12آوریل ۲۰۲۵ - طبق داده‌های این مطالعه، بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه(COPD) که بیش از ۲۴ ماه از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی(ICS) استفاده می ‌کردند، در مقایسه با افرادی که کمتر از ۴ ماه از این داروها استفاده می ‌کردند، با خطرات بیشتری برای دیابت، پوکی استخوان، ذات‌الریه، آب مروارید و شکستگی مواجه بودند.این یافته‌ها در ژورنال Annals of Family Medicine منتشر شد.

دکتر باربارا پی. یاون، استاد کمکی در بخش سلامت خانواده و جامعه در دانشگاه مینه سوتا، گفت: درمان با ICS فقط برای کسانی که COPD و آسم یا ویژگی‌های شبیه آسم به دلیل COPD خود دارند، کسانی که تعداد ائوزینوفیل ‌های خونشان بالا است و کسانی که دوره های تشدیدهای مکرر متوسط ​​تا شدید بیماری را دارند، تجویز می‌ شود، که این موارد مصرف، اکثر بیماران مبتلا به COPD را شامل نمی شود.

دکتر یاون ادامه داد: یافته‌های ما بر لزوم در نظر گرفتن خطر شروع درمان ICS برای COPD تأکید می کند، ما باید از خود بپرسیم که آیا این درمان واقعاً لازم است؟ پس از شروع درمان با ICS، این درمان به ندرت قطع می ‌شود و تنها با بیش از ۲۴ماه استفاده، 29.4 درصد از افراد یک یا چند مورد از عوارض جانبی مورد مطالعه ما را خواهند داشت - دیابت جدید، آب مروارید، ذات ‌الریه، پوکی استخوان و شکستگی ‌های غیرتروماتیک.

با استفاده از داده‌های پرونده الکترونیکی سلامت، دکتر یاون، و دکتر ویلسون دی. پیس، مدیر ارشد پزشکی و فناوری در موسسه DARTNet و استاد پزشکی خانواده در مرکز علوم بهداشتی دانشگاه کلرادو، و همکارانشان، دو گروه از بزرگسالان حداقل ۴۵ساله ی مبتلا بهCOPD -۳۱۸۳۸۵ نفر با تشخیص COPD در هر زمانی (گروه شایع) و ۲۰۹۰۶۲ نفر با تشخیص جدیدCOPD (گروه آغازین) - را ارزیابی کردند تا مشخص کنند که چگونه استفاده طولانی مدت ازICS (بیش از ۲۴ماه) در مقابل استفاده کوتاه مدت ازICS (کمتر از ۴ماه)، بر خطر تشخیص جدید دیابت نوع ۲، آب مروارید، ذات الریه، پوکی استخوان یا شکستگی غیرتروماتیک تأثیر می ‌گذارد.

محققان همچنین بررسی کردند که چگونه خطر ابتلا به ذات الریه مکرر و شکستگی غیرتروماتیک مکرر با مدت زمان استفاده ازICS ، متفاوت است. به طور قابل توجهی، تعداد بزرگسالان در هر مجموعه پس از تطبیق نمره گرایش کاهش یافت(گروه شایع: 291687 نفر؛ گروه آغازین: 185346 نفر)، که طبق گفته ی محققان، جنسیت، نژاد، قومیت، شاخص توده بدنی(BMI)، وضعیت سیگار کشیدن و نمره چارلسون-دیو، که به صورت دو بخشی با مقدار بیشتر از دو دسته‌ بندی شده بود، در آن لحاظ شده است.

خطر تشخیص جدید

در مقایسه با استفاده کوتاه مدت از ICS، مشخص شد که استفاده طولانی مدت از ICS در گروه شایع، خطر تشخیص جدید یکی از پنج پیامد مشخص شده را به طور قابل توجهی افزایش می ‌دهد(HR =2.65؛ بازه ی اطمینان 95%:2.62-2.68). محققان خاطرنشان کردند که این موضوع در گروه آغازین نیز صادق بود، به طوری که کاربران طولانی مدت ICS با خطر قابل توجهی بالاتر برای یکی از پنج بیماری مواجه بودند(HR =2.6؛ بازه ی اطمینان 95%:2.56-2.64).

به تفکیک شرایط، خطر برای هر یک از آنها در گروه غالب با استفاده طولانی ‌مدت نسبت به استفاده کوتاه‌ مدت از ICS همچنان بالا باقی ماند: دیابت  (HR =2.56؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.53-2.59)، پوکی استخوان(HR =2.5؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.5-2.5)، ذات‌الریه(HR =2.48؛ بازه ی اطمینان 95%:، 2.45-2.5)، آب‌ مروارید(HR =2.45؛ بازه ی اطمینان 95%:2.43-2.48) و شکستگی(HR =2.45؛ بازه ی اطمینان 95%:2.42-2.47).

محققان هنگام ارزیابی این خطرات فردی در گروه آغازین، الگوی مشابهی را مشاهده کردند، به طوری که خطر هر یک با استفاده طولانی مدت از ICS در مقابل کوتاه مدت افزایش یافت: دیابت(HR =2.48؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.45-2.52)، پوکی استخوان(HR = 2.44؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.41-2.48)، ذات الریه(HR =2.4؛ بازه ی اطمینان 95%:2.37-2.44)، آب مروارید(HR =2.39؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.36-2.43) و شکستگی(HR =2.39؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.36-2.42).

با توجه به یافته ‌های فوق، دکتر یاون گفت: «خطرات بالاتر ناشی از استفاده طولانی مدت از ICS کمی تعجب آور است. اکثر مطالعات، عوارض جانبی کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (خوراکی، عضلانی یا داخل وریدی) را گزارش کرده‌ اند اما خطرات بالقوه کورتیکواستروئیدهای استنشاقی اغلب نادیده گرفته شده اند. در این مطالعه بسیار بزرگ، احتمال وقوع عوارض جانبی پس از ۲۴ماه استفاده ازICS حدود ۲.۵برابر بیشتر از کمتر از ۴ماه استفاده ازICS بود و این عوارض نادر نبودند و یک یا چند مورد از این عوارض در ۲۹.۴٪از افراد رخ داد».

دکتر پیس از نظر خطرات خاص مورد مطالعه، افزایش خطر ابتلا به دیابت را با استفاده طولانی مدت ازICS ، برجسته کرد و گفت: «با توجه به حجم نمونه بزرگ و خطرات شناخته شده استفاده طولانی مدت از ICS، انتظار داشتیم که یافته ی مثبتی برای نتایج ترکیبی داشته باشیم. منابع علمی در مورد افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲متناقض بودند، بنابراین شدت این خطر تا حدودی تعجب‌ آور بود».

محققان با استفاده از گروه آغازین، گزارش دادند که نسبت بالاتری از بزرگسالانی که ICS را به صورت طولانی مدت در مقابل کوتاه مدت مصرف می‌ کردند، حداقل به یکی از پنج بیماری مبتلا بودند (29.41% در مقابل 9.15 درصد). دکتر یاون گفت: تفاوت خطر مطلق بین این دو گروه نشان می‌ دهد که «تعداد مورد نیاز برای آسیب فقط پنج نفر است».

دکتر پیس گفت: «تعداد کلی مورد نیاز برای آسیب به طور قابل توجهی کمتر از آن چیزی بود که من پس از ۲۴ماه و بیشتر استفاده از ICS انتظار داشتم».

خطر عود، تحقیقات آینده

هنگام ارزیابی با در نظر گرفتن خطرات مربوط به رویدادهای عود کننده، الگوی افزایش خطرات با استفاده طولانی ‌مدت از ICS در هر دو گروه ادامه یافت.

طبق این مطالعه، بزرگسالانی که در گروه غالب، برای مدت طولانی از ICS استفاده می ‌کردند، در مقایسه با بزرگسالانی که مدت کوتاهی از ICS استفاده می‌ کردند، با خطر بسیار بالاتری برای ذات‌الریه عودکننده (HR =2.88؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.62-3.16) و شکستگی عود کننده غیرتروماتیک (HR =1.77؛ بازه ی اطمینان 95%: 1.42-2.21) مواجه بودند.

در گروه آغازین، محققان همچنین گزارش دادند که خطر هر رویداد عود کننده در بین مصرف ‌کنندگان طولانی ‌مدت ICSدر مقایسه با مصرف ‌کنندگان کوتاه ‌مدت به طور قابل توجهی بالاتر بود: ذات‌الریه (HR =2.85؛ بازه ی اطمینان 95%: 2.53-3.22) و شکستگی غیرتروماتیک (HR =1.57؛ بازه ی اطمینان 95%: 1.2-2.06). دکتر یاون گفت: «مانند تمام روش ‌های درمانی، بیمار و پزشک یا متخصص بالینی باید قبل از شروع درمان، خطرات و مزایا را بسنجند. این اطلاعات باید به تصمیم‌ گیری ‌ها در این زمینه کمک کند.»

دکتر پیس گفت:« با توجه به وضعیت فعلی استفاده از ICS در بیماران مبتلا به COPD، این یافته‌ ها می ‌توانند الگوهای تجویز را تغییر دهند. ما در طول فرآیند بررسی با مخالفت‌هایی روبرو شدیم مبنی بر اینکه دلیل استفاده از ICS/LABA به عنوان داروی اصلی COPD این است که این دارو ارزان‌ قیمت است، اما شاید درک کامل از هزینه ‌های بلند مدت برای افرادی که از ICS برای COPD استفاده می‌ کنند و نیاز به این درمان خاص برای آنها ثابت نشده است، بتواند الگوهای تجویز را تغییر دهد».

دکتر پیس ادامه داد: «همانطور که دکتر یاون اشاره کرد، دلایل روشنی برای استفاده از ICS در COPD وجود دارد، اما مسیر رسیدن به آن باید از طریق شکست درمان‌های استنشاقی غیر مبتنی بر ICS باشد. اغلب اوقات افراد قبل از دریافت ICS هرگز تحت درمان LABA/LAMA قرار نگرفته ‌اند».

با در نظر گرفتن نتایج این مطالعه، دکتر پیس بر اهمیت مطالعه چگونگی تأثیر مصرف طولانی‌ مدت دارو بر بیماران تأکید کرد و گفت: «ما همیشه باید مایل به بررسی تأثیر عوارض جانبی طولانی ‌مدت داروهای رایج بر جمعیت باشیم. به عنوان مثال، با توجه به اینکه داروهای کورتیکواستروئید استنشاقی بدون نسخه هستند، شاید تأثیر آنها پس از دهه ‌ها استفاده باید بررسی شود - مسئله‌ ای که بررسی آن حتی دشوارتر از مسائل مربوط به ICS است».

دکتر یاون و دکتر پیس هر دو با نگاهی به آینده گفتند که تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع باید دوز ICS و انواع/محصولات را بررسی کند.

دکتر یاون گفت: «در مطالعات آینده، باید اطلاعاتی در مورد دوز درمانی ICS و احتمالاً انواع ICS مورد استفاده که در دسترس ما نبود، ارائه دهیم.»

دکتر پیس گفت:«منطقاً انتظار می ‌رود که یک منحنی پاسخ دوز مربوط به مقدار کل دوز ICS و شاید اثر سیستمیک محصولات مختلف ICS وجود داشته باشد، این اطلاعات می‌ تواند با استفاده از سوابق تکمیلی بهتر و دقیق ‌تر برای محاسبه دوزهای کل در طول زمان مفید باشد.برخی از عوارض جانبی ممکن است حداقل تا حدی با درمان‌های اضافی کاهش یابند، مانند غربالگری بهتر، و شاید استفاده زودتر از داروهای پوکی استخوان نیز ارزش بررسی بیشتر را داشته باشد».

منبع:

https://www.healio.com/news/pulmonology/20250407/using-inhaled-corticosteroids-for-24plus-months-ups-diabetes-osteoporosis-risk-in-copd