10 مارس 2025- محققان در یک مطالعه جدید دریافتند که مهارکننده های کوترانسپورتر-2 سدیم-گلوکز (SGLT2i) می توانند خطر ابتلا به درماتیت آتوپیک (AD) را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش دهند. درماتیت آتوپیک، که به عنوان یک بیماری التهابی متابولیک پوست شناخته می شود، با سندرم متابولیک ارتباط دارد. با توجه به توانایی SGLT2i در تقویت دفع گلوکز و سدیم از طریق ادرار، تأثیر آنها بر شرایط پوستی مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه توسط دکترYuan-Liang و همکارانش در تایوان انجام شد و در ژورنالThe British Journal of Dermatology منتشر گردید.

محققان در این مطالعه ی کوهورت مقایسه‌ کننده ی فعال از داده‌های سراسری پایگاه داده ملی بیمه سلامت تایوان استفاده کردند. بیماران دیابتی نوع 2 بزرگسال که درمان با SGLT2i یا DPP4i را بین ماه مه 2016 و دسامبر 2018 شروع کرده بودند، اگر از 12 ماه قبل از ثبت نام، نسخه قبلی برای این داروها نداشتند، وارد این مطالعه شدند. گروه مورد مطالعه شامل 148354 فرد تحت درمان با SGLT2i و گروه مقایسه شونده شامل 322703 بیمار تحت درمان با DPP4i بود. نتیجه اصلی بررسی میزان بروز درماتیت آتوپیک (AD) بود که با استفاده از مدل‌های رگرسیون مخاطرات نسبی کاکس اندازه‌ گیری شد. برای کنترل عوامل مداخله ‌گر، از روش وزن ‌دهی احتمالی معکوس درمان (IPTW) استفاده شد تا متغیرهایی مانند پارامترهای پایه، سابقه پزشکی و مصرف داروهای قبلی متعادل شوند. تحلیل ‌های دیگری از جمله تست ‌های حساسیت، تحلیل زیرگروه‌ها و تحلیل جنسیتی نیز برای تأیید متقابل نتایج انجام شد.

یافته های کلیدی این مطالعه به شرح زیر است:

•  میزان کاهش درماتیت آتوپیک: بروز AD در افراد تحت درمان با SGLT2i به میزان 9.742 در هر 1000 سال- نفر، و در افراد تحت درمان با DPP4i به میزان 12.070 در هر 1000 سال- نفر بود.

•  کاهش قابل توجه خطر: افراد تحت درمان با SGLT2i، پس از تعدیل IPTW، با 16٪ خطر کمترAD  در مقایسه با افراد تحت درمان با DPP4i مواجه شدند(HR=0.847).

•  اثر حفاظتی پایدار: تمام کلاس های SGLT2i کاهش مداوم خطر ابتلا به AD را تجربه کردند.

•  سود وابسته به دوز: بالاترین دوز SGLT2i با کمترین خطر AD مرتبط بود(HR  تنظیم شده با IPTW= 0.647) که از رابطه ی فرضی دوز-پاسخ حمایت می کند.

•  تفاوت های جنسیتی: مردان تحت درمان با SGLT2i در مقایسه با زنان، اثر محافظتی بیشتری در برابر AD نشان دادند( HRتنظیم شده با IPTW=0.750).

این تحقیق به مکانیسم های مختلفی اشاره دارد که از طریق آنها SGLT2i می تواند خطر AD را کاهش دهد. از طریق دفع گلوکز، این داروها می توانند التهاب سیستمیک را کاهش دهند، که مکانیزم اصلی در پاتوژنز  ADاست.از دست دادن سدیم ناشی از SGLT2i می‌ تواند اثرات تعدیل ‌کننده ی ایمنی داشته باشد، که احتمالاً بر عملکرد سد پوست و فرآیندهای التهابی تأثیر می گذارد.

نویسندگان مطالعه به این نتیجه رسیدند که SGLT2i به طور قابل توجهی خطر AD را در بیماران مبتلا به دیابت در مقایسه با DPP4i کاهش می دهد و بالاترین اثربخشی در دوزهای بالاتر به دست می آید. این یافته‌ها تایید می ‌کنند کهSGLT2i ها می ‌توانند نه تنها برای مدیریت دیابت، بلکه به عنوان یک اقدام برای پیشگیری از AD، به‌ ویژه در مردان، مورد استفاده قرار گیرند. محققان تاکید کردند که در تحقیقات بیشتر باید مکانیسم ها و اثرات طولانی مدت پوستی SGLT2i بررسی گردد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/sglt2-inhibitors-may-lower-risk-of-atopic-dermatitis-in-diabetics-study-144632