11 مارس 2025- در مطالعه ی اخیر منتشر شده در مجله Diabetes & Metabolism، دانشمندان شرکتEli Lilly & Company  و مرکز تحقیقاتCarelon ، یک مطالعه ی گذشته نگر را برای روشن کردن الگوهای درمانی و اثربخشی واقعیTirzepatide در ترویج کاهش وزن در بین بیماران آمریکایی بدون سابقه پزشکی دیابت نوع 2 انجام دادند.

این مطالعه از داده‌های پایگاه تحقیقاتی یکپارچه مراقبت‌های بهداشتی استفاده کرد (تعداد = 4177، زن = 75.6٪، میانگین سنی = 46.0 سال) و ویژگی‌های دموگرافیک و بالینی بیمارانی که تیرزپاتید برای آنها تجویز شده بود، تداوم آنها در مصرف دارو و نتایج وزنی آنها را ارزیابی کرد.

اگرچه اکثر بیماران با دوزهای پایین تیرزپاتید شروع کردند، اما بسیاری از آنها در عرض شش ماه به دوزهای هدف بالاتر نرسیدند، که نشان دهنده یک رویکرد محتاطانه در تجویز در دنیای واقعی است.

یافته‌ های این مطالعه نشان داد که اکثر بیمارانی که مداخله با تیرزپاتید به آنها توصیه شده بود، از یک (۷۳.۸٪) یا بیش از یک (۵۱.۰٪) عارضه ی مرتبط با چاقی رنج می ‌بردند. در دنیای واقعی، افزایش تدریجی دوز تیرزپاتید کند تر از موارد مشاهده شده در آزمایش‌ های بالینی این دارو بود و بسیاری از بیماران حتی پس از شش ماه روی دوزهای پایین ‌تر مانند ۵میلی‌ گرم یا ۷.۵میلی‌ گرم باقی ماندند. این موضوع به عواملی همچون نسخه ‌نویسی خارج از دستورالعمل، محدودیت‌های تامین، یا ترجیحات پزشک و بیمار مرتبط بود. با این حال، بیمارانی که حداقل به مدت شش ماه مصرف این دارو را ادامه دادند، در میان زیرمجموعه ‌ای از بیماران بدون تجربه قبلی با GLP-1، کاهش وزن میانگین ۱۲.۹درصدی رانسبت به مقادیر اولیه تجربه کردند.

قابل توجه این است که نرخ ادامه ی درمان 73.8 درصدی برای تیرزپاتید بالاتر از نرخ گزارش ‌شده برای سایر آگونیست‌های گیرنده‌ی GLP-1 مانند سماگلوتاید و لیراگلوتاید بود. این یافته ‌ها نشان می‌ دهد که تیرزپاتید می ‌تواند به طور مؤثری به کاهش وزن در افراد دارای اضافه وزن و چاقی که مبتلا به دیابت نوع ۲نیستند، کمک کند.

نکته ‌ی مهم دیگر این است که در طول دوره‌ ی مطالعه، تیرزپاتید به صورت خارج از دستورالعمل (off-label) برای مدیریت وزن تجویز می ‌شد، زیرا تأییدیه‌ ی FDA برای استفاده در درمان چاقی، درست پس از پایان دوره‌ ی تحلیل داده‌ها صادر شد.

پیشینه

چاقی، یک اختلال مزمن است که با وزن بیش از حد بدن مشخص می شود(شاخص توده بدنی[BMI]  بیشتر یا مساوی با 30کیلوگرم بر متر مربع). این یک وضعیت پزشکی جدی است که با بیش از 200 بیماری همراه مانند بیماری های قلبی عروقی(CVDs)، اختلالات غدد درون ریز، نارسایی کلیوی، سندرم متابولیک و بیماری های سیستم عصبی مرکزی (CNS) مرتبط است.

به طور نگران کننده ای، شیوع جهانی چاقی در سطوح بی سابقه ای در حال افزایش است، به طوری که بر اساس تخمین ها، 16 درصد از کل بزرگسالان در سال 2022 با این بیماری زندگی می کردند، که بیش از دو برابر تخمین های سال 1990 است.

شیوع چاقی در کشورهای توسعه یافته و غربی بالاترین میزان است و ایالات متحده آمریکا یکی از بالاترین نرخ های شیوع چاقی در جهان را نشان می دهد(42٪). تخمین های فعلی پیش ‌بینی می ‌کنند که این رقم تا سال 2030 به 50 درصد افزایش یابد و بار اقتصادی و پزشکی را به طور قابل ‌توجهی بر بیماران و خانواده‌ های آنها افزایش دهد. این حقایق نیاز به شیوه های موثر مدیریت وزن و مداخلات بالینی برای مهار چاقی را برجسته می کند.

مداخلات بالینی حاضر شامل استفاده از داروهای مدیریت چاقی (OMMs) همراه با رفتارهای بهداشتی بهینه (خواب و رژیم غذایی با کیفیت خوب) برای ترویج کاهش وزن و جلوگیری از ایجاد بیماری‌های همراه است. پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز(GIP) / آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون(GLP-1) خط اول درمان در این رویکرد پشت سر هم هستند. تیرزپاتید یک آگونیست جدید گیرنده دوگانه GIP/GLP-1 است که اخیراً برای استفاده به عنوان دارویی برای درمان دیابت نوع 2(T2D)  و وزن بیش از حد تأیید شده است. در حالی که این دارو در طول آزمایشات بالینی خود(SURMOUNT-1)  کارایی و عملکرد بی سابقه ای را نشان داد، عملکرد واقعی آن هنوز تایید نشده است.

کاهش وزن برابر با 5% و بیشتر معیار کارایی داروهای مدیریت چاقی است، اگرچه دستیابی به کاهش وزن بیشتر ≥ 10% یا ≥ 15% ممکن است مزایای سلامتی بیشتری را به همراه داشته باشد.

در مورد این مطالعه

مطالعه حاضر یک ارزیابی تحلیلی گذشته ‌نگر از اثربخشی دنیای واقعی Tirzepatide در عملکرد بالینی معمول است، با تمرکز بر بیمارانی که این دارو برای آنها خارج از برچسب منحصراً برای کاهش وزن و نه دیابت نوع 2تجویز شده‌ بود.

محققان از داده‌های مشاهده ‌ای از پایگاه داده‌های تحقیقات یکپارچه مراقبت‌های بهداشتی (HIRD) استفاده کردند، یک پایگاه داده ادعاهای اداری بیش از 80 میلیون آمریکایی در تمام ایالت‌های ایالات متحده.

داده‌های ادعاها بین 13 مه 2022 و 24 مه 2023 جمع‌ آوری شد که شامل اطلاعات دموگرافیک بیمار (سن، جنس، نژاد، منطقه جغرافیایی)، سوابق سلامت الکترونیک پزشکی (EHR) و استفاده از داروخانه سرپایی بود. کدهای طبقه بندی بین المللی بیماری ها، ویرایش دهم، اصلاح بالینی (ICD-10-CM) برای طبقه بندی بیماری ها (و بیماری های همراه) مورد استفاده قرار گرفت. بیماران بالای 18 سال با حداقل 1 ادعای Tirzepatide و بدون سابقه پزشکی دیابت نوع 2(بدون کد تشخیص برایT2D وHbA1c  کمتر از 6.5%) در تجزیه و تحلیل های بعدی گنجانده شد.

محققان در این مطالعه تداوم درمان و اثربخشی تیرزپاتید (تغییر BMI طی 6 ماه از «تاریخ شاخص» - تاریخ اولین ادعای داروخانه تیرزپاتید) را بر اساس هر کلاس چاقی ارزیابی کردند.

یافته های مطالعه

محققان خاطرنشان کردند که بیمارانی که از Tirzepatideاستفاده می ‌کنند، از پیشینه‌های اجتماعی-اقتصادی بالاتری برخوردارهستند، و این سؤالاتی را در مورد اینکه چه کسی می ‌تواند به درمان‌ های جدید دسترسی داشته باشد و از آنها بهره‌ مند شود، ایجاد می ‌کند.

غربالگری داده‌ها، 4177 بیمار را شناسایی کرد که معیارهای ورود را داشتند که از این میان 780 پرونده حاوی داده‌های BMI کامل بودند. در این میان، یک زیرمجموعه کوچکتر از 200 بیمار با استفاده مداوم از Tirzepatide و بدون استفاده قبلی از GLP-1، داده های وزن کامل را برای تجزیه و تحلیل نتایج داشتند. میانگین سنی گروه مورد مطالعه 46 سال بود که 75.6 درصد از بیماران زن بودند. اکثر بیماران به عنوان غیر اسپانیایی-سفید پوست (72.7٪) شناسایی شدند. قابل ذکر است، 25.5 درصد از بیماران چاقی کلاس 1 (30 تا 34.9 کیلوگرم بر متر مربع)، 24.9 درصد چاقی کلاس 2 (35 تا 39.9 کیلوگرم بر متر مربع) و 31.9 درصد چاقی کلاس 3 (≥ 40 کیلوگرم بر متر مربع) را نشان دادند.

یافته‌های این مطالعه نشان داد که 73.8 درصد از بیماران از حداقل یک بیماری همراه با چاقی رنج می ‌بردند، در حالی که 51.0 درصد دو یا چند عارضه مرتبط با چاقی داشتند. از این میان، دیس لیپیدمی شایع ‌ترین بود (37.0%)، و بعد از آن فشار خون بالا (33.5%) و اضطراب (27.0%) قرار داشتند.

تجزیه و تحلیل استفاده از تیرزپاتید نشان داد که 88.6٪ از بیماران با دوزهای 2.5 میلی گرم یا 5 میلی گرم از این دارو درمان را آغاز کرده بودند، و برای بسیاری از آنها دوز دارو بیش از این دوزها طی 6 ماه افزایش نیافت، که کندتر از الگوهای تیتراسیون مشاهده شده در کارآزمایی های بالینی مانند SURMOUNT-1 است. 73.8٪ از افراد که تعداد امیدوارکننده ای محسوب می شود، در طول دوره 6 ماهه بطور مداوم از دارو استفاده کردند. به طور دلگرم کننده، در زیر گروه بیمارانی که سابقه ی استفاده از GLP-1 را نداشتند، کاهش وزن متوسط 12.9درصدی ​​در مقایسه با مقادیر پایه مشاهده شد که اثربخشی دارو را برجسته می کند.

نتیجه گیری

مطالعه حاضر عملکرد واقعی Tirzepatideرا به عنوان یک مداخله بالینی موثر در برابر افزایش وزن ناخواسته نشان داد.

در حالی که افزایش دوز در این مطالعه آهسته ‌تر از آزمایش ‌های بالینی دارو (SURMOUNT-1) بود، تداوم در دنیای واقعی (73.8٪) از آنچه قبلا برای سایر آگونیست‌های گیرنده GLP-1 گزارش شده بود، بیشتر بود. علاوه بر این، اثربخشی (کاهش وزن 12.9٪) با عملکرد بالینی آن در زیر گروه تجزیه و تحلیل خاص قابل مقایسه بود.

این مطالعه مزایای تیرزپاتید را به عنوان یک مداخله موثر کاهش وزن در میان شهروندان آمریکایی دارای اضافه وزن و چاق برجسته کرد.

با این حال، به عنوان یک مطالعه مشاهده‌ای، نویسندگان هشدار دادند که این نتایج ممکن است مشمول محدودیت ‌هایی از جمله سوگیری احتمالی انتخاب، وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر در میان جمعیت مورد مطالعه، و طبقه ‌بندی اشتباه بیماران دیابت نوع 2 تشخیص داده نشده، باشد. علاوه بر این، داده‌های ناقص BMI و وزن  ممکن است بر تعمیم ‌پذیری نتایج تأثیر بگذارد.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20250311/Tirzepatide-helps-people-without-diabetes-lose-1325-body-weight-in-real-world-study.aspx