۲۷ژوئن ۲۰۲۵- بخوبی مشخص شده است که پیشگیری از ابتلا به دیابت، خطر مرگ ومیر را کاهش می دهد و کنترل سطح قند خون، کلید اصلی این پیشگیری است. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا در محدوده ی « قند خون نرمال»، بازه هایی وجود دارند که با کاهش بیشتر خطر مرگ مرتبط باشند؟
اکنون یک جامعه ی کشاورزی کوچک در منطقه توهوکو ژاپن ممکن است سرنخ‌های جدیدی در اختیار پژوهشگران قرار داده باشد.مطالعه ای به نام «مطالعه اوه‌اساما» که بیش از ۴۰سال است در شهر اوه‌اساما در استان ایواته در ژاپن انجام می شود، سلامت بلند مدت ساکنان این منطقه را دنبال کرده است. از سال ۱۹۸۶، این مطالعه داده های پزشکی و سلامت را از طریق معاینات و آزمایش های منظم جمع آوری کرده است.
در چارچوب این مطالعه، شرکت کنندگان هر چهار سال یک بار تحت آزمایش تحمل گلوکز خوراکی قرار گرفته اند؛ آزمایشی که معمولاً برای تشخیص دیابت استفاده می شود و سطح قند خون را قبل و ۱۲۰دقیقه پس از نوشیدن محلول حاوی گلوکز اندازه گیری می کند.
اکنون یک تیم پژوهشی داده های مربوط به آزمایش تحمل گلوکز را از «مطالعه اوه‌اساما» تحلیل کرده و نتایج خود را در ژورنال PNAS Nexus منتشر کرده است. این پژوهش به رهبری دکتر جونتا ایمای و هیدکی کاتاگیری از دانشگاه توهوکو انجام شد و پژوهشگرانی از مرکز پزشکی میاگی جنوبی، دانشگاه علوم دارویی و پزشکی توهوکو، و دانشگاه تیکیو نیز در آن مشارکت داشتند.
دکتر ایمای توضیح داد: «ما ابتدا رابطه ی بین مرگ و میر و نتایج گوناگون تست های سلامتی از جمله اما آزمایش تحمل گلوکز را در بین ۹۹۳نفر بررسی کردیم. حتی پس از تعدیل عوامل خطر شناخته شده مانند سن، چاقی و سیگار، سطح قند خون یک ساعت پس از دریافت محلول گلوکز خوراکی، یک همبستگی قوی را با مرگ و میر نشان داد».
سپس شرکت کنندگان بر اساس میانه ی سطح قند خون یک ساعت پس از مصرف گلوکز (یعنی ۱۶۲میلی گرم بر دسی لیتر) به دو گروه تقسیم شدند. تحلیل بقای انجام شده نشان داد که گروه با قند خون پایین تر، نتایج به مراتب بهتری داشتند.
از آنجایی که برخی از شرکت کنندگان پیش تر به دیابت مبتلا شده بودند، پژوهشگران تمرکز خود را بر ۵۹۵نفر با تحمل گلوکز طبیعی، محدود کردند. آن ها با بررسی این که کدام آستانه ی قند خون بیشترین همبستگی را با مرگ و میر دارد، دریافتند که مقدار" ۱۷۰میلی گرم بر دسی لیتر" بالاترین قدرت پیش بینی را دارد.
دکتر ایمای و همکارانش با استفاده از این آستانه (۱۷۰میلی گرم بر دسی لیتر)، تحلیل بقای شرکت کنندگان را انجام دادند و افرادی را که سطح قند خونشان یک ساعت پس از مصرف گلوکز کمتر یا بیشتر از این مقدار بود، با هم مقایسه کردند. پس از ۲۰سال، نزدیک به ۸۰ درصداز افرادی که سطح قند خونشان زیر ۱۷۰میلی گرم بر دسی لیتربود، همچنان زنده بودند، در حالی که تقریباً 50 درصداز گروه بالاتر از 170 میلی گرم بر دسی لیتر فوت کرده بودند، که تفاوت آماری معناداری را نشان می دهد.
تحلیل های بیشتر از داده های مربوط به علت مرگ نشان داد که افرادی با سطح قند خون کمتر از ۱۷۰mg/dL، به طور معناداری مرگ و میر کمتری ناشی از بیماری قلبی مرتبط با تصلب شرایین(p کمتر از0.0001)و تومورهای بدخیم(p < 0.0014) داشتند.
دکتر ایمای در ادامه افزود: «این یافته ها نشان می دهند که حتی در محدوده ای که به طور معمول "نرمال" تلقی می شود، زیرمجموعه ای از مقادیر قند خون وجود دارد که با خطر مرگ کمتر مرتبط است. بنابراین، علاوه بر اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از دیابت، تمرکز بیشتر بر کنترل افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا می تواند به پیشگیری از بیماری های قلبی و سرطان کمک کرده و در نهایت به زندگی طولانی تر و سالم تر منجر شود».
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2025-06-blood-glucose-intake-linked-life.html