18 فوریه 2025- محققان دریافته ‌اند که انجام فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید در طول اوقات فراغت، بدون توجه به فعالیت فیزیکی شغلی، با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است. ترکیبی از بی تحرکی در اوقات فراغت و فعالیت‌های فیزیکی سنگین و پرفشار در حین انجام وظایف شغلی، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

یافته‌ های یک مطالعه جدید، که در مجله آمریکایی پزشکی پیشگیرانه منتشر شده است، به مجموعه ی دانشی اضافه شد که نشان می دهد تغییرات ساده در سبک زندگی، مانند فعالیت بدنی تفریحی، می‌ تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند و به پیشگیری جهانی از دیابت نوع 2 کمک نماید.

شیوع دیابت نوع 2 در سراسر جهان در دهه گذشته بیش از دو برابر شده است و آن را به یک بار سلامت عمومی و یک چالش اجتماعی تبدیل کرده است.

نویسنده اول این مقاله، آنا استیج، از مرکز تحقیقات و پیشگیری بالینی، بیمارستان فردریکسبرگ و بیسپبجرگ در دانمارک، گفت: «سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرده است که فعالیت بدنی به پیشگیری و مدیریت بیماری‌ های غیرواگیر مانند بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 کمک می‌ کند.دستورالعمل‌ های فعلی فعالیت بدنی سازمان جهانی بهداشت مشخص نمی ‌کند که فعالیت بدنی توصیه ‌شده در چه حوزه‌هایی (به عنوان مثال، کار یا اوقات فراغت) انجام شود.یافته‌های ما نشان داد که در حالی که فعالیت‌های فیزیکی در اوقات فراغت بدون توجه به سطح فعالیت فیزیکی شغلی، تأثیر حفاظتی قابل‌ توجهی بر کاهش ابتلا به دیابت نوع 2 دارد، هیچ فواید مشابهی برای فعالیت فیزیکی شغلی مشاهده نشد. این موضوع نشان می ‌دهد که تناقض سلامت فعالیت فیزیکی، که به تضاد بین اثرات فعالیت فیزیکی در اوقات فراغت و فعالیت فیزیکی شغلی بر بیماری‌های قلبی عروقی اشاره دارد، ممکن است در مورد دیابت نوع 2 نیز صدق کند. در حال حاضر شواهد متناقض و کمیاب هستند».

در این مطالعه ی مبتنی بر ثبت، محققان از داده‌های 5866 بزرگسال شاغل 30 تا 60 ساله در گروهInter99  در دانمارک استفاده کردند. ارزیابی وضعیت دیابت نوع 2 و تاریخ تشخیص بر اساس ثبت دیابت دانمارک است که شیوع و بروز دیابت را از 1 ژانویه 1996 تا 30 ژوئن 2020 پوشش می دهد.

علاوه بر معاینه ی فیزیکی، شرکت ‌کنندگان به پرسشنامه‌ ای در مورد سطح فعالیت بدنی شغلی و فعالیت بدنی اوقات فراغت پاسخ دادند. داده ها در سال 2024 با در نظر گرفتن متغیرهای مربوطه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته های اصلی این تحقیق به شرح زیر است:

•  فعالیت بدنی شدید در محل کار می تواند با بروز دیابت نوع 2 مرتبط باشد، با این حال، این یافته از نظر آماری معنی دار نبود.

•  فعالیت بدنی در طول اوقات فراغت با شدت متوسط ​​تا شدید با خطر بسیار کمتر دیابت نوع 2 مرتبط بود.

•  کم تحرکی در اوقات فراغت، مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه، همراه با شغلی که به هر نوع فعالیت بدنی نیاز دارد، به طور قابل توجهی با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط بود.

•  فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​تا شدید در طول اوقات فراغت همراه با هر سطحی از فعالیت بدنی شغلی از بروز دیابت نوع 2 محافظت می کند.

خانم استیج، گفت: «قابل توجه است که توصیه‌ های WHO در مورد فعالیت بدنی بین کار و اوقات فراغت تمایز قائل نمی ‌شوند، از این رو پیامی بالقوه گمراه‌ کننده ارسال می ‌کنند که فعالیت بدنی روزانه انجام شده در طول ساعات کاری برای مطابقت با دستورالعمل‌های فعالیت فعلی کافی است.اما بر اساس یافته‌های ما همراه با یافته‌های سایر محققان، به نظر می‌ رسد فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید در اوقات فراغت نه در حین انجام وظایف شغلی، خطر ابتلا به دیابت نوع 2، سایر بیماری‌های غیرواگیر و مرگ و میر ناشی از همه علل را کاهش می ‌دهد».

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2025-02-leisure-physical-key-diabetes-reduction.html