15 اوت 2024- بر اساس پژوهش جدیدی که در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعه دیابتEASD)  - مادرید، 9 تا 13 سپتامبر) ارائه خواهد شد، ماهیچه‌های زنان و مردان در کنترل گلوکز و اسیدهای چرب متفاوت عمل می کنند، اما فعالیت بدنی منظم به سرعت تغییرات متابولیکی مفید مشابهی را در ماهیچه‌های هر دو جنس ایجاد می‌کند.

ورزش تأثیر قوی بر عضلات اسکلتی دارد و موثرترین استراتژی برای جلوگیری از کاهش وزن ناشی از کاهش توده ی ماهیچه ای و دیابت نوع 2 است.

نویسنده ی اول این مطالعه، دکتر Simon Dreher، از مؤسسه شیمی بالینی و پاتو بیوشیمی دانشگاه توبینگن، و موسسه تحقیقات دیابت و بیماری‌های متابولیک در موسسه ی هلمهولتز مونیخ در آلمان، گفت: «ورزش باعث حفظ حساسیت به انسولین در بدن افراد سالم می‌شود، و حساسیت به انسولین را در افراد مبتلا به پیش دیابت یا دیابت بازیابی می کند».

درک بیشتر از اینکه چگونه تفاوت‌های مولکولی اساسی بین ماهیچه‌های اسکلتی زنان و مردان بر پاسخ آن‌ها به ورزش تأثیر می‌گذارد، می‌تواند بینش ارزشمندی در مورد نحوه ی تنظیم توصیه‌های ورزشی برای پیشگیری مؤثرتر یا به تاخیر انداختن پیشرفت دیابت نوع 2 ارائه دهد. همچنین می‌تواند به شما در پیشگیری از چاقی کمک کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر، دکتر Dreherو همکارانش تفاوت‌های مولکولی را در نمونه‌های گرفته شده از عضلات 9 مرد و 16 زن را تجزیه و تحلیل کردند. همه ی افراد سالم اما دارای اضافه وزن یا چاقی بودند، میانگین سنی آنها 30 سال بود و در فعالیت های ورزشی منظم شرکت نمی کردند.

شرکت کنندگان یک ساعت تمرین استقامتی متوسط ​​تا شدید را تحت نظارت (30 دقیقه دوچرخه سواری روی ارگومتر، 30 دقیقه پیاده روی بر روی تردمیل)، سه بار در هفته به مدت 8 هفته انجام دادند. نمونه‌برداری از عضلات آنها در حالت استراحت قبل از شروع مداخله (پایه)، بعد از اولین جلسه تمرین (پاسخ به تمرین حاد) و بعد از آخرین جلسه در پایان 8 هفته، انجام شد.

بررسی های اپی ژنومیکس (این حوزه از علم به دنبال تغییرات شیمیایی است که روی روشن یا خاموش شدن ژن ها تأثیر می گذارد)، ترانس کریپتومیکس(مطالعه مولکول های RNA)و پروتئومیکس (مطالعه ی ساختار و عملکرد پروتئین ها) در آنالیز چنداومیکسیبر روی سلول ها و الیاف عضلانی در نمونه های گرفته شده از عضلات، انجام شد.

در ابتدا، تفاوت‌های مرتبط با جنسیت در سطح رشته‌های RNA یا رونوشت‌های مرتبط با هموستازی گلوکز (کنترل سطح قند خون) و سیگنال‌دهی انسولین (مسیر بیوشیمیایی که از طریق آن انسولین قند را از خون خارج می‌کند و وارد سلول های بدن می شود) در عضلات اسکلتی مشاهده شد.

همچنین تفاوت‌هایی در پروتئین‌هایی وجود داشت که ماهیچه‌های هر دو جنس مرد و زن از آن برای تبدیل غذا به انرژی استفاده می‌کردند. تعداد بیشتری از پروتئین‌های مرتبط با گلیکولیز (درگیر در پردازش گلوکز) و سایر پروتئین‌های فیبرعضلانی نوع تند انقباض در مردان وجود داشت، در حالی که فراوانی پروتئین‌های تنظیم کننده ی مدیریت اسیدهای چرب در زنان بیشتر بود.

دکتر Dreher،گفت: «این، مطابق با نتایج RNA، نشان می‌دهد که عضله ی مردانه ظرفیت بیشتری برای ورزش با استفاده از گلوکز دارد در حالی که زنان در هنگام ورزش از اسیدهای چرب بیشتری استفاده می‌کنند، این تفاوت در استفاده از سوبسترا ممکن است در حین ورزش مهم باشد و همچنین بر ایجاد دیابت نوع 2 تأثیر بگذارد».

پاسخ به اولین جلسه ی تمرینی به طور قابل توجهی بین زنان و مردانی که قبلا فعالیت ورزشی نداشتند، متفاوت بود، به طوری که عضلات مردان شواهد بسیار بیشتری از استرس سلولی نشان می‌دادند، که بیانگر تطابق سخت تر ماهیچه‌های مردانه با ورزش نسبت به ماهیچه‌های زنانه است.

پس از 8 هفته تمرین ورزشی، تفاوت بین ماهیچه های اسکلتی زنان و مردان کاهش یافته بود و در هر دو جنس، سطح پروتئین های دخیل در تبدیل غذا به انرژی افزایش یافته بود.

پروفسور کورا وایگرت، سرپرست این مطالعه، همچنین از موسسه شیمی بالینی و پاتوبیوشیمی دانشگاه توبینگن و موسسه تحقیقات دیابت و بیماری های متابولیک، هلمهولتز مونیخ در توبینگن، آلمان، گفت: «این مهم است زیرا افزایش ظرفیت بعد از ورزش برای استفاده از گلوکز و لیپیدها برای تولید انرژی به طور کلی کلید پیشگیری از دیابت نوع 2 است».

در حالی که پاسخ اولیه ی ماهیچه های اسکلتی به ورزش بین زنان و مردان متفاوت است، به نظر می رسد ورزش مکرر این تفاوت ها را خنثی کرده و تغییرات متابولیکی مفیدی را در هر دو جنس ایجاد می کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-08-females-males-muscles-differ-sugar.html