سلول‌های بتابسیار مهم هستند. فناوری ‌های تصویربرداری کنونی، مانند MRI عملکردی و سونوگرافی داپلر، در وضوح تصویر و حساسیت به جزئیات میکرووسکولار محدودیت ‌هایی دارند که باعث می‌ شود پایش تغییرات اولیه در عملکرد جزایر و جرم سلول ‌های بتادشوار باشد. به‌ عنوان یک روش تصویربرداری جدید،ULM  وضوح بالایی را ارائه می ‌دهد و امکان نظارت زنده و در لحظه بر ریخت ‌شناسی و هِمودینامیک میکرووسکولار پانکراسی را فراهم می ‌کند. ULM، محدودیت ‌های روش ‌های تصویربرداری سنتی را رفع کرده و فرصت جدیدی برای تشخیص زودهنگام و پایش درمان دیابت نوع ۲ارائه می ‌دهد».

محققان در این مطالعه از یک مدل موش صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2 که توسط رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین القا شده بود، برای بررسی کاربرد ULM برای نظارت بر تغییرات ریزعروق پانکراس و عملکرد سلول‌ های بتا استفاده کردند. تصویربرداری ULM، همراه با سونوگرافی با کنتراست، امکان تجسم با وضوح بالا از مورفولوژی و همودینامیک ریزعروق را فراهم کرد. محققان مسیرهای میکروحباب ‌ها را ردیابی کردند و پارامترهای عروقی مانند پیچ ‌خوردگی، بُعد فرکتالی و تراکم عروق را برای ارزیابی پیشرفت بیماری کمّی ‌سازی نمودند. علاوه بر این، ایمونوتراپی ضد سیتوکین(XOMA052)  به دلیل پتانسیل آن در بهبود عملکرد سلول‌های بتا با بازیابی محیط ریزعروق مورد ارزیابی قرار گرفت و بهبودهای قابل توجهی در ساختار و عملکرد عروق نشان داد.

محققان بر اساس این مطالعه نتیجه گیری کردند که ULM ابزاری غیرتهاجمی امیدوارکننده ای برای نظارت بر پیشرفت دیابت نوع 2 و ارزیابی اثربخشی مداخلات درمانی مانند درمان ضد سیتوکین است.ULM  توانست تصویری با وضوح بالا از مورفولوژی و همودینامیک ریزرگ‌های پانکراس ارائه دهد که ارتباط نزدیکی با از دست دادن سلول‌های بتا و اختلال عملکرد جزایر لانگرهانس داشتند. درمان با XOMA052، یک ایمونوتراپی ضد سیتوکین، ساختار و عملکرد ریزرگ‌ها را به طور قابل توجهی بهبود بخشید که نشان ‌دهنده پتانسیل آن برای بازیابی عملکرد سلول‌های بتا است. با این حال، محدودیت ‌هایی نیز وجود دارد. وضوح ULM ممکن است توسط نرخ فریم سیستم اولتراسوند محدود شود، که به طور بالقوه بر دقت اندازه‌ گیری ‌های جریان خون تأثیر می‌ گذارد. علاوه بر این، آرتیفکت های ناشی از حرکت و همپوشانی سیگنال با بافت ممکن است بر بازسازی و تعیین کمیت تصویر تأثیر بگذارد.

دکتر تائو ژانگ گفت: "علاوه بر این، مدل حیوانی مورد استفاده ممکن است نماینده ی کاملی از دیابت انسانی نباشد، که می ‌تواند بر تعمیم‌ پذیری نتایج تأثیر بگذارد."

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20250410/Monitoring-Type-2-Diabetes-progression-using-ultrasound-localization-microscopy.aspx