29 سپتامبر 2024- محققان استفاده از دوچرخه ی تردمیلی(walking bike) را بررسی کرده و دریافتند که حداکثر فشار وارد شده به کف پا را در مقایسه با راه رفتن معمولی در افراد غیر دیابتی کاهش می دهد و بنابراین می‌تواند به عنوان ابزاری برای کاهش بار بر پا در بیماران دیابتی در نظر گرفته شود. فشار کف پا به عنوان یک عامل مهم در پاتوژنز زخم پا، یکی از شایع ترین علل قطع عضو در بیماران دیابتی، شناخته شده است. مدیریت فشار کف پا با کاهش مناسب بار برای کاهش خطرات زخم در نظر گرفته می شود. محققان در یک مطالعه ی جدید بررسی کرده اند که آیا استفاده از دوچرخه ی تردمیلی - دوچرخه بدون پدال - می تواند در مقایسه با راه رفتن معمولی فشار اوج کف پا را کاهش دهد یا خیر. این مطالعه توسط دکترIllgner  و همکارانش در مجله The American Podiatric Medical Education منتشر شد.

زخم پای دیابتی، یکی از عوارض جدی این بیماری است که شایع و پرهزینه است و اغلب منجر به عفونت و حتی در موارد شدید قطع عضو می شود. یکی از عوامل اصلی ایجاد زخم کف پا، افزایش پیک فشار کف پا است. روش های کاهش بار که شامل کفش ها یا کفی ها مخصوص می شود، به دنبال به حداقل رساندن این فشار هستند.

هدف از مطالعه حاضر بررسی این موضوع بود که آیا دوچرخه ی تردمیلی می تواند یک روش جایگزین برای تخلیه بار به منظور کاهش اوج فشار کف پا باشد یا خیر. دوچرخه‌های پیاده‌روی یا تردمیلی امکان حرکت رو به جلو را بدون نیاز به تحمل وزن کامل با پاها فراهم می‌کنند و بنابراین، ممکن است برای بیماران مبتلا به زخم‌های فعال در هر دو پا بسیار مفید باشند.

محققان مقالات منتشر شده در این زمینه را در PubMed جستجو و مرور کردند. یک پروتکل آینده‌نگر کور بر روی 14 فرد ظاهرا سالم از هفت مرد و هفت زن با میانگین سنی 11.3 ± 39.5 سال، استفاده شد. پیک فشار کف پا با استفاده از حسگرهای پدوباروگرافی داخل کفش اندازه گیری شد. سنسورهایی بین پوست شرکت کنندگان و کفش استاندارد قرار داده شد. هر شرکت کننده 3 بار 10 متر راه رفت و سپس همین مسافت را با استفاده از دوچرخه ی تردمیلی بدون برداشتن حسگرها طی کرد. در مجموع 84 اندازه گیری در جلسات انجام شده در آزمایشگاه به دست آمد.

نتایج اصلی این مطالعه به شرح زیر است:

•  استفاده از دوچرخه تردمیلی، فشار پیک کف پا را به طور قابل توجهی نسبت به پیاده روی کاهش داد.

•  اوج فشار پلانتار به طور متوسط در طول راه رفتن ​​49.4 ± 12.9 نیوتن بر سانتی متر مربع و در هنگام استفاده از دوچرخه ی تردمیلی 35.2 ± 14.6 N/cm² بود(0.003 = P).

•  این کاهش از نظر بالینی قابل توجه بود زیرا فشارهای کم تر وارد شده به کف پا با کاهش خطر زخم در بیماران دیابتی همراه است.

علاوه بر این، دوچرخه ی تردمیلی به طور قابل توجهی بر طول گام ها تأثیر داشت. بیماران میانگین طول گام خود را از 0.13 ± 0.68 متر به 0.19 ± 0.91 متر افزایش دادند(P <0.001).بیماران قادر به راه رفتن با قدم های بلندتر بودند زیرا تعداد قدم ها در هر 10 متر در مقایسه با راه رفتن معمولی از 1.4 ± 7.7 به 1.1 ± 5.7 قدم در هنگام استفاده از دوچرخه ی تردمیلی کاهش یافته بود (P <0.001).

شرکت‌کنندگان سالمی که در اینجا مورد مطالعه قرار گرفتند، مروری اولیه از مزایای دوچرخه‌های تردمیلی را از نظر کاهش حداکثر فشار وارد شده به کف پا ارائه کردند. با این حال، برای اثبات این نتایج، تکرار تحقیقات بر روی بیماران دیابتی مبتلا به زخم پا توصیه می شود. در تحقیقات بعدی باید اثربخشی بالینی طولانی مدت دوچرخه های تردمیلی با توجه به میزان بهبودی و سایر شاخص های سلامت عمومی پا در افراد دیابتی، آزمایش شود.

بنابراین این مطالعه نشان داد که دوچرخه ی تردمیلی حداکثر فشار وارد شده به کف پا را به طور قابل توجهی کاهش می دهد و بنابراین یک ابزار امیدوارکننده برای تخلیه بار در بیماران دیابتی در معرض خطر زخم پا محسوب می شود. مخصوصاً برای بیماران مبتلا به زخم پای دوطرفه، استفاده از دوچرخه ی تردمیلی جایگزین موثری برای استراتژی‌های تخلیه بار فعلی است. مطالعات بیشتری برای تایید اثربخشی استفاده از دوچرخه های تردمیلی هم در مراقبت از بیماران دیابتی و هم در پیشگیری از زخم مورد نیاز است.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/walking-bikes-may-prevent-or-heal-foot-ulcers-among-diabetic-patients-finds-study-134509