29 ژوئن 2025- محققان در مروری که اخیراً در International Journal of Molecular Sciences منتشر شده است، با بررسی ۱۴۹مقاله علمی، اثرات ترکیبات پلی فنولی قهوه بر دیابت نوع ۲(T2DM) را بررسی کردند. این ترکیبات، مانند اسید کلروژنیک و کافئیک، ویژگی هایی همچون کاهش التهاب، بهبود حساسیت به انسولین، خاصیت آنتی اکسیدانی و تنظیم متابولیسم گلوکز دارند. این مطالعه نشان داد که مصرف قهوه می تواند با کاهش خطر ابتلا بهT2DM همراه باشد، هرچند هنوز شواهد بالینی قانع کننده به طور کامل ارائه نشده است.
زمینه ی پژوهش
دیابت نوع ۲یکی از بحران های بزرگ سلامت عمومی عصر حاضر است که از سال ۱۹۹۰ با ۲۰۰ میلیون بیمار به بیش از ۸۳۰ میلیون مورد در سال ۲۰۲۲ رسیده و تا سال ۲۰۴۵ ممکن است به ۷۸۳ میلیون نفر برسد. گرچه برخی درمان های دارویی و رژیم های غذایی مفید واقع شده اند، هنوز مداخلات پیشگیرانه ساده، مؤثر و در دسترس کافی نیستند. قهوه، نوشیدنی پرمصرف جهانی، در کاهش بروز دیابت نوع ۲نقش محتملی دارد اما شواهد فعلی بیشتر بر ارتباطات همبستگی متکی اند تا مطالعات علت محور.
درباره ی این مرور
این بررسی روی پنج اسید فنولیک اصلی موجود در قهوه تمرکز داشت: کلروژنیک، کافئیک، فرولیک، p-کوماریک و سیناپیک. نویسندگان تلاش کردند با تحلیل مطالعات اپیدمیولوژیک، آزمایشگاهی و بالینی، اثرات این ترکیبات بر متابولیسم گلوکز، استرس اکسیداتیو و التهاب را تبیین کنند. در این بررسی انواع قهوه (مثل قهوه فیلترشده، اسپرسو، بدون کافئین) و تفاوت در دوز و ترکیب پلی فنول ها در مطالعات مختلف نیز در نظر گرفته شدند تا تفسیر نتایج قابل اتکاتر باشد.
یافته ها
مطالعات اپیدمیولوژیک نشان دادند که مصرف روزانه ۳ تا ۵ فنجان قهوه می تواند خطر ابتلا بهT2DM را تا ۳۰ درصد کاهش دهد. مزایای قهوه بدون کافئین مشابه با انواع کافئینه بود که نشان می دهد پلی فنول ها نقش اصلی را در این میان دارند. مطالعات بالینی کوتاه مدت نیز بهبود قند خون بعد از وعده غذایی و کاهش انسولین ناشتا را با مصرف قهوه غنی از کلروژنیک گزارش کرده اند. البته نتایج در افراد دیابتی ثابت نیست و مصرف زیاد قهوه ممکن است با عوارضی مانند اضطراب یا افزایش فشارخون همراه باشد.
مکانیسم ها و زیست دسترسی
پژوهش‌ها نشان می دهند که پلی فنول ها می توانند آنزیم های گوارش کربوهیدرات ها را مهار کرده و جذب گلوکز را در ماهیچه و کبد افزایش دهند. همچنین برخی از این اسیدها موجب تقویت حساسیت گیرنده های انسولین شده اند. اسید کلروژنیک به طور جزئی در روده شکسته می شود و بر ترکیب میکروبیوتای روده تأثیر می گذارد که احتمالاً بخشی از اثرات سودمند قهوه از این مسیر ناشی می شود. در مدل های حیوانی، این ترکیبات بهبودهای متابولیکی قابل توجهی نشان داده اند، به ویژه زمانی که با داروهایی مانند متفورمین ترکیب شده اند.
محدودیت‌ها و نتیجه گیری
مرور حاضر به محدودیت های قابل‌توجهی اشاره می کند: تفاوت زیاد در دوز مصرفی پلی فنول ها، جذب پایین، نبود شواهد انسانی بلند مدت، و خطر عوارض جانبی یا تداخلات دارویی.
با این حال، نتایج موجود نشان می دهند که ترکیبات پلی فنولی قهوه می توانند در آینده نزدیک به عنوان ابزار مکمل در پیشگیری یا بهبود دیابت نوع ۲، به شرط انجام با مطالعات کلینیکی دقیق و استاندارد مطرح شوند.
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20250629/Coffeee28099s-hidden-compounds-could-help-fight-type-2-diabetes.aspx