30 سپتامبر 2024- مطالعه ی اخیر که در مجله کلینیکال غدد درون ریز و متابولیسم منتشر شده است، صحت آزمایش گلوکاگون را در دوران گذار برای بزرگسالان جوان که با کمبود هورمون رشد در دوران کودکی (GHD) مواجه بودند، تایید کرده است.

این مطالعه نشان داد که یک آزمایش اوجهورمون رشدبه گلوکاگون (GST) کمتر از 5.8 میکروگرم در لیتر، یک نقطه ی کات آف تشخیصی دقیق برای بزرگسالان جوان مبتلا به GHD در دوران کودکی، و احتمال بالای پیش از تست[1]"کمبود هورمون رشددائمی" است.

محققان نوشتند: داده های ما تایید می کند که GST جایگزین ایمنی برای تست تحمل انسولین (ITT) برای ارزیابی ترشح GH در بزرگسالان جوان مبتلا به GHD در دوران کودکی به دنبال رسیدن به قد بزرگسالان است و بیمارانی که حداکثر GH آنها کمتر از 5.8 میکروگرم در لیتر است، می توانند درمانrhGH  را مجدداً شروع کنند.

تست تحمل انسولین "استاندارد طلایی" برای تایید GHD پس از رسیدن به قد بزرگسالان است و آستانه ی هورمون رشد برابر با 6 میکروگرم در لیتر یا کمتر تعیین می کند که آیا GHD در زمان انتقال به مراقبت بزرگسالان ادامه دارد یا خیر. با این حال، تست تحمل انسولین برای بیماران مبتلا به صرع، تشنج، یا بیماری قلبی عروقی یا مغزی مناسب نیست. در حالی که GST می تواند یک شکل جایگزین از تحریکGH  برای تعیین نیاز به درمان مداوم GH در بزرگسالی باشد، هیچ تاییدی برای نقاط کات آف تشخیصی برای این تست در عمل بالینی وجود ندارد.

دستورالعمل‌های انجمن متخصصان غدد بالینی آمریکا در سال 2019، به نقاط کات آف پیک GH برای تستGST  در ≤3 و ≤1 میکروگرم در لیتر در تشخیص دائمی GHD در طول مرحله گذار اشاره دارد. با توجه به این موضوع، دکتر دانیلا فاوا، و همکارانش از واحد غدد درون ریز اطفال در گروه اطفال موسسه ی، Giannina Gaslini، در جنوای ایتالیا، به ارزیابی صحت GST در مقایسه با تست تحمل انسولین در تعریف GHD در زمان رسیدن به قد بزرگسالان پرداختند.

این مطالعه شامل نود و هفت فرد مبتلا به GHD در دوران کودکی (میانگین سن، 17.39 سال) بود. آنها تحت آزمایش ITT،GST  و IGF-1 قرار گرفتند. 44 شرکت کننده ایدیوپاتیک(GHDایزوله)، 35نفرGHD  ارگانیک متوسط ​​(کمبود هورمونی 0 تا 2)، و 18 نفر GHD ارگانیک شدید (کمبود هورمون ≥3) بودند.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

•  تجزیه و تحلیل Bland and Altman، ثبات بالایی از اندازه گیری های پیک GH پس از ITT وGST  را نشان داد.

•  تجزیه و تحلیل مشخصه عملکرد گیرنده، 7.3 میکروگرم در لیتر را به عنوان نقطه بهینه ی کات آف پیک GH برای GST شناسایی کرد]حساسیت 95.7٪، ویژگی 88.2٪، ارزش اخباری مثبت(PPV) 88.0٪،  NPV یا ارزش اخباری منفی95.7%[  که قادر به طبقه بندی صحیح 91.8 درصد از کل گروه است، در حالی که 5.8 میکروگرم در لیتر بهترین نقطه ی کات آفGH بود که توانست به درستی 91.4٪ از بیمارانGHD ارگانیک متوسط ​​را طبقه بندی کند(حساسیت 96.0٪، ویژگی 80.0٪، ارزش اخباری مثبت92.3٪، ارزش اخباری منفی 88.9%).

•  بیمارانی با کمبود 3 هورمون یا بیشتر، یک پیک هورمون رشد کمتر از 5 میکروگرم در لیتر را درITT  و کمتر از 5.8 میکروگرم در لیتر را در GST نشان دادند.

•  امتیاز  SDبرای نقاط کات آف بهینه برای IGF-1 برابر با 1.4- بود(حساسیت 75٪، ویژگی 94٪، PPV  برابر با 91.7%،   NPVبرابر با 81.0%) که به درستی 85.1٪ از جمعیت مورد مطالعه را طبقه بندی کرد.

بر اساس این نتایج، محققان پیشنهاد کردند که همه بیماران با شروع GHD در دوران کودکی با GHD ارگانیک (ناهنجاری‌های مادرزادی، تومورهای مغزی، تابش به ناحیه هیپوفیز/هیپوتالاموس) با کمبود  0، 1 یا 2 هورمون هیپوفیزی با IGF-1≥ −2 SDS و بیماران مبتلا به GHD ایدیوپاتیک با   IGF-1 < 0 SDSمجدداً با تست GST آزمایش شوند.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/glucagon-test-useful-alternative-to-insulin-tolerance-test-in-diagnosing-gh-deficiency-in-transition-age-finds-research-135563