29 سپتامبر 2024- دانشمندان کالج پزشکی جورجیا در دانشگاه آگوستا در جستجوی یک هدف درمانی جدید برای یک عارضه ی شایع دیابت هستند که می تواند باعث تخریب، نشت یا انسداد عروق خونی شبکیه شود.

رتینوپاتی دیابتی، یک بیماری جدی چشمی و یکی از علل اصلی نابینایی است و زمانی ایجاد می‌شود که سطح بالای قند خون در دیابت باعث آسیب به شبکیه - بخشی از چشم که نور را تشخیص می‌دهد - در طول زمان ‌شود. این می تواند به روش های مختلفی اتفاق بیافتد، از التهاب گرفته تا رشد بیش از حد رگ های خونی جدید و رگ های غیر طبیعی.

درمان استاندارد فعلی، درمان ضد VEGF است که فعالیت فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را هدف قرار داده و مسدود می کند، پروتئینی که باعث رشد رگ های خونی و نشت آنها می شود. اما این درمان برای همه موثر نیست.

دکتر شروتی شارما، زیست شناس عروق و اندوتلیال، و تیمی از مرکز بیوتکنولوژی و پزشکی ژنومیک MCG، و همکارانش امیدوارند که مسیر درمانی جدیدی را بیابد. آنها گمان می کنند که کلید این درمان جدید ممکن است پروتئینی به نام اینترلوکین-6 (IL-6) باشد، یک پروتئین همه کاره که در ایمنی و التهاب در سراسر بدن نقش دارد.

دکتر شارما توضیح داد:IL-6 ، یک سایتوکین اصلی است که تقریباً در تمام شرایط التهابی افزایش می یابد. درمان‌هایی وجود داشته است که IL-6 را هدف قرار داده‌اند، اما هر زمان که سعی می‌کنیم آن را کاملاً مسدود کنیم، به نظر می‌رسد که هیچ‌وقت جواب نمی‌دهد."

او و تیم تحقیقاتی اش فکر می کنند که پاسخ در نحوه ی سیگنال دهی IL-6  یا شروع تغییرات فیزیولوژیکی در بدننهفته است. یک مکانیسم شامل سیگنالینگ سیس است که در آن IL-6 با گیرنده خود در سطح سلول تعامل می کند، در حالی که مکانیسم دیگر شامل سیگنال دهی ترانس است که از شکل محلول گیرندهIL-6 استفاده می کند.

اثرات مضر التهابی IL-6 عمدتاً از طریق سیگنال دهی ترانس انجام می شود، در حالی که اثرات احیا کننده ی مفید آن از طریق سیگنالینگ سیس انجام می شود.

دکتر شارما گفت: "بنابراین مشکل اینجا است، وقتی شما بطور کلی سیگنال دهی IL-6 را مسدود می کنید، کل اثرات خوب و بد آن را از بین می برید. ما از قبل می دانیم که سیگنال دهی ترانس از طریق سلول های اندوتلیال کار می کند، زیرا آنها فاقد گیرنده متصل به غشاء هستند که التهاب و رشد بیش از حد رگ های خونی در چشم را توضیح می دهد.

در مطالعات اولیه، او و تیم تحقیقاتی‌اش دریافتند که مسدود کردن سیگنال‌دهی ترانسپیش‌ التهابی IL-6، با دارویی به نام sgp130Fc، به تعادل سطح دو پروتئین مهم در شبکیه چشم کمک می‌کند: VEGFA، که می‌تواند به سد خونی شبکیه آسیب برساند؛ و استرس اکسیداتیو را افزایش دهد و VEGFB که اعتقاد بر این است که یک پروتئین محافظتی است. آنها معتقدند که اختلال در این تعادل چیزی است که در نهایت منجر به ایجاد رتینوپاتی دیابتی می شود.

آنها امیدوارند یافتن راهی برای بازگرداندن این تعادل با نگاهی دقیق تر به سلول هایMüller glial ، که نقش مهمی در حفظ هموستاز و تبادل مواد مغذی در شبکیه دارند، حاصل شود. این سلولها همچنین گیرنده های IL-6 متصل به غشاء دارند و در سیگنال دهی سیس و ترانس «شرکت» دارند. دکتر شارما گفت: "همچنین عوامل خاصی توسط این سلول های گلیال آزاد می شوند که به فعال سازی سلول های اندوتلیال کمک می کنند."

آنها چندین مدل حیوانی مختلف را مطالعه خواهند کرد - یکی که از سیگنال‌های ترانس استفاده می‌کند، یکی که از سیگنال‌های سیس و دیگری که هر دو را انجام می‌دهد - و اندازه‌گیری‌های پایه پاسخ گیرنده نوری را جمع‌آوری می‌کنند، که می‌تواند به آنها بگوید چشم چقدر خوب می‌تواند نور را تشخیص دهد که یک شاخص سلامت یا بیماری شبکیه است.

دکترشارما، گفت: «ما بر این باوریم که وقتی به طور انتخابی سیگنال‌دهی ترانس را با استفاده از این دارو مهار ‌کنیم، در حالی که اجازه می‌دهیم سیگنال‌دهی سیس ادامه یابد، می‌توانیم آسیب را متوقف کنیم».

یک تحلیل جهانی اخیر تخمین زده است که حدود 103 میلیون نفر در سراسر جهان به رتینوپاتی دیابتی مبتلا هستند و این تعداد ممکن است تا سال 2045 به 161 میلیون نفر افزایش یابد.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2024-09-scientists-treatment-diabetic-retinopathy.html