29 سپتامبر 2024- دیابت با بروز کمتر فیبروم رحمی در زنان میانسالی که تحت درمان دیابت، به ویژه متفورمین هستند، همراه است. ارتباط بین دیابت و خطر فیبروم رحم ممکن است بر اساس وضعیت یائسگی متفاوت باشد.

مطالعات قبلی شواهد متناقضی در مورد ارتباط بین خطر فیبروم های رحمی و نشانگرهای سلامت قلبی متابولیکی، مانند انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا، و دیابت ارائه کرده اند.

محققان یک مطالعه کوهورت آینده نگر را برای بررسی ارتباط سطح نشانگرهای زیستی متابولیکی قلبی در حالت ناشتا، دیابت و درمان دیابت با بروز تشخیص های جدید فیبروم در زنان میانسال انجام دادند.آنها شامل شرکت کنندگانی از گروه مطالعه ی سلامت زنان در سراسر کشور بودند که تشخیص فیبروم خود را در هنگام ثبت نام و طی 13 ویزیت بعدی گزارش کردند.در تمام ویزیت ها، سطوح قند خون، انسولین و گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) در نمونه‌های خون ناشتا اندازه‌گیری شد و با مدل هموستاتیک ارزیابی مقاومت به انسولین(HOMA-IR)، میزان مقاومت به انسولین در این افراد اندازه گیری گردید.

از مدل‌ تحلیل بقا زمان گسسته (Discrete-time survival models) برای تخمین نسبت‌های خطر(HRs)  برای ارتباط نشانگرهای زیستی و دیابت با تشخیص فیبروم، تنظیم‌شده برای عوامل دموگرافیک و استفاده از مراقبت‌های بهداشتی استفاده شد.

نتایج این مطالعه به شرح زیر است:

•  محققان 2570 زن واجد شرایط را شناسایی کردند (سن متوسط 45 سال؛ 45 درصد زنان یائسه)، که در میان آنها تقریباً 3 درصد در ابتدا دیابت داشتند.

•  دیابت با 28 درصد بروز کمتر تشخیص فیبروم جدید همراه بود( HRتعدیل شده، 0.72).

•  این ارتباط به‌ویژه در میان شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت تحت درمان دارویی، به‌ویژه متفورمین، قوی بود بطوری که این افراد 51 درصد کمتر از افراد بدون دیابت، دچار فیبروم‌های رحمی بودند. با این حال، برآوردها دارایفاصله های اطمینانگسترده ای بودند که نشان دهنده عدم قطعیت است.

•  سطوح HOMA-IR متغیر با زمان و گلوبولین متصل به هورمون جنسی انسولین و گلوکز با تشخیص فیبروم جدید ارتباط معنی‌داری نداشتند.

هنگامی که بر اساس وضعیت یائسگی افراد طبقه بندی شد، سطوح بالاترHOMA-IR و انسولین با بروز بیشتر تشخیص فیبروم در حوالی دوران یائسگی(premenopause)همراه بود، اما نه در دوران قبل از یائسگی.

نویسندگان نوشتند: «یافته‌های ما به شواهد اولیه‌ای کمک می‌کند که نشان‌دهنده ارتباط محافظتی بین دیابت و خطر بروز فیبروم‌ها است».

این مطالعه توسط سوزانا دی میترو از بخش تحقیقات، Kaiser Permanente، Pleasanton، کالیفرنیا رهبری شد و به صورت آنلاین در مجلهThe Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism  منتشر شد.

محققان به برخی از محدودیت های این مطالعه اشاره کردند، از جمله این که مطالعه ی حاضر بر گزارش افراد شرکت کننده از تشخیص‌ فیبروم تکیه داشت که ممکن است منجر به طبقه‌بندی اشتباه موارد شود. حجم نمونه ی شرکت کنندگان مبتلا به دیابت، کوچک بود که منجر به کاهش دقت و اطمینان در یافته ها شد. معیارهای واجد شرایط بودن پایه (شرکت کنندگان میانسال با رحم سالم و بدون سابقه بروز فیبروم) ممکن است تعمیم یافته ها را به جمعیت وسیع تر در معرض خطر فیبروم، محدود کرده باشد.

این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، از طریق مؤسسه ملی پیری، مؤسسه ملی تحقیقات پرستاری و دفتر تحقیقات NIH در مورد سلامت زنان پشتیبانی شده است. یک نویسنده فاش کرد که وی مشاور شرکت های دارویی مختلف بوده است. دو نویسنده ی دیگر از دریافت حمایت حقوقی و حق امتیاز از شرکت ها و سازمان های دارویی مختلف خبر دادند.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/diabetes-treatment-may-lower-incidence-uterine-fibroids-2024a1000hi0?form=fpf