25 اکتبر 2024- مطالعه اخیر از بررسی شرکت کنندگان در مطالعه سلامت زنان در سراسر کشور(SWAN)  رابطه بین دیابت، مقاومت به انسولین و شیوع فیبروم های رحمی را در زنان میانسال روشن کرده است.

این مطالعه نشان داد که تأثیر دیابت و برخی نشانگرهای زیستی بر فیبروم ها می تواند بر اساس وضعیت یائسگی متفاوت باشد. به طور خاص، محققان دریافتند که خطر فیبروم ممکن است با مقاومت به انسولین افزایش یابد اما با درمان موثر دیابت کاهش می یابد. این یافته ها به صورت آنلاین در مجلهThe Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism  منتشر شد.

محققان گزارش دادند که "افراد مبتلا به دیابت 28 درصد کمتر فیبروم های رحمی را تجربه کردند، به ویژه افرادی که متفورمین مصرف می کردند."

آنها افزودند: یافته‌های ما شواهد اولیه‌ای را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد یک رابطه محافظتی بین دیابت و خطر ایجاد فیبروم‌های جدید وجود دارد.

فیبروم رحم(Uterine Fibroid) رشد بیش از اندازهٔ بافت رحم در زنان در سن فرزندآوری است. فیبروم رحم یا تومور خوش‌خیم عضلهٔ صاف رحم، شایع‌ترین تومور لگنی در زنان است که تقریباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنین باروری بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی دیده می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث نازایی شود.با این حال، تشخیص آنها می تواند پیامدهای عمیقی برای سلامت کلی داشته باشد، به ویژه هنگامی که زنان در حال گذار به دوران یائسگی(پیش یائسگی) هستند.

دکتر سوزانا دی میترو، و همکارانش از بخش تحقیقاتKaiser Permanente  کالیفرنیای شمالی، به بررسی آینده نگر ارتباط بین سطوح قند خون، انسولین، گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی(SHBG)  و دیابت، با تشخیص فیبروم در دوران میانسالی پرداختند.

برای این منظور، موارد تشخیص فیبروم در میان شرکت کنندگان در مطالعه سلامت زنان در سراسر کشور(2570 نفر) در هنگام ثبت نام (1996-1997) و طی 13 بازدید بعدی (1996-2013) شناسایی شدند. محققان در هر ویزیت، قند خون، انسولین و گلوبولین متصل شونده به هورمون جنسی (SHBG) را در نمونه‌های خون ناشتای این افراد اندازه‌گیری کردند و بر اساس ارزیابی مدل هموستاتیک، مقاومت به انسولین (HOMA-IR) را محاسبه نمودند.

دیابت بر اساس سطح قند خون، دیابت خود گزارش شده یا استفاده از داروهای دیابت طبقه بندی شد. مدل‌های بقای زمان گسسته برای تخمین نسبت‌های خطر (HR) برای ارتباط بین نشانگرهای زیستی متغیر با زمان، دیابت، و تشخیص‌های جدید فیبروم، تنظیم شده برای عوامل جمعیت‌شناختی و استفاده از مراقبت‌های بهداشتی، مورد استفاده قرار گرفتند. محققان همچنین ارزیابی کردند که چگونه این ارتباط ها تحت تأثیر وضعیت یائسگی قرار می گیرند.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

 در ابتدا، 2.7 درصد از شرکت کنندگان (70 نفر) از داروهای دیابت استفاده کردند.

 تغییرات قند خون، انسولین،HOMA-IR  و SHBG در طول زمان با تشخیص فیبروم ارتباطی نداشت.

 دیابت با کاهش بروز تشخیص فیبروم به میزان 28%( HR تعدیل شده 0.72)، بویژه در شرکت کنندگانی که از متفورمین استفاده می کردند( HRتعدیل شده 0.49) همراه بود، اگرچه دقت محدود بود.

 پس از طبقه بندی بر اساس وضعیت یائسگی، محققان دریافتند کهHOMA-IR  و انسولین بالاتر با بروز بیشتر تشخیص فیبروم در دوران قبل از یائسگی(premenopause[1]) اما نه در دوره ی پیش یائسگی(perimenopause[2]) همراه است، در حالی که ارتباط معکوس بین دیابت و فیبروم ها در طول پیش یائسگی قوی ترین بود.

محققان گزارش کردند: "این یافته ها نشان داد که دیابت با کاهش بروز فیبروم رحم در زنان میانسالی که تحت درمان دیابت قرار می گیرند، به ویژه با متفورمین، مرتبط است. علاوه بر این، ارتباط بین دیابت و خطر فیبروم رحم ممکن است بسته به وضعیت یائسگی متفاوت باشد."

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/diabetes-treatment-tied-to-lower-uterine-fibroid-incidence-in-midlife-women-study-finds-136396

 



[1]قبل از یائسگی زمانی است که هیچ علامتی از پیش یائسگی یا یائسگی ندارید. شما هنوز قاعدگی دارید - چه منظم و چه نامنظم – این دوره در سنین باروری شما در نظر گرفته می شود. برخی تغییرات هورمونی ممکن است رخ دهد، اما هیچ تغییر قابل توجهی در بدن شما وجود ندارد.

[2]پیش یائسگی مرحله ی گذار به یائسگی است و این زمانی است که عملکرد تخمدان ها به تدریج کاهش می یابد. این یک فرآیند طبیعی است که باعث ایجاد علائم فیزیکی و عاطفی می شود. نیازی به درمان ندارد، اما درمان می تواند به کاهش علائم کمک کند. درمان شامل هورمون ها، داروهای ضد افسردگی و تغییر سبک زندگی است.