نکات کلیدی:
· قرارگیری در معرض دیابت بارداری در اوایل بارداری با تغییر واکنش هیپوتالاموس به گلوکز ارتباط دارد.
· کودکانی که مادرانشان به دیابت بارداری مبتلا بودند، کالری، کربوهیدرات و قند بیشتری مصرف می کنند.
اول ژوئیه ۲۰۲۵- پژوهشگران اعلام کردند که کودکانی که در رحم در معرض دیابت بارداری قرار گرفته اند، پاسخ هیپوتالاموسی تغییر یافته ای به گلوکز نشان می دهند که این امر در ادامه باعث افزایش دریافت انرژی و چربی بدن بیشتر در طول زندگی آن ها می شود. این یافته ها که در جلسه سالانه انجمن دیابت آمریکا ارائه شد، حاصل بررسی داده های ۲۲۳کودک عضو طرح BrainChild است که در سیستم سلامتKaiser Permanente جنوب کالیفرنیا متولد شده بودند. دکتر الّا سی. مورگان، دستیار پژوهشی در دانشکده پزشکی کک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گفت: هدف از این مطالعه بررسی تفاوت های مغزی، ترکیب بدنی، عادات غذایی و سایر عوامل بین کودکانی بود که از مادران مبتلا یا غیر مبتلا به دیابت بارداری متولد شده بودند.
نتایج این تحقیق نشان داد که کودکان در معرض دیابت بارداری در رحم، واکنش قوی تری نسبت به گلوکز در هیپوتالاموس دارند. به گفته ی مورگان، این واکنش موجب می شود که این کودکان تمایل بیشتری به مصرف مواد قندی ساده داشته باشند و رفتارهای تغذیه ای آن ها به سمت دریافت کالری بیشتر سوق پیدا کند. همچنین تغییرات چربی بدن این کودکان به ویژه در آستانه ی بلوغ با سرعت بیشتری اتفاق می افتد.
پژوهشگران جمع آوری داده های خود را از سن میانگین 8.56 سالگی کودکان آغاز کردند. از میان شرکت کنندگان، ۷۲کودک از مادرانی بودند که پس از هفته ی ۲۶بارداری به دیابت بارداری مبتلا شده بودند، ۴۰کودک از مادرانی با تشخیص دیابت در یا پیش از هفته ی ۲۶، و ۱۱۱کودک از مادرانی بودند که در دوران بارداری مبتلا به دیابت نبودند. فعالیت هیپوتالاموس از طریق MRI بررسی شد و شاخص چربی بدن و رژیم غذایی ۲۴ساعته در شروع و یک سال بعد اندازه گیری گردید.
بررسی ها نشان داد کودکانی که در اوایل بارداری در معرض دیابت بارداری بوده اند، در مقایسه با کودکانی که در معرض این بیماری قرار نگرفته بودند، فعالیت بیشتری در هیپوتالاموس در پاسخ به گلوکز دارند(P=0.03). این تفاوت در کودکانی که در اواخر بارداری در معرض دیابت قرار گرفتند نسبت به گروه کنترل، دیده نشد. این فعالیت بیشتر هیپوتالاموس به افزایش سریع تر درصد چربی بدن طی یک سال منجر می شود. در واقع، کودکان متولد شده از مادران مبتلا به دیابت بارداری افزایش بیشتری در درصد چربی بدن در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند.
به گفته ی مورگان، اگرچه هنوز به داده های بیشتری نیاز است تا نقش پیش بینی کننده ی این پاسخ مغزی مشخص شود، اما یافته های ما نشان می دهد این پاسخ ممکن است با افزایش چربی بدن در ارتباط باشد. همچنین، مصرف کالری، کربوهیدرات و قند ساده در کودکان هر دو گروه دیابت بارداری(اویل و اواخر بارداری) بیشتر از گروه کنترل بود، در حالی که تفاوتی از نظر مصرف پروتئین، چربی یا فیبر دیده نشد
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که احتمالاً یک مسیر عصبی بین مواجهه با دیابت بارداری در دوران جنینی و افزایش خطرات متابولیک در آینده وجود دارد. دکتر مورگان تأکید کرد که برای درک دقیق تر این ارتباط، بررسی فاکتورهای دیگری مانند فعالیت بدنی و کیفیت خواب ضروری است؛ چرا که این عوامل ممکن است در نحوه ی تأثیرگذاری دیابت بارداری بر ترکیب بدن و الگوی تغذیه ای کودکان نقش داشته باشند.
مورگان گفت: «ما در حال بررسی فعالیت بدنی هستیم تا بفهمیم چگونه این رابطه بین مصرف غذا و چربی بدن می تواند توسط فعالیت بدنی یا خواب میانجی گری شود، که این امر همچنین در توصیه نتایج بالینی و درک آنچه می تواند واسطه این روابط باشد، مفید خواهد بود.»
منبع:
https://www.healio.com/news/endocrinology/20250701/gestational-diabetes-exposure-in-utero-tied-to-higher-body-fat-energy-intake-for-youths