15 ژوئیه 2024 - تحویل خودکار انسولین به فناوری دیابت اشاره دارد که از یک مانیتور مداوم قند (CGM)، پمپ انسولین و الگوریتم هوشمند برای کمک به تنظیم سطوح انسولین در افراد مبتلا به دیابت استفاده می‌کند.

پیشرفت‌ها در فناوری تحویل خودکار انسولین، مزایای آن و چالش‌های روانی اجتماعی مرتبط با سیستم‌های تحویل خودکار انسولین(AID) در مرکز بحث در طول جلسات علمی امسال انجمن دیابت آمریکا در اورلاندوی فلوریدا بود.

مزایای سیستم های AID برای افراد مبتلا به دیابت

همانطور که از نام آن پیداست، سیستم‌های AID به تحویل انسولین کمک می‌کنند و معمولاً در مقایسه با تزریق‌های متعدد روزانه به داده های فعال کمتر و تصمیم‌گیری کمتری نیاز دارند.

برخی از مزایای AID شامل افزایش زمان در محدوده، سهولت بیشتر در استفاده و بهبود مدیریت قند خون است. همچنین می تواند به افراد مبتلا به دیابت کمک کند تا درک کنند که چگونه رفتارهای آنها از جمله رفتارهای تغذیه ای و ورزشی و حتی استرس ممکن است بر سطح قند خونشان تأثیر بگذارد.

مزایای AID فقط در مورد بهبود مدیریت دیابت نیست. آنها همچنین می توانند تا حدی به کاهش برخی از بار سلامت روان مرتبط با دیابت کمک کنند. نشان داده شده است که استفاده از سیستم‌های AID می تواند:

•  استرس، نگرانی و ناراحتی دیابت را کاهش دهد

•  سبب بهبود خواب شود

•  ترس از هیپوگلایسمی را کاهش دهد

•  سبب بهبود رفاه و کیفیت زندگی شود

•  انگ دیابت را کاهش دهد

علاوه بر این، بسیاری از افراد مبتلا به دیابت متوجه می‌شوند که سیستم‌های AID می‌توانند به آن‌ها کمک کنند، زمان کلی کمتری را برای دیابت خود صرف کنند، خطر عوارض را کاهش دهند و روابط خانوادگی آنها را بهبود بخشند.

چالش‌های مربوط به استفاده از سیستم های AID و نتایج سلامت

تعداد کمی از مطالعات بارهای گزارش شده توسط افراد مبتلا به دیابت را در حین استفاده از سیستم های AID بررسی کرده اند و برخی شگفت آور هستند.

به عنوان مثال، جیل ویسبرگ-بنچل، روانشناس کودکان در بیمارستان کودکان لوری، توضیح داد که حتی کودکان و نوجوانان نیز نگرانی هایی در مورد بار مالی این فناوری دیابت دارند.

او با تأکید بر اینکه تأثیر برخی از بارها چقدر عمیق است، گفت: «اجازه ندهید این نگرانی به فرزندانتان منتقل شود».

سایر نگرانی های گزارش شده عبارتند از:

•  درد یا ناراحتی ناشی از دستگاه ها

•  بی اعتمادی به داده ها

•  دردسر و دیده شدن دستگاه ها

•  اضافه بار داده ها

•  مدیریت کم و بیش محافظه کارانه نسبت به آنچه ترجیح داده می شود

•  چالش های اتصال

•  آلارم ها و هشدارها

تجربه هر فرد منحصر به فرد است. به عنوان مثال، هشدارها و زنگ ها ممکن است به دلیل جلب توجه و ننگ در جمع، بیدار شدن خود یا شریک زندگی در نیمه شب، یا احساسی مانند یادآوری شکست شخصی در مدیریت دیابت، به عنوان یک بار و مشکل در نظر گرفته شوند.

هنگامی که بار درک شده ی سیستم های AID توسط افراد از مزایای درک شده ی آن بیشتر باشد، افراد ممکن است استفاده از آن را متوقف کنند یا دچار ناراحتی دیابت شوند، که می تواند بر نتایج سلامت آنها تاثیر منفی بگذارد.

سوگیری چگونه به عنوان مانعی برای استفاده از این دستگاه ها عمل می کند؟

در حالی که سیستم های AID ممکن است برای همه مناسب نباشد، تحقیقات نشان می دهد که سوگیری از سوی پزشکان و همچنین سایر چالش های روانی-اجتماعی ممکن است مانع از دسترسی برخی از افراد مبتلا به دیابت به سیستم AID و اجرای موفقیت آمیز آن در روال مراقبت آنها شود.

ماریسا ای. هیلیارد، مدیر آزمایشگاه تحقیقات رفتاری تاب‌آوری و دیابت در کالج پزشکی بیلور، گفت: از میان تمام موانعی که برای افرادی که از فناوری دیابت استفاده می‌کنند، می توان به هشدارهای این سیستم ها اشاره کرد، «دو سوم از ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی فکر می‌کنند که هشدارهای بیش از حد، بزرگ‌ترین موانع استفاده از آنها است».

با این حال تنها 35 درصد از افراد مبتلا به دیابت گزارش داده اند که این موضوع نگرانی اصلی آنها است. در یک نظرسنجی از پزشکانی که افراد مبتلا به دیابت نوع 1 را درمان می کردند، اغلب بار استفاده از این سیستم ها را بیش از حد برآورد می کردند یا فرضیاتی را مطرح می کردند که با تجربیات واقعی افراد مبتلا به دیابت همخوانی نداشتند.

چگونه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند به بهبود دسترسی و استفاده از AID کمک کنند

همانطور که هیلیارد گفت، هدف ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید کمک به افراد مبتلا به دیابت و خانواده های آنها در تصمیم گیری در مورد بهترین گزینه برای آنها در حال حاضر باشد. او تأکید کرد که تصمیمات باید «بر اساس گفتگوهای ما با آنها باشد، نه فرضیات ما».

ارائه ی حمایت و درک بیشتر از دیدگاه هر فرد مبتلا به دیابت می تواند منجر به نتایج بهتری شود و افراد را به بهترین ابزار مراقبت از دیابت مجهز کند. تغییرات کوچک می تواند تفاوت بزرگی در پیامدهای روانی اجتماعی (و مرتبط با دیابت) ایجاد کند.

به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می شود که:

•  سیستم AID را به یک گزینه برای همه تبدیل کنید. سوال بپرسید، به عنوان یک دروازه بان عمل نکنید و هرگز تصور نکنید که چه کسی مناسب دریافت این دستگاه ها است.

•  حمایت از افزایش دسترسی برای افرادی که با موانع اضافی (مانند تاییدیه های بیمه یا موانع مالی) روبرو هستند.

•  از زبان انگ زدن و سرزنش استفاده نکنید. بحث در مورد فناوری دیابت می تواند دشوار باشد، به خصوص زمانی که مردم با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند.

• همه گزینه های دستگاه را بدانید و از گزینه های جدید مطلع شوید. به ایجاد انتظارات واقع بینانه در مورد آنچه که یک سیستم AID می تواند انجام دهد، کمک کنید.

• مطمئن شوید که افراد مبتلا به دیابت در صورت نیاز به کمک، احساس راحتی کنند و نیازشان را بیان کنند.

• از همه ی افراد در هر جایی که هستند، حمایت کنید و آنها را به موقع پذیرش کنید. ممکن است AID بهترین گزینه در حال حاضر برای یک فرد نباشد، اما ممکن است بعداً باشد.

ویسبرگ-بنچل گفت: ره گشایی سیستم های AID در میان ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و بیمارانشان واقعاً سخت است. هنگام غلبه بر موانع و چالش های روانی-اجتماعی مدیریت دیابت با استفاده از سیستم های AID، فضا را برای ارائه ی دیدگاه افراد مبتلا به دیابت باز کنید، احساس آنها واقعاً مهم است.

نکته های مهم این مقاله:

•  سیستم های تحویل خودکار انسولین (AID) می توانند به افراد مبتلا به دیابت کمک کنند تا کنترل قند خون خود را بهبود بخشند و دریافت انسولین را با تلاش کمتر مدیریت کنند.

•  در حالی که سیستم های AID مزایای زیادی را ارائه می دهند، عواملی مانند سوگیری ها، انگ، درآمد، نژاد و قومیت، و بیمه ی سلامت می توانند مانعی برای دسترسی و اجرای موفقیت آمیز AID در برنامه مدیریت دیابت باشند.

•  کارشناسان توصیه می کنند که متخصصان مراقبت های بهداشتی حمایت بیشتری از افراد مبتلا به دیابت داشته باشند و همچنین اطلاعات خود را در مورد سیستم های AID موجود و چالش های مرتبط با آنها افزایش دهند.

منبع:

https://diatribe.org/mental-health/bias-and-barriers-overcoming-challenges-automated-insulin-delivery