12 مارس 2025 - یک مطالعه ی منتشر شده در ژورنال Diabetes, Obesity and Metabolism نشان داد که انسولین گلارژین-لیکسیسناتید (iGlarLixi) به طور قابل توجهی زمان در محدوده(TIR) ​​ را بهبود می بخشد و زمان در محدوده ی بالاتر از هدف (TAR) را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که کنترل قند خون ضعیفی دارند، کاهش می دهد. این مطالعه 16 هفته ای شامل بزرگسالانی بود که بدنشان قادر به تولید انسولین نبود، و از حداقل دو داروی خوراکی ضد هایپرگلایسمی (OADs)، با یا بدون آگونیست های گیرنده پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1 RAs) استفاده می کردند.

محققان خاطرنشان کردند که درمان های ترکیبی با نسبت ثابت مانندiGlarLixi (انسولین گلارژین 100 واحد بر میلی لیتر و لیکسیسناتید 33 میکروگرم در میلی لیتر) ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و هموگلوبین گلیکوزیله ی(HbA1c)  9 درصد و بالاتر،مفید باشد. در حالی که استفاده از دستگاه نظارت مداوم قند خون (CGM) توصیه می ‌شود، داده‌های مربوط به تأثیر iGlarLixi بر این جمعیت محدود است.

مطالعه ‌ی Soli-CGM برای ارزیابی تأثیرات داروی iGlarLixi، طی 16 هفته در بزرگسالان فاقد انسولین مبتلا به دیابت نوع 2 باکنترل‌ غیربهینه ی قند خون که از حداقل دو داروی ضدهایپرگلایسمی خوراکی، با یا بدون  GLP-1 RAsاستفاده می کردند، طراحی گردید. محققان داده‌های قند خون آن‌ها را با استفاده از دستگاه نظارت پیوسته ‌بر قند خون(CGM) بصورت مخفی ارزیابی کردند. در یک آنالیز تعقیبی، دکتر خوان پی. فریاس و همکارانش از شرکت Biomea Fusion واقع در ردوود سیتی در کالیفرنیا، نتایج این افراد را با افراد مشابه تحت درمان با سولفونیل اوره (SU) مقایسه کردند.

در مطالعه Soli-CGM که یک کارآزمایی با برچسب باز 16 هفته ‌ای چند مرکزی بود کارآییiGlarLixi  یک بار در روز در بزرگسالان فاقد انسولین با سطح HbA1c بین 9 تا 13 درصد که حداقل دو داروی ضدهایپرگلایسمی خوراکی با یا بدون آگونیست‌های گیرنده GLP-1را دریافت می ‌کردند، بررسی شد. در این مطالعه محققان با استفاده از معیارهای بدست آمده از CGM، تغییرات در زمان در محدوده(TIR؛ 70 تا 180 میلی‌گرم در دسی لیتر)را از ابتدای تحقیق تا هفته شانزدهم ارزیابی کردند. پیامدهای ثانویه شامل تغییرات در میانگین قند خون روزانه (BG)، حداکثر قند خون 4 ساعت پس از صرف صبحانه(PPG-4)، و زمان های بالاتر از محدوده ی هدف(TAR؛ بیش از 180 میلی‌گرم در دسی ‌لیتر) بود. هیپوگلایسمی حین درمان نیز ارزیابی شد.

یافته های کلیدی این مطالعه به شرح زیر است:

•  این مطالعه شامل 124 شرکت کننده با میانگین سنی 55.6 سال و میانگین هموگلوبینA1c  برابر با 10.2 درصدبود.

•  پس از 16 هفته درمان با iGlarLixi، زمان در محدوده(TIR) ​​26.2 درصد بهبود یافت، میانگین قند خون(BG) 52.5 میلی گرم در دسی لیتر، حداکثر قند خون 4 ساعت پس از صبحانه (PPG-4h) به میزان 73.7 میلی گرم در دسی لیتر کاهش یافت، و زمان بالاتر از محدوده 2.8٪ کاهش یافت.

•  میزان هیپوگلایسمی سطح 1( قند خون کمتر از 70اما بیشتر مساوی با 54میلی گرم در دسی لیتر)1.4 رویداد در هر سال - نفر و برای سطح 2(قند خون کمتر از 54 میلی گرم در دسی لیتر)0.6 رویداد در هر سال- نفر بود.

•  هیچ رویداد هیپوگلایسمی سطح 3 (وضعیتی که بیمار نیاز به کمک افراد دیگر دارد) وجود نداشت.

نویسندگان نشان دادند که در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که حداقل با دو داروی خوراکی ضد هایپرگلایسمی، با یا بدون آگونیست گیرنده GLP-1 تحت درمان هستند اما به کنترل بهینه دست نیافته اند، 16 هفته درمان با iGlarLixi به طور قابل توجهی زمان در محدوده را افزایش و زمان بالاتر از محدوده را بدون هیپوگلایسمی شدید کاهش داد.

نویسندگان نتیجه گیری کردند که "یافته‌های ما مکمل داده‌های موجود است و مزایای iGlarLixi را در افرادی با HbA1c بسیار بالا علیرغم درمان‌های متعدد برجسته می ‌کند. با ترکیب معیارهای پایش مداوم قند خون، این مطالعه درک گسترده‌ تری از اثربخشی iGlarLixi فراتر از معیارهای سنتی HbA1c ارائه می‌دهد."

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/insulin-glargine-lixisenatide-significantly-improves-blood-sugar-control-in-insulin-naive-adults-with-type-2-diabetes-study-144532