10 اوت 2024 - هر سال، بیش از 10000 دانشمند در جلسات علمی انجمن دیابت آمریکا(ADA) گرد هم می آیند تا نتایج حاصل از مطالعات جدید دیابت را به اشتراک بگذارند. در این مقاله برخی از هیجان انگیزترین پیشرفت ها، از انسولین استنشاقی گرفته تا پیوند سلول های بنیادی را آورده ایم.

سرمایه گذاری Vertex بر روی سلول های بتای ساخته ی دست بشر

سلول های بنیادی را می توان برای تغییر شکل به انواع سلول های دیگر بدن، از جمله سلول های بتای انسولین ساز، تحریک کرد. دانشمندان از آنها برای تولید سلول های بتای ساخته ی دست بشر استفاده می کنند که می توانند به افراد مبتلا به دیابت نوع 1 پیوند زده شوند و جایگزین سلول هایی شوند که سیستم ایمنی آنها را از بین برده است.

شرکت بیوتکنولوژی Vertex یک کارآزمایی بالینی را برای آزمایش یک درمان پیشگام با سلول های بنیادی، که آن را VX-880 می نامند، اجرا کرده است. در نشست انجمن دیابت آمریکا امسال، این شرکت آخرین به‌روزرسانی‌های امیدوارکننده را از 12 فرد اولی که این درمان را دریافت کرده‌اند، ارائه کرد.

قبل از کارآزمایی، میانگین HbA1c شرکت‌کنندگان 61.7 میلی مول بر مول یا 7.8% بود و روزانه حدود 40 واحد انسولین مصرف می‌کردند. آن‌ها همچنین سابقه ی نا‌آگاهی از هیپوگلایسمی و سابقه هیپوگلایسمی شدید را داشتند و بدن هیچ یک از آنها انسولین تولید نمی کرد.

پس از درمان، شرکت‌کنندگانی که دوز کامل VX-880 را دریافت کردند، دوباره شروع به تولید انسولین کردند و سطح قند خونشان به طور قابل توجهی بهبود یافت. HbA1c هر 12 شرکت کننده به کمتر از 53 میلی مول در مول (7 درصد) کاهش یافت، سطح قند خون آنها بیش از 70 درصد از زمان ها در محدوده ی هدف بود و هیپوگلایسمی شدید را تجربه نکردند.

پس از شش ماه، هفت شرکت‌کننده ی دیگر نیاز به انسولین تزریق نداشتند و دو شرکت‌کننده میزان انسولین تزریقی خود را حدود 70 درصد کاهش دادند. نکته مهم این است که تمام شرکت‌کنندگان پس از یک سال پیگیری، دیگر هیپوگلایسمی شدید را تجربه نکردند، حتی با HbA1c پایین‌تر.

اکنون تقریباً 40 شرکت‌کننده از سراسر جهان در این آزمایش ثبت‌نام کرده‌اند که به دانشمندان کمک می‌کند تا شواهد بیشتری درباره ایمنی و پتانسیل VX-880 جمع‌آوری کنند.

اما این یافته های هیجان انگیز پتانسیل رشد سلول های بتا از سلول های بنیادی برای تغییر نحوه ی درمان دیابت نوع 1 را برجسته کرد. چالش بزرگ در این زمینه، دستیابی افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به این درمان در اسرع وقت است.

انسولین استنشاقی در دیابت نوع 1 نویدبخش است

یافته‌های یک کارآزمایی محوری که در مورد استفاده از انسولین استنشاقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 انجام شد، در نشست علمی ADA اعلام شد.

همه افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیاز به مصرف انسولین دارند، چه با تزریق چندین بار در روز یا با استفاده از پمپ انسولین، اما محققان به دنبال راه‌های آسان‌تری برای استفاده از انسولین از جمله استنشاق آن هستند.

استفاده از این نوع انسولین مانند استنشاق داروی آسم است. انسولین به صورت پودری در محفظه ای مانند افشانه ی استنشاقی آسم قرار می گیرد و هنگامی که بیمار آن را با استفاده از استنشاق تنفس می کند، وارد ریه های او می شود و از آنجا وارد خون می شود.

در کارآزمایی INHALE-3، 123بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه از انسولین استنشاقی به نام Afrezza، به اضافه یک انسولین طولانی الاثر در طول 17 هفته استفاده کردند. در حالی که گروه دیگر رژیم طبیعی انسولین خود را حفظ کردند - انسولین سریع الاثر خود را با تزریق یا پمپ مصرف می کردند.

این مطالعه نشان داد که سطح HbA1c درصد بیشتری از شرکت‌کنندگان که از انسولین استنشاقی استفاده می‌کردند، در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد(گروه کنترل) بهبود یافته است.21 درصد از افرادی که انسولین استنشاقی دریافت می کردند HbA1c خود را 5 میلی مول در مول (0.5 درصد) یا بیشتر بهبود دادند، در مقایسه تنها 5 درصد از کسانی که مراقبت استاندارد دریافت کردند توانستند این کاهش را تجربه کنند.

در گروهی از شرکت کنندگان که در شروع مطالعه HbA1c آنها برابر با 53 میلی مول بر مول(7%) یا بیشتر بود، 21% که انسولین استنشاقی را امتحان کردند، HbA1c خود را تا پایان مطالعه به کمتر از 53 میلی مول بر مول کاهش دادند. در حالی که هیچ یک از افراد در گروه مراقبت استاندارد به این هدف دست نیافتند.

بیش از نیمی از افراد حاضر در این کارآزمایی گفتند که مایلند پس از مطالعه به استفاده از انسولین استنشاقی ادامه دهند. اما یافته ها همچنین نشان داد که انسولین استنشاقی برای همه مناسب نیست. 26 درصد از شرکت کنندگان در گروه انسولین استنشاقی شاهد افزایش HbA1c به میزان 5 میلی مول در مول (0.5 درصد) یا بیشتر بودند، در مقایسه تنها 3٪ از افراد در گروه مراقبت استاندارد افزایش HbA1c را به میزان 0.5% تجربه کردند.

انسولین استنشاقی هنوز برای استفاده در بریتانیا تایید نشده است. اما این نتایج پتانسیل آن را برای ارائه یک روش جایگزین برای دریافت انسولین به افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نشان می دهد.

فن آوری نظارت مداوم بر قند خون برای دیابت نوع 2

فناوری دیابت، مانند نظارت مداوم بر قند خون (CGM) و سیستم های حلقه بسته هیبریدی، زندگی افراد مبتلا به دیابت نوع 1 را متحول کرده است. اما تحقیقاتی برای درک اینکه چگونه این سیستم ها می توانند برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشند، انجام نشده است.

در نشست ADA، مجموعه جدیدی از مطالعات پتانسیل این فناوری ها را برای بهبود سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نیز روشن کرد. این تأثیر مثبت هم در افرادی که انسولین مصرف می کردند و هم در افرادی که انسولین مصرف نمی کردند، مشاهده شد.

اولین مطالعه ی جهان روی سیستم حلقه بسته هیبریدی Omnipod 5، که شامل 305 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 بود، نشان داد که این فناوری سطح قند خون را کاهش می دهد. طی 13 هفته، میانگین سطحHbA1c  از 72میلی مول بر مول(8.2%)به 57میلی مول بر مول(7.4%) رسید.

همچنین داده هایی از دنیای واقعی از بیش از 6000 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 ارائه شد که تحت درمان با انسولین بودند و از CGM استفاده می کردند. محققان سطح قند خون آنها را قبل و بعد از استفاده از CGM به مدت یک سال مقایسه کردند.

استفاده از CGM به این افراد کمک کرد تا سطح HbA1c خود را حدود 10 میلی مول در مول (1٪) کاهش دهند و استفاده از CGM منجر به کاهش 50 درصدی بستری شدن در بیمارستان به دلیل دیابت یا دلایل دیگر شد.

نتایج مثبت مشابهی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که از انسولین استفاده نمی کردند، مشاهده شد. استفاده از CGM سبب شد که سطح قند خون آنها چهار ساعت بیشتر در روز در محدوده ی هدف باقی بماند.

گام‌های بعدی این مطالعات، آزمایش فناوری‌ها در گروه‌های مختلف افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و بررسی ماندگاری مزایای آن در طولانی‌مدت است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که چگونه این فناوری می‌تواند نحوه مدیریت روزانه دیابت نوع 2 را تغییر دهد و به بیماران کمک کند تا زندگی سالم‌تری داشته باشند. ما می‌خواهیم ببینیم همه کسانی که می‌توانند از این فناوری بهره ببرند به آن دسترسی داشته باشند، و تحقیقاتی مانند این برای رسیدن به این هدف، حیاتی هستند.

مقابله با عوارض کلیوی در کودکان مبتلا به دیابت نوع 1

داروهایی به نام مهارکننده‌های SGLT2 برای مدیریت سطح قند خون در دیابت نوع 2 تجویز می‌شوند. محققان همچنین دریافته اند که این داروها می‌توانند از کلیه‌های افراد مبتلا به دیابت نوع 2 محافظت کنند، زیرا به کلیه‌ها کمک می‌کنند تا قند اضافی را از خون دفع کنند.

تیمی از محققان در کانادا تاثیر محافظت کلیوی مهارکننده های SGLT2 را بر کودکان مبتلا به نوع 1 بررسی کرده و یافته های خود را در نشست ADA به اشتراک گذاشتند.

این تیم 98 کودک و جوان مبتلا به دیابت نوع 1 را برای مطالعه ATTEMPT انتخاب کردند. نیمی از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند تا با دوز پایین یک نوع مهارکننده SGLT2 به نام داپاگلیفوزین درمان شوند، در حالی که نیمی دیگر با یک دارونما بی ضرر درمان شدند. همه به طور معمول انسولین مصرف می کردند.

طی 16 هفته، محققان وضعیت کلیه‌های کودکان، HbA1c آنها و عوارض جانبی ناشی از درمان را بررسی کرده و دریافتند که کودکانی که داپاگلیفوزین مصرف می کردند، شاهد کاهش HbA1c در حدود 5 میلی مول در مول (0.5) بودند و مهمتر از همه، آنها شاهد بهبود عملکرد کلیه های کودکان بودند. همچنین هیچ عارضه ی جانبی مرتبط با مصرف داپاگلیفوزین در این گروه گزارش نشد.

اکنون ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا ببینیم این مزایا تا چه مدت می توانند ادامه داشته باشند، اما این یافته های اولیه راه را برای درمان های جدید برای جوانان مبتلا به دیابت نوع 1 برای محافظت در برابر بیماری کلیوی هموار می کند.

منبع:

https://www.diabetes.org.uk/about-us/news-and-views/breaking-research-news-american-diabetes-association