2  سپتامبر 2024- با پشتوانه ی متاآنالیز داده های بیش از 4300 بیمار، محققان دریافتند که تیرزپاتید یک بار در هفته، قند خون، وزن و خطرات قلبی عروقی را به طور موثرتری نسبت به انسولین روزانه کاهش می دهد، بنابراین جایگزینی پیشگامانه برای مدیریت دیابت نوع 2 محسوب می شود.

در یک بررسی اخیر و متاآنالیز منتشر شده در مجله ی بین المللی چاقی، محققان ایمنی و اثربخشی یک داروی انقلابی جدید ضد چاقی و ضد دیابت به نام تیرزپاتید را در برابر انسولین معمولی طولانی الاثر و فوق طولانی الاثر در مدیریت دیابت نوع 2(T2D) ارزیابی کردند. مجموعه داده های جامع آنها از کارآزمایی های بالینی تصادفی SURPASS-3، SURPASS-4  وSURPASS-AP-Combo شامل 4339 بیمار و ده آزمایش بیوشیمیایی به دست آمد.

یافته‌های این مطالعه نشان داد که تیرزپاتید یک بار در هفته از نظر ایمنی و اثربخشی با انسولین های یک بار در هفته مطابقت دارد یا بهتر از آنها عمل می‌کند. این نشان می دهد که این داروی جدید می تواند به طور موثر جایگزین گزینه های درمانی غیر جراحی در مدیریتT2D شود.

پیشینه

دیابت یک بیماری مزمن است که با غلظت غیر طبیعی قند خون به دلیل اختلال در ترشح یا کارایی انسولین مشخص می شود. دیابت یکی از شایع ترین بیماری های غیرواگیر در جهان است، به طوری که فدراسیون بین المللی دیابت تخمین زده است که 10.5 درصد از بزرگسالان (20 تا 79 سال) به دیابت مبتلا هستند. دیابت نوع 2(T2D) شایع ترین نوع دیابت است که به دلیل مقاومت به انسولین ایجاد می شود. این بیماری با تعدادی از بیماری های همراه بالقوه کشنده از جمله بیماری های قلبی عروقی، برخی سرطان ها و چاقی، مرتبط است.

به طور نگران کننده ای، شیوع و مرگ و میر افراد مبتلا به دیابت نوع 2به سرعت در حال افزایش است و برآوردها نشان می دهد که تنها در 30 سال (1990-2019) به ترتیب 27.4٪ و 47٪ افزایش یافته است. این امر T2D را به یک نگرانی برای سلامت عمومی از اهمیت بسیار بالایی تبدیل می کند، که نیاز به تحقیقات گسترده در مورد مداخلات درمانی در برابر عوامل خطر آن دارد. مطالعات نشان داده‌اند که شاخص‌ توده بدنی بالا مهم‌ترین عامل خطر T2D است، و بخش عمده‌ای از تحقیقات به مدیریت وزن به عنوان یک مداخله غیرمستقیم در برابر T2D تعلق دارد.

متأسفانه مطالعات نشان داده اند که اغلب مداخلات غیرجراحی علیهT2D ، تنها تسکینی موقت (کوتاه‌مدت) را به بیماران ارائه می‌کنند. علاوه بر این، بیشتر درمان‌های دارویی، خطر عوارض جانبی بالایی دارند، که کشف و تأیید درمان‌های جدید با کارایی بالا و کم خطر را ضروری می‌سازد.

تیرزپاتید، یکی از داروهای نسل بعدی است که نویدبخش اثربخشی بی‌سابقه و کاهش وزن طولانی مدت است. این دارو، یک آگونیست دوگانه با ویژگی های پپتیدهای شبه گلوکاگون (GLP1s) و پلی پپتیدهای بازدارنده معده (GIPs) است. کارآزمایی‌های بالینی اولیه، اثربخشی بهبود یافته و طولانی‌مدت آن را در مقایسه با دارونماها و آگونیست‌های GIP و GLP1 معمول نشان داده‌اند.

علیرغم مزایای بالقوه انقلابی آن، ایمنی تیرزپاتید در بدن (in vivo) هنوز تایید شده است. علاوه بر این، تایید اثربخشی داروی یک بار در هفته در برابر مکمل‌های معمولی انسولین با ماندگاری یک بار در هفته، امکان پذیرش جهانی آن را افزایش می‌دهد و در نتیجه چشم‌انداز درمان T2D در سراسر جهان را بازسازی می‌کند.

در مورد این مطالعه

محققان در مرور حاضر به دنبال استفاده از یک رویکرد فرا تحلیلی دقیق برای بررسی ایمنی و اثربخشیTirzepatide  در برابر استفاده از انسولین های یک بار در هفته در درمان T2D بودند. داده‌های این مرور سیستماتیک از انتشارات ارزیابی ایمنی یا عملکرد Tirzepatide در مقایسه با انسولین با جستجو در چهار مخزن علمی آنلاین PubMed، Scopus، Web of Science و Google Scholar به دست آمد.

مطالعات واجد شرایط کارآزمایی‌های بالینی یا تصادفی و کنترل‌شده ای بودند که شامل بررسی عملکرد تیرزپاتید در برابر انسولین بر هر یک از این پیامدها می‌شدند: وزن بدن، گلوکز ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، قند خون (BS)، فشار خون(BP؛ سیستولیکیا دیاستولیک)، تری گلیسیرید، و کلسترول (لیپوپروتئین کل، ]با چگالی بالا HDL یا کم [LDL). استخراج داده ها شامل ویژگی های مطالعه، معیارهای جمعیت، مداخلات و پیامدها (ایمنی یا عملکرد) بود. تمامی داده های استخراج شده قبل از فراتحلیل به واحدهای استاندارد تبدیل شدند.

برای ارزیابی آماری عملکرد انسولین در مقابل تیرزپاتید، میانگین تغییر، تغییر انحراف استاندارد (SD)، نسبت شانس (ORs)، و خطرات نسبی (RRs) برای همه پیامدها محاسبه شد. ناهمگونی بین مطالعه با استفاده از آمار I2 و خطر سوگیری با استفاده از ابزار خطر سوگیری کوکرین محاسبه شد.

یافته های این مطالعه

از 705 نشریه که ابتدا از طریق غربالگری عنوان شناسایی شدند، در غربالگری چکیده و متن کامل، 702 مورد حذف شدند و تنها سه کارآزمایی‌های بالینی تصادفی (SURPASS-3، SURPASS-4، وSURPASS-AP-Combo  )که همه معیارهای ورود را داشتند، در متاآنالیز وارد شدند. این سه مطالعه شامل 4339 بیمار بود (گروه انسولین = 1580 نفر؛ گروه تیرزپاتید =  2759نفر).

همه مطالعات وارد شده فاز سوم کارآزمایی‌های بالینی، تصادفی، برچسب باز با گروه موازی بودند که در چندین کشور انجام شده بودند. سه دوز تیرزپاتید (5 میلی گرم، 10 میلی گرم و 15 میلی گرم) در تمام مطالعات استفاده شد. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با سن 18 سال یا بیشتر در تمام این مطالعات وارد شدند.

نتایج این متاآنالیز نشان داد که تیرزپاتید (هر سه دوز - 5، 10 و 15 میلی‌گرم) به طور قابل‌توجهی از مکمل‌های انسولین طولانی‌مدت و فوق طولانی‌مدت بهتر عمل کرد، بطوریکه وزن بیماران T2Dرا 10.61 کیلوگرم کاهش داد، فشار خونسیستولیک را تا 6.47 میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک را 2.3 میلی متر جیوه کاهش داد، و ضربان نبض را 1.93 ضربه در دقیقه (bpm) افزایش داد.

علاوه بر این، Tirzepatideبه طور قابل توجهی معیارهای پروفایل لیپیدی را بهبود بخشید، مانند کاهش تری گلیسیرید (14.49٪) و کلسترول (کل 4.78-٪، LDLبه میزان 5.98-٪، و لیپوپروتئین با چگالی بسیار کم یا VLDL را به میزان 14.18-٪). این اثربخشی وابسته به دوز بود، با دوزهای بالاتر (10 و 15 میلی گرم) بهبودهای بیشتری مشاهده شد. عوارض جانبی تیرزپاتید به طور کلی برابر یا کمتر از دوزهای معادل انسولین بود.

در مجموع، این یافته ها نشان می دهند که برخلاف انسولین طولانی اثر، تیرزپاتید سطوح قند خون را در محدوده باریک و نزدیک به نرمال حفظ می کند و از نوسانات در سطوح قند خونجلوگیری می کند. به عنوان مثال، تجزیه و تحلیل داده های کارآزمایی SURPASS-3 توسط Viljoen و همکارانش نشان داد که زمان متوسط ​​برای دستیابی بهHbA1c  برابر با 7% برای اولین بار پس از 8.1 هفته برای هر دوز تیرزپاتید در مقایسه با 12.1 هفته برای انسولین degludec بود که نشان دهنده پاسخ درمانی سریع به Tirzepatideاست.

نتیجه گیری

متاآنالیز حاضر مزایای ایمنی و عملکرد Tirzepatideرا نسبت به مکمل‌های معمولی انسولین با ماندگاری طولانی و فوق‌ طولانی برجسته می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که Tirzepatideدر مقایسه با مکمل‌های انسولین دوره‌های تاخیر بسیار کوتاه‌تری(8.1 در مقابل 12.1 هفته) را برای دستیابی به  HbA1c نزدیک به مقدار طبیعی نشان می‌دهد. این داروی جدید از مداخلات دارویی مرسوم در تمام ده معیار بررسی شده بهتر عمل کرد. در حالی که دوزهای بالاتر تیرزپاتید با افزایش اندک خطر هیپوگلایسمی و حالت تهوع همراه بودند، این عوارض جانبی همچنان برابر یا کمتر از موارد مشاهده شده از دوزهای معادل انسولین بودند.

در مجموع این یافته ها نشان می دهد که Tirzepatide می تواند به طور موثر جایگزین درمان با انسولین به عنوان یک مداخله بالینی بهبود یافته برای بیماران مبتلا به T2D شود.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20240902/Tirzepatide-outperforms-insulin-in-controlling-diabetes-and-promoting-weight-loss-in-clinical-trials.aspx