26 ژوئیه 2024 - محققان در مطالعه ای با بررسی پیشرفت ها در پاتوژنز و درمان دیابت، عوامل پیچیده ای را که در شروع و پیشرفت بیماری نقش دارند، بررسی کرده و نشان دادند که درک این پویایی ها برای توسعه مداخلات هدفمند برای کاهش خطر ابتلا به دیابت و مدیریت عوارض آن کلیدی است.

در مقاله ای که در 25 جولای در شماره ی ویژه پنجاهمین سالگرد مجله Cell منتشر شد، نویسندگان صدها مطالعه را مرور کردند که در طول سال ها به بررسی علل ایجاد دیابت نوع 1 (T1D) و دیابت نوع  2(T2D)  و درمان های جدید برای این بیماری پرداخته بودند.

آنها نقش ژن ها، عوامل محیطی، و عوامل اجتماعی تعیین کننده ی سلامت و تأثیر دیابت را بر بیماری های قلبی عروقی و کلیوی بررسی نمودند.

آنچه آنها دریافتند نشان می‌دهد که پیشرفت‌های زیادی در درمان‌ها وجود دارد که می‌تواند موج بیماری را که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده و همچنان در حال رشد است، مهار کند. علاوه بر این، برخی از این پیشرفت ها می تواند برای درمان سایر اختلالات استفاده شود. اما هنوز چالش هایی در پیش است.

نویسنده ی ارشد این مقاله  دکتر E. Dale Abel، رئیس بخش پزشکی UCLA، گفت: از آنجایی که شیوع دیابت در سراسر جهان همچنان در حال رشد است، درک آخرین پیشرفت‌های تحقیقاتی مهم است تا پزشکان بتوانند بهترین مراقبت‌ها را به بیماران خود ارائه دهند و بیماران بتوانند انتخاب‌های آگاهانه‌ای داشته باشند که از بهبود نتایج سلامت آنها حمایت می‌کند. مقاله ی ما یک منبع آموزشی است که آخرین تحقیقات و روندهای مدیریت دیابت را ادغام کرده است و ممکن است پیامدهایی برای عملکرد بالینی داشته باشد، زیرا جمعیت بیماران دیابتی همچنان در حال رشد است.

او افزود: این مرور کلی، مرجعی برای پزشکان و محققان خواهد بود و به‌روزرسانی‌های پیشرفته‌ای را در مورد اینکه این رشته در حال حاضر کجاست و به کجا می‌رود، ارائه می‌کند.

اکثر افراد مبتلا به دیابت، تحت تاثیر دیابت نوع 2 قرار دارند که رژیم غذایی نامناسب و چاقی از دلایل اصلی آن می باشد. دیابت نوع 1 کمتر از 5 درصد از کل موارد را تشکیل می دهد. در سال 2021، حدود 529 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت تشخیص داده شده بودند که حدود 6.1٪ از جمعیت جهان یا حدود یک نفر از هر 16 نفر را تشکیل می داد.

شیوع در برخی مناطق به 12.3 درصد می رسد. دیابت نوع 2 حدود 96 درصد موارد را شامل می شود که بیش از نیمی از آنها به دلیل چاقی است. محققان نوشتند که پیش بینی می شود حدود 1.31 میلیارد نفر تا سال 2050 به این بیماری مبتلا شوند، که شیوع آن تا 16.8 درصد در شمال آفریقا و خاورمیانه و تا 11.3 درصد در آمریکای لاتین و دریای کارائیب افزایش می یابد.

ژنتیک، سیستم عصبی مرکزی و تعامل بین اندام های مختلف و همچنین عوامل اجتماعی و محیطی مانند ناامنی غذایی و آلودگی هوا در ایجاد دیابت نقش دارند.

اما برخی از اکتشافات اخیر نشان دهنده گام های مهمی در جهت مدیریت و شاید حتی معکوس کردن این بیماری است. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که یک دوره ی 14 روزه دریافت آنتی بادی تپلیزوماب، پیشرفت دیابت نوع 1 را از مرحله 1 به مرحله 3، تا 24 ماه به تاخیر می اندازد. تجزیه و تحلیل پیگیری در سال 2021 نشان داد که این تاخیر می تواند تا 32.5 ماه ادامه داشته باشد.

بر اساس این نتایج، سازمان غذا و داروی ایالات متحده تپلیزوماب را به عنوان اولین درمان اصلاح کننده بیماری برای دیابت نوع 1 تایید کرد.

پیشرفت‌ها در انسولین‌ها با فارماکوکینتیک بهینه‌شده، پمپ‌های انسولین زیر جلدی الگوریتم‌محور، پایش مداوم گلوکز و ابزارهای بهبودیافته برای خود مدیریتی؛ کیفیت زندگی و نتایج را برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 مرحله 3 به طور قابل‌توجهی بهبود بخشیده است.

به گفته ی دکتر Abel، علاوه بر این، سلول های بنیادی می توانند جایگزین سلول های تولید کننده انسولین شوند که در دیابت نوع 1 از بین می روند.

برای دیابت نوع 2، سه دسته از داروهای کاهش دهنده ی گلوکز که در 20 سال گذشته معرفی شدند- GLP1RAs(آگونیست‌های گیرنده پپتید-1 مانند گلوکاگون)، مهارکننده‌های DPP-4 و مهارکننده‌های SGLT-2 - به افراد این امکان را داده‌اند که قند خون خود را بدون افزایش وزن و با خطر کمتر ابتلا به هیپوگلایسمی کنترل کنند.

رویکردهای پزشکی شخصی و دقیق برای هدف قرار دادن مکانیسم‌های مولکولی پشت دیابت در حال بررسی هستند. با این حال، محققان باید نشان دهند که مزایای این رویکردها از نظر بالینی نسبت به مراقبت های استاندارد برتر بوده و مقرون به صرفه هستند. همچنین، باید دید که آیا رویکردهای دقیق را می توان در همه جای جهان، از جمله مناطقی که منابع مالی کمی برای مراقبت های بهداشتی در اختیار دارند، اجرا کرد یا خیر.

ترکیبات GLP1Ras و مولکول‌هایی که گیرنده‌های دیگر مانند GIP را هدف قرار می‌دهند، حتی اثربخشی بیشتری را در درمان دیابت نشان داده‌اند. آزمایشات اخیر همچنین نشان داده است که آنها در درمان چاقی، انواع خاصی از نارسایی قلبی و حتی آپنه خواب بسیار موثر هستند، تا حدی به دلیل قدرت آنها در کاهش وزن و کاهش التهاب. دکتر Abel، گفت: اکنون آزمایشات بالینی برای آزمایش اثربخشی آنها در درمان سایر اختلالات مانند بیماری آلزایمر در حال انجام است.

محققان نوشتند: پیشرفت‌های درمانی، اکنون امید به پیشگیری یا درمانT1D و درمانT2D را به روش‌هایی ارتقاء می‌دهد که نه تنها هموستاز متابولیک را بهبود می‌بخشد، بلکه به طور مشخص خطر و پیشرفت بیماریهای قلبی-کلیویرا کاهش می‌دهد.

در نهایت، با درک و توسعه ابزارهایی برای تشخیص ناهمگونی زمینه‌ای منجر به دیابت و عوارض آن، محققان آماده ی مرحله ای برای هدف‌گیری درمان‌ها و استراتژی‌های پیشگیرانه برای بهینه‌سازی تأثیر آنها به روش‌هایی می شوند که به طور گسترده در بین جمعیت‌های مختلف با میزان دسترسی مختلف به منابع مراقبتی قابل اجرا باشند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-07-advances-stemming-prevalence-diabetes.html