14 اوت 2024- در بدن هر یک از ما ارتشی از سلول ها نهفته است که وظیفه اصلی آنها محافظت از ما در برابر عوامل بیماری زای خارجی و تهدیدات داخلی مانند تکثیر سلول های سرطانی است. با این حال، گاهی اوقات سلول های ایمنی می توانند به اشتباه به بدن حمله کنند و باعث بیماری های خود ایمنی مانند دیابت نوع 1 شوند.

محققان دانشگاه تگزاس A&M، اخیراً یک کمک هزینه از مؤسسه ملی بهداشت دریافت کرده اند تا راهبردی برای ارائه ی پروتئین‌های سرکوب‌کننده ی سیستم ایمنی که عموماً توسط سلول‌های بنیادی تخصصی تولید می‌شوند، بیابند. چنین رویکردی به طور بالقوه می تواند به کاهش حمله سیستم ایمنی به سلول های بتا( تولید کننده انسولین) در لوزالمعده کمک کند و درها را به روی یک درمان جدید برای دیابت نوع 1 باز کند.

دکتر رولاند کاوناس، دانشیار دپارتمان مهندسی پزشکی و دریافت کننده این کمک مالی، گفت: "ما هیجان زده هستیم که NIH ما را در تحقیقات در این زمینه حمایت می کند، که نه تنها برای درمان دیابت نوع 1 بلکه برای سایر بیماری های خودایمنی نیز امیدبخش است."

بر اساس گزارش آمار ملی دیابت، 35 نفر از هر 10000 جوان در ایالات متحده مبتلا به دیابت هستند که 304000 نفر از آنها دیابت نوع 1 دارند. در حال حاضر، تنها درمان تایید شده برای این بیماری انسولین درمانی مادام العمر است. با این حال، تحقیقات مداومی در حال بررسی روش‌های درمانی و رویکردهای جدید برای درمان این بیماری و سایر بیماری‌های خودایمنی است. به عنوان مثال، درمان‌های مبتنی بر سلول حوزه ای برای تحقیق فعال هستند، که در آن سلول‌های ایمنی یا سلول‌های بنیادی به‌طور ژنتیکی تغییر می‌یابند تا محصولات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی تولید کنند. با این حال، این مداخلات دارای چالش‌هایی مانند سمیت و مشکل در پیوند سلول‌های ویرایش‌شده ژنی هستند.

دکتر کاوناس گفت: سلول‌های بنیادی مزانشیمی یک درمان ارزشمند هستند، زیرا می‌توانند پاسخ ایمنی را تضعیف کنند، اما در حال حاضر مورد تایید FDA نیستند. این امر یک انگیزه قوی برای توسعه نسخه‌های بدون سلول از درمان‌های سلول‌های بنیادی است که می‌تواند مانع کمتری برای دریافت تاییدیهFDA  باشد.

بنابراین محققان TAMU بر روی تکنیک‌های ارائه محصولات درمانی تولید شده توسط سلول‌های بنیادی به جای خود سلول‌ها تمرکز کردند. برای مثال، سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، مانند هر سلول دیگری در بدن، بسته‌های کوچک حامل محموله‌ای با اندازه ی نانو به نام وزیکول‌های خارج سلولی تولید می‌کنند که حاوی RNA، DNA و پروتئین‌های دیگر هستند. برخی از پروتئین های داخل وزیکول های خارج سلولی شامل سیتوکین ها و کموکاین ها هستند که می توانند فعالیت ایمنی را کاهش دهند.

دکتر رایانگ هوا لی، محقق اصلی این تحقیق و دانشیار دانشکده پزشکی تگزاس A&M، قبلا پتانسیل درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی و وزیکول های خارج سلولی تولید شده توسط آنها را در مدل های پیش بالینی نشان داده است.

اکنون، دکتر لی و دکتر کاوناس در حال بررسی این موضوع هستند که آیا وزیکول‌های خارج سلولی می‌توانند برای تولید پروتئین‌های سرکوب‌کننده ایمنی اضافی برای جلوگیری مؤثرتر از تخریب سلول‌های بتا توسط سیستم ایمنی، مهندسی شوند. سپس، آنها قصد دارند نشان دهند که آیا وزیکول های خارج سلولی مهندسی شده می توانند از شروع دیابت نوع 1 جلوگیری کنند و یا حتی آن را معکوس کنند. در آخر، این تیم اثر هم افزایی وزیکول های خارج سلولی مهندسی شده و درمان های ایمنی موجود را در سرکوب سیستم ایمنی بررسی خواهد کرد.

دکتر لی، گفت: ما امیدواریم که تحقیقات ما به یک راه درمانی اضافی منجر شود که بتواند اثربخشی و ایمنی درمان ایمنی موجود برای دیابت نوع 1 را بهبود بخشد. اگرچه کار ما یک کار پیش بالینی است، موفقیت آن توسعه درمان های قوی و آماده ی استفاده ی مبتنی بر وزیکول های خارج سلولی را برای دیابت نوع 1 و سایر بیماری های خودایمنی تسهیل می کند.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240814/Engineering-extracellular-vesicles-for-potential-treatment-of-type-1-diabetes.aspx