4 ژوئن 2024- یک مطالعه اخیر که در مجله Nutrients منتشر شده است، چگونگی ارتباط ابتلا به دیابت با سطوح تغییر یافته ی "تری متیل آمین N-اکسید(TMAO) " را بررسی کرد.

نقش TMAO در دیابت

دیابت نوع 2 (T2DM) یک بیماری بسیار شایع و بالقوه ناتوان کننده است که ارتباط نزدیکی با عوامل سبک زندگی دارد. به عنوان مثال، رژیم غذایی عامل مهمی است که می‌تواند به دیابت نوع 2 کمک کند و همچنین میکروبیوتای روده را تعدیل کند.

متیل آمین N-اکسید، یک متابولیت میکروبی است که نقش بیولوژیکی قابل توجهی در سلامت قلب و عروق، پاسخ های التهابی، عملکرد کلیه، فعال سازی پلاکت ها و متابولیسم لیپیدها دارد. منابع غذایی اولیه TMAO شامل ماهی های دریایی مانند ماهی کاد و هادوک و همچنین صدف ها می باشند. کولین، فسفاتیدیل کولین و ال کارنیتین که معمولاً در غذاهای غنی از پروتئین مانند گوشت و تخم مرغ یافت می شوند، مولکول های پیش ساز TMAO نیز هستند.

متیل آمین N-اکسید،به عنوان یک عامل خطر مستقل جدید مرتبط با آترواسکلروز و بیماری قلبی عروقی (CVD) شناسایی شده است.

مکانیسم‌های بیولوژیکی درگیر در ارتباط بین TMAO، آترواسکلروز و CVD ممکن است شامل التهاب بافت چربی و اختلال در مسیر سیگنال‌دهی انسولین باشد که مورد دوم می‌تواند منجر به مقاومت به انسولین و بروز دیابت شود.

در مورد این مطالعه

محققان در مطالعه ی حاضر از داده های طولی به دست آمده بین سال های 2019 و 2021 در بخش روستایی شهرستان فوکسین در استان لیائونینگ چین استفاده کردند. 1515 نفر در این مطالعه وارد شدند که همه آنها 35 سال یا بیشتر سن داشتند، حداقل پنج سال در شهرستان فوکسین اقامت داشتند و در ابتدا دیابت نداشتند.

سطح سرمی TMAO و همچنین پیش سازهای آن یعنی کولین، بتائین و کارنیتین در همه شرکت کنندگان مطالعه در سال های 2019 و 2021 اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک، عوامل سبک زندگی و هرگونه سابقه بیماری نیز برای همه شرکت کنندگان در مطالعه ثبت شد.

نتایج

حدود 35 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه مرد بودند، با میانگین سنی 59.2 سال و میانگین شاخص توده بدنی آنها 24.8 کیلوگرم بر متر مربع بود. متوسط ​​سطحTMAO در مردان و زنان به ترتیب 4.2 میکرومول در لیتر و 4.3 میکرومول در لیتر بود.

بین سال‌های 2019 و 2021، 81 مورد جدید ابتلا به دیابت نوع 2 تشخیص داده شد که نرخ بروز آن 5.35 درصد بود. در سال 2019، سطح متوسط​​TMAO بین موارد T2DM و گروه شاهد به ترتیب 4.09 میکرومول در لیتر و 5.08 میکرومول در لیتر بود.

در دومین نقطه زمانی یعنی در سال 2021، سطح متوسط​​TMAO در افراد مبتلا به T2DM نسبت به گروه کنترل بالاتر بود، به ترتیب 4.5 میکرومول در لیتر و 3.2 میکرومول در لیتر. تغییر در سطوح متیل آمین N-اکسید (ΔTMAO) به ترتیب در گروه مورد و شاهد 0.56- و 0.90- بود. هر دو سطح کولین و کارنیتین در گروه کنترل به طور قابل توجهی بالاتر از مواردT2DM بود.

پس از تعدیل عوامل جمعیت شناختی و شیوه ی زندگی، از جمله مصرف روزانه غذاهای غنی از پیش سازهای TMAO، بالاترین چارک ΔTMAO در ابتدا با خطر سه برابری T2DM در مقایسه با پایین ترین چارک، مرتبط بود. در مقایسه با گروهی که سطحTMAO در آنها کاهش یافته بود، افرادی که بیشترین افزایش درTMAO را داشتند، 3.7 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به T2DM بودند.

سطح کولین با خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط بود. چارک سوم و چهارم کولین سرم، که کمترین کاهش در سطح کولین سرمی را نشان می‌دهند، با خطر بالاتری برای ابتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با اولین چارک یا بیشترین کاهش در سطح کولین سرم، مرتبط بودند.

به طور دقیق تر، این خطر در چارک سوم 3.4 برابر و در چارک چهارم 4.7 برابر افزایش یافت. هر یک واحد افزایش در انحراف معیار سطح کولین با 80 درصد خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط بود. سطح پایه ی کارنیتین و بتائین با خطر ابتلا به دیابت نوع 2مرتبط نبودند.

افزایش طولی در خطر T2DM در افرادی با سطوحTMAO به طور مداوم بالا مشاهده شد. این خطر هشت برابر بیشتر از شرکت کنندگانی بود که تنها در ابتدای مطالعهTMAO  بالایی داشتند یاΔTMAO  آنها بالا بود.

نتیجه گیری

یافته‌های این مطالعه، مطالعات قبلی در چین و عربستان سعودی و همچنین سایر مطالعات تجربی را تأیید می‌کند و گزارش می‌دهد که TMAO به توسعه ی دیابت نوع 2 کمک می‌کند. چندین مسیر بیولوژیکی ممکن است تحت تأثیر سطوح بالای TMAO قرار گیرند، از جمله مسیرهای Fox01 و PERK[1] و همچنین سنتز اسید صفراوی، که متعاقباً حساسیت به گلوکز را کاهش می دهد.

مهار آنزیم سنتز کننده یTMAO حاوی فلاوین منواکسیژناز 3 (FMO3) یا تغییر در ترکیب میکروبیوم روده، فعال سازی PERK و رونویسی Fox01 را کاهش می دهد.TMAO همچنین ژن هایی را تحریک می کند که سنتز گلیکوژن کبد را مهار می کنند و در عین حال تولید گلوکز توسط کبد را تحریک می کنند و در نتیجه سطح گلوکز سرم را افزایش می دهند.

پیش از این، محققان نشان داده بودند که سطح TMAO در ارتباط با افزایش مصرف پروتئین های حیوانی و چربی های اشباع، افزایش می یابد. تغییرات رژیم غذایی باعث تغییرات سریع و قابل تکرار در میکروبیوم روده می شود. بنابراین، مداخله استراتژیک از طریق توصیه های غذایی و سایر مداخلات در سبک زندگی برای عادی سازی سطوحTMAO و در نهایت جلوگیری از دیابت نوع 2بسیار مهم است. این می تواند شامل فیبر بالا،گیاهان دارویی، غلات کامل و محدودیت انرژیباشدکه همگی باعث تغییر ترکیب میکروبیوم و کاهش سطح بالای قند خون می شوند.

ماهیت آینده نگر مطالعه ی حاضر، که دارای یک دوره پیگیری خوب مدیریت شده است، از پایایی این یافته ها پشتیبانی می کند. با این وجود، مطالعات آینده برای بررسی توزیع TMAO در جمعیت های بزرگتر و متنوع تر با دوره پیگیری طولانی تر مورد نیاز است.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240604/Elevated-TMAO-levels-linked-to-higher-diabetes-risk-study-finds.aspx