خلاصه ی کلیدی:

•  بر اساس یک مطالعه ی جدید، نسبت نوزادان بزرگ برای سن حاملگی با داروهای خوراکی دیابت در مقایسه با انسولین درمانی برای زنان مبتلا به دیابت بارداری بیشتر است.

•  هیپوگلایسمی مادر در گروه داروهای خوراکی در مقابل انسولین بیشتر بود.

6 ژانویه 2025 - بر اساس نتایج کارآزمایی منتشر شده در JAMA، کارایی متفورمین به علاوه گلیبورید در جلوگیری از تولد نوزادان بزرگ تر از سن بارداری که از زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری متولد می شوند، کمتر از انسولین به تنهایی نبود.

دورتجه رادماکر، دانشجوی دکترا در دپارتمان زنان و زایمان مرکز پزشکی دانشگاه آمستردام و موسسه تحقیقات تولید مثل و توسعه آمستردام در هلند و همکارانش، نوشتند: رضایت از درمان با متفورمین برای دیابت بارداری بالاتر از انسولین است، اگرچه اغلب به انسولین کمکی نیاز است و شروع زودهنگام درمان با متفورمین نیاز به انسولین را کاهش نمی‌دهد. مونوتراپی با گلیبورید اثربخشی بالینی قابل مقایسه‌ای با انسولین نشان داده است، با این حال هیپوگلیسمی مادر به عنوان شایع‌ترین عارضه جانبی آن گزارش شده است. یک ترکیب متوالی از عوامل کاهنده قند خون می‌تواند نیاز به انسولین کمکی را کاهش دهد، در حالی که احتمالاً رضایت بیمار را افزایش داده و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.

مقایسه انسولین با درمان های خوراکی کاهنده ی قند خون

رادماکر و همکارانش، یک کارآزمایی تصادفی، برچسب باز و اثبات برابری(noninferiority) را با 820 زن (میانگین سن 33.2 سال) با حاملگی تک قلویی بین هفته‌های 16 تا 34 بارداری از 25 مرکز هلند، از ژوئن 2016 تا نوامبر 2022، انجام دادند. بعد از 2 هفته تغییرات رژیم غذایی، همه شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت بارداری به کنترل گلایسمی کافی دست نیافتند. محققان شرکت‌کنندگان را به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم کردند: گروه متفورمین با دوز شروع 500 میلی‌گرم روزانه که هر 3 روز به 1000 میلی‌گرم دوبار در روز یا بالاترین سطح تحمل شده افزایش می‌یافت (تعداد = 409) و گروه انسولین که طبق دستور پزشک یا روال های متعارف تجویز می‌شد (تعداد = 411).

محققان گلیبورید را به متفورمین اضافه کردند و در صورت نیاز برای دستیابی به اهداف قند خون، انسولین جایگزین گلیبورید شد.

پیامد اولیه، تفاوت بین گروهی در درصد نوزادان بزرگتر از سن حاملگی بود. پیامدهای ثانویه شامل هیپوگلایسمی مادر، زایمان سزارین، فشار خون بالا ناشی از بارداری، پره اکلامپسی، افزایش وزن مادر، زایمان زودرس، آسیب هنگام تولد، هیپوگلایسمی نوزادان، هایپربیلی روبینمی نوزادان و بستری در NICU بود.

به طور کلی، 79٪ از زنان باردار در گروه های متفورمین یا متفورمین به علاوه گلیبورید، کنترل قند خون را بدون درمان با انسولین حفظ کردند. علاوه بر این، 23.9 درصد از حاملگی ها در گروه متفورمین یا متفورمین به علاوه گلیبورید در مقایسه با 19.9 درصد در گروه انسولین منجر به تولد نوزادان بزرگتر از سن حاملگی شد.

یک پنجم (20.9٪) از زنان در گروه های متفورمین یا متفورمین به علاوه گلیبورید و 10.9٪ از زنان در گروه انسولین دچار هیپوگلایسمی شدند. هیچ یک از پیامدهای ثانویه دیگر بین گروه ها متفاوت نبود.

محققان عوارض جانبی را در نسبت بیشتری از زنان در گروه های متفورمین یا متفورمین به علاوه گلیبورید در مقایسه با زنان در گروه انسولین مشاهده کردند(78٪ در مقابل 56٪). بیشترین عوارض جانبی گزارش شده برای هر دو گروه تهوع (39% و 13%)، اسهال (39% و 5%)، سردرد (20% و 13%) و استفراغ (15% و 1.7%) بود.

انسولین برای مدیریت قند خون در دیابت بارداری ترجیح داده می شود

خارج از دوره بارداری، داروهای غیرانسولینی معمولاً به تنهایی یا به صورت ترکیبی برای درمان دیابت استفاده می‌شوند. دکتر Camille E. Powe، اندوکرینولوژیست و مدیر مشترک برنامه دیابت در بارداری در بخش اندوکرینولوژی دپارتمان پزشکی و دپارتمان زنان و زایمان بیمارستان عمومی ماساچوست در دانشکده پزشکی هاروارد، در یک مقاله همراه نوشت: «در مدیریت گلایسمی در دوره بارداری، انسولین برتر است».

دکتر Powe خاطرنشان کرد که این یافته ها از اهمیت مداوم انسولین به عنوان درمان دارویی ترجیحی برای دیابت بارداری در مقابل یک استراتژی دارویی خوراکی متوالی که شامل گلایبورید است، حمایت می کند.

دکتر Powe نوشت: با توجه به هزینه، پیچیدگی و بار مربوط به درمان با انسولین، رادماکر و همکارانش تلاش شجاعانه‌ای انجام داده‌اند، اما در نهایت ناموفق بوده‌اند، تا یک استراتژی دارویی خوراکی جایگزین برای هزاران فرد باردار که هر ساله دیابت بارداری برای آنها تشخیص داده می‌شود، ایجاد کنند. فعلاً، «انسولین» حکمرانی می‌کند.

منبع:

https://www.healio.com/news/womens-health-ob-gyn/20250106/insulin-optimal-for-gestational-diabetes-management-vs-oral-therapies