3 مارس 2025- محققان دانشگاه لستر و دانشگاه کمبریج تفاوت قابل توجهی در تغییر وزن مادر یا وزن نوزاد در هنگام تولد در میان زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری که از رژیم غذایی کم انرژی پیروی می کردند، پیدا نکردند. کاهش اندکی در نیاز به درمان با انسولین طولانی اثر و بهبود کنترل قند خون مشاهده شد.
دیابت بارداری، 6 تا 15 درصد از بارداری ها را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و خطر پیامدهای نامطلوب مادری و نوزادی را افزایش می دهد.
دستورالعمل‌های فعلی تغذیه درمانی پزشکی برای دیابت بارداری، میزان بهینه ی دریافت انرژی را مشخص نمی کند، و محدودیت انرژی به طور گسترده در این جمعیت آزمایش نشده است. مطالعات نشان داده است که کاهش وزن در افراد غیر باردار مبتلا به دیابت نوع 2 مفید است، اما نقش آن در مدیریت دیابت بارداری نامشخص است.
در مطالعه ی "مداخله غذایی در دیابت بارداری"(DiGest) منتشر شده در Nature Medicine، محققان تاثیر رژیم غذایی 1200 کیلوکالری در روز را در مقایسه با رژیم غذایی استاندارد 2000 کیلوکالری در زنان مبتلا به دیابت بارداری و شاخص توده بدنی 25کیلوگرم بر متر مربع یا بالاتر بررسی کردند.
شرکت کنندگان (تعداد = 425) به طور تصادفی به یک رژیم غذایی کنترل با انرژی استاندارد(112 نفر)یا یک رژیم غذایی با انرژی کاهش یافته(214 نفر) تقسیم شدند. پیامدهای اولیه تغییر وزن مادر از زمان ثبت نام در هفته ی 29 تا 36ام بارداری و وزن نوزاد بود. رژیم های غذایی به صورت جعبه های غذایی هفتگی حاوی 40 درصد کربوهیدرات، 35 درصد چربی و 25 درصد پروتئین به شرکت کنندگان ارائه شد.
تجزیه و تحلیل 388 شرکت کننده در هفته ی 36ام و 382 شرکت کننده در هنگام زایمان، تفاوت معنی داری را در تغییر وزن مادر یا وزن نوزاد هنگام تولد نشان نداد. هیچ تفاوتی در پیامدهای نوزادی، از جمله میزان تولد نوزادان بزرگتر از سن حاملگی، پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، تخمین سن حاملگی در بدو تولد، یا غلظت پپتیدC خون بند ناف مشاهده نشد.
تجزیه و تحلیل‌های ثانویه نشان داد که رژیم غذایی کم کالری، نیاز به درمان با انسولین طولانی الاثر را در هفته ی 36ام کاهش می دهد. این بهبود بر میزان نیاز به متفورمین، انسولین کوتاه اثر، فشار خون یا معیارهای پایش گلوکز تأثیری نداشت. هموگلوبین A1c پس از تولد در گروه مداخله به میزان کم اما از نظر آماری معنی دار کاهش یافت.
تحلیل‌های اکتشافی شرکت کنندگان را بر اساس کاهش یا افزایش وزن دسته بندی کردند. زنانی که وزن کم کردند، شاخص توده ی بدنی آنها در ابتدای تحقیق بالاتر بود(37.05 در مقابل 34.58 کیلوگرم بر متر مربع) و احتمال بیشتری داشت که در هفته ی 36ام متفورمین مصرف کنند.
کاهش وزن با بهبود کنترل قند خون همراه بود، از جمله افزایش زمان در محدوده برای پایش مداوم قند خون (80.4٪ در مقابل 71.1٪)، سطح متوسط پایین تر قند خون(5.63در مقابل 5.94 میلی مول بر لیتر)، و کاهش فشار خون سیستولیک(116.6در مقابل 119.3 میلی متر جیوه).
کاهش وزن همچنین با نرخ پایین تر تولد نوزادان بزرگتر از سن حاملگی مرتبط بود، اما این ارتباط پس از تنظیم نتایج برای قند خون مادر در هفته 36ام، دیگر از نظر آماری معنی دار نبود. پس از زایمان، کاهش وزن حفظ شد و با سطوح پایین تر HbA1c پس از سه ماه از زایمان، همبستگی داشت.
نتایج نشان می دهد که کاهش وزن متوسط در اواخر بارداری، به جای محدودیت انرژی به تنهایی، ممکن است نتایج را برای زنان مبتلا به دیابت بارداری بهبود بخشد. محققان در مطالعات آتی اثرات متابولیک طولانی مدت و پایداری کاهش وزن را در این جمعیت ارزیابی خواهند کرد.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2025-03-calorie-diets-fall-short-gestational.html