28 ژوئن 2024- محققان بیمارستان کودکان فیلادلفیا (CHOP) مکانیسم‌هایی را که در پس دخالت یک مولکول خاص در تنظیم حساسیت به انسولین وجود دارد، آشکار کردند. این یافته ها که از یک مدل حیوانی پیش بالینی به یک مطالعه انسانی ترجمه شده است، ممکن است به عنوان مبنایی برای یک هدف درمانی بالقوه برای دیابت نوع 2 مرتبط با چاقی بکار گرفته شود.

این یافته ها در مجله Nature Communications منتشر شده است.

این مطالعه ی جدید حول محور ماکروفاژها می چرخد، همان سلول هایی از سیستم ایمنی که در حذف سلول های مرده نقش دارند و بافت ها را ترمیم می کنند. ماکروفاژهای بافت چربی(ATM)، بافت های چربی بدن را سالم نگه می دارند تا عملکرد طبیعی خود را داشته  باشند. ماکروفاژهای بافت چربی در حین انجام وظایف اساسی خود، وزیکول‌های کوچکی ترشح می‌کنند که حاوی مولکول‌های سیگنالینگ مهمی هستند.

مطالعات قبلی نشان داده اند که عملکردهای عادی ATM به پیشگیری از بیماری‌های متابولیک مرتبط با چاقی کمک می‌کند، اما مکانیسم‌های زیربنایی آن به خوبی شناخته نشده بودند.

لحظه کلیدی، کشف یک میکروRNA -یک مولکولRNA غیر کد کننده ی کوچک که مسئول کنترل جنبه های خاصی از بیان ژن است - به نام"miR-6236" بود. محققان از یک مدل حیوانی پیش بالینی برای مطالعه ی عملکرد این مولکول و چگونگی کمک به تعادل برخی از اثرات مضر چاقی و دیابت نوع 2 در سطح سلولی استفاده کردند.

نویسنده ارشد این مطالعه، پرفسور David A. Hill، پزشک و محقق بخش آلرژی و ایمونولوژی دربیمارستان کودکان فیلادلفیا،گفت: این میکرو RNA خاص قبلاً اشتباه توصیف شده بود، اما از طریق دو مدل موش پیش بالینی و مجموعه داده‌های بزرگی از افراد در معرض خطر بیماری متابولیک، ما توانستیم نقش کلیدی آن را در تنظیم سیگنال‌های انسولین تأیید کنیم.

یافته‌های این چنینی نشان می‌دهد که سیستم ایمنی برای داشتن "متابولیسمی سالم" نقش اساسی دارد و نویدبخش توسعه درمان‌های جدید است.

این مطالعه نشان داد که miR-6236 توسط ماکروفاژهای بافت چربی در افراد چاق ترشح می شود. هنگامی که این مولکول در یک مدل موش پیش بالینی حذف شد، چندین اثر منفی از جمله مقاومت به انسولین بافت چربی، هایپرگلایسمی، هایپرانسولینمی و افزایش چربی خون مشاهده شد. محققان دریافتند که miR-6236 با سرکوب ژن PTEN- ژنی که در مطالعات قبلی ارتباط آن با چاقی و دیابت نوع 2 اثبات شده است- حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد.

در نمونه های انسانی، محققان دریافتند که miR-6236 یکی از قابل تشخیص ترین میکروRNA های موجود در سرم بیماران چاق است. تصور می شود که ماکروفاژهای بافت چربی، miR-6236 را در طول چاقی برای بهبود حساسیت به انسولین و کاهش خطر هایپرگلایسمی و عدم تحمل گلوکز ترشح می کنند. به این ترتیب، سطوح پایین این مولکول ممکن است نشان دهنده ی افزایش خطر دیابت در بیماران باشد.

پرفسور هیل، گفت: با این اطلاعات، چند سال بعد می‌توانیم به دنبال توسعه میکروRNA‌های مصنوعی باشیم و در مورد miR-6236، این امکان وجود دارد که برای بهبود حساسیت به انسولین و کاهش هایپرگلایسمی برای بیماران تحویز شود.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-06-molecule-ability-suppress-negative-effects.html