15 آوریل 2025 - مطالعه ی اخیر که در ژورنال Clinical Endocrinology منتشر شده است، به بررسی سودمندی سونوگرافی کمّی پاشنه ی پا (QUS) به عنوان ابزاری برای ارزیابی خطر شکستگی طولانی مدت در افراد مبتلا به استئوپاتی دیابتی، به ویژه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (T2DM) پرداخته است. در حالی که روش‌های سنتی مانند تراکم سنجی استخوان و الگوریتم های رایج خطر شکستگی، اغلب در بیماران دیابتی فاقد قابلیت اطمینان هستند،QUS یک جایگزین امیدوارکننده، غیرتهاجمی و کم هزینه ارائه می دهد که قبلاً اثربخشی آن در ارزیابی پوکی استخوان در مراحل اولیه ثابت شده است. محققان می خواستند بدانند که آیا سونوگرافی کمّی پاشنه ی پا می تواند تخمین های دقیقی از خطر شکستگی ناشی از شکنندگی استخوان ها در طول یک دهه ارائه دهد یا خیر.
محققان سوابق 300 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 (T1DM) یا دیابت نوع 2 را که در سال 2013 تحت آزمایش QUS پاشنه ی پا قرار گرفته بودند، بررسی کردند.این ارزیابی شامل اندازه گیری میزان تضعیف امواج اولتراسوند پهن باند(BUA)، سرعت صوت (SOS) و شاخص سفتی (SI) بود و همچنین سوابق شکستگی های بالینی ناشی از شکنندگی و ویژگی های مرتبط با دیابت بیماران را در نظر گرفت. ده سال بعد محققان با بیماران برای مصاحبه پیگیری تماس گرفتند تا هرگونه شکستگی جدید ناشی از شکنندگی بالینی را که بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۳ تجربه کرده بودند، ثبت کنند.
این مطالعه نشان داد بیمارانی که دچار شکستگی شده بودند - چه در ابتدا و چه در طول دوره پیگیری - مقادیر QUS پایین تری داشتند. به طور خاص، مشخص شد که BUA با ایجاد شکستگی های شدید ناشی پوکی استخوان در طول ده سال در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است که نقش بالقوه آن را در پیش بینی خطر شکستگی در درازمدت تقویت می کند. این ارتباط در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 مشاهده نشد.
به طور کلی، یافته های این مطالعه نشان می دهد که تصویربرداری اولتراسوند کمّی از استخوان پاشنه پا(QUS) می تواند به عنوان یک ابزار موثر برای ارزیابی خطر شکستگی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲عمل کند. این روش، یک مکمل ارزشمند برای رویکردهای بالینی فعلی محسوب می شود، به ویژه در مواردی که روش های ارزیابی سنتی ممکن است محدودیت هایی داشته باشند.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/calcaneal-ultrasound-shows-promise-in-fracture-risk-assessment-for-type-2-diabetes-patients-study-146349