3 آوریل 2025 - بر اساس یافته‌های یک مرور جامع که در ژورنال BMJ Nutrition Prevention & Health منتشر شده است، سطوح پایین ویتامین ها و مواد معدنی که برای عملکرد سالم بدن ضروری هستند، در میان افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) شایع است. گزارش شده است که کمبود ریزمغذی ها بر متابولیسم گلوکز و مسیرهای سیگنالینگ انسولین تأثیر می گذارد و می تواند با شروع یا پیشرفت دیابت نوع 2 مرتبط باشد.
دکتر Shane McAuliffe، دانشیار ارشد آکادمیک درانستیتوی NNEdPro Global برای غذا، تغذیه و سلامت، گفت: «درمان دیابت نوع 2، اغلب بر متابولیسم انرژی و درشت مغذی ها متمرکز است، اما شناسایی شیوع بیشتر کمبودهای ریزمغذی های خاص در افراد مبتلا یادآور این موضوع است که بهینه سازی تغذیه کلی همیشه باید در اولویت باشد».
برای ارزیابی بار کمبود ریزمغذی ها در میان افراد مبتلا به T2D، محققان یک مرور سیستمیک و متاآنالیز انجام دادند که شیوع تلفیقی کمبودها را با استفاده از داده‌های مطالعات انجام شده قبلی تخمین زد. جستجوی مطالعات از طریق بررسی جامع Embase، ProQuest، PubMed، Scopus، کتابخانه Cochrane، Google Scholar،LILACS و ادبیات خاکستری انجام شد. در مجموع 132 مطالعه شامل 52501 نفر وارد این متاآنالیز شدند. همه مطالعات وارد شده به جز 3 مورد، مبتنی بر بیمارستان بودند.
این ارزیابی شامل کمبود مواد معدنی و الکترولیت‌ها، به ویژه روی، کروم، آهن، مس، فلوراید، سلنیوم، ید، منگنز، کلسیم، فسفر، مولیبدن، پتاسیم، اسید فولیک، منیزیم و سدیم و ویتامین‌های A، B1، B2، B3، B5، B6، B7،B9 ،B12 ، C، D، E، و K بود.
دکتر مک آلیف در یک بیانیه ی خبری گفت: "این بررسی سیستماتیک بار مضاعف سوء تغذیه را در عمل نشان می دهد، به طوری که کمبودهای تغذیه ای و بیماری های غیرواگیر مرتبط با رژیم غذایی، مانند دیابت نوع 2، همزمان وجود دارند."
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تقریباً نیمی از افراد مبتلا به T2D کمبودهای ریزمغذی های متعدد را نشان می دهند، با شیوع تلفیقی 45.30%(95% فاصله اطمینان(CI):40.35%تا 50.30%). شیوع این کمبودهای ریز مغذی در مناطق مختلف سازمان بهداشت جهانی متفاوت است. علاوه بر این، حدود 40 درصد از افراد مبتلا به عوارض دیابت نیز با کمبود ریزمغذی ها مواجه بودند.
بررسی بیشتر نشان داد که زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر کمبود ریزمغذی ها قرار می گیرند، در حدود 49 درصد و بالاترین میزان در بین زنان در ایالات متحده با 54 درصد گزارش شده است.
علاوه بر این، کمبود ویتامین D با شیوع 60.45٪ (95٪ فاصله اطمینان:55%-65%)در میان افراد مبتلا بهT2D شایع ترین بود و بعد از آن کمبود منیزیم با شیوع 41.95% (95% فاصله اطمینان: 27%-56%) و پس از آن کمبود ویتامین B12 در میان افراد مبتلا بهT2D که متفورمین مصرف می کردند با شیوع 28.72%( 95% فاصله اطمینان: 21.08%-36.37%) قرار داشتند.
دکتر مک آلیف گفت: «این یافته ها باید به تمرکز بر تحقیقات و ابتکارات سیاستی با هدف افزایش درک ما از علل و اثرات این کمبودها و پتانسیل مداخلات هدفمند و متناسب کمک کند».
نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که این تجزیه و تحلیل عمدتاً بر مطالعات مقطعی مبتنی بر بیمارستان است که تعمیم یافته ها را به جمعیت گسترده تر محدود می کند. اگرچه این مطالعه، یک مرور جامع بود، اما این احتمال وجود دارد که برخی از مطالعات مربوطه از قلم افتاده باشد، که به طور بالقوه بر نتایج کلی تأثیر می گذارد و بر محدودیت های مطالعه تأکید می کند.
به عنوان اولین نقطه ی مراقبت با دسترسی به داروهای فعلی و قبلی بیماران، داروسازان می توانند کمبود ریزمغذی ها را برطرف کنند و به افراد مبتلا بهT2D کمک نمایند زیرا این افراد با خطر بیشتری از این نظر روبرو هستند. داروسازان می توانند هر یک از بیماران را بطور فردی ارزیابی کرده و تداخلات بالقوه دارویی و مواد مغذی را برای توصیه ی مناسب در مورد مصرف مکمل های مورد نیاز یا تغییرات در رژیم غذایی مشخص کنند.
منبع:
https://www.pharmacytimes.com/view/study-prevalence-of-micronutrient-deficiencies-in-patients-with-type-2-diabetes