3 ژانویه 2025- تحقیقات جدید نشان می دهد که تعامل با دوستان و خانواده ممکن است ما را سالم نگه دارد زیرا سیستم ایمنی بدن ما را تقویت می کند و خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت نوع 2، بیماری قلبی، سکته مغزی را کاهش می دهد.

محققان بریتانیایی و چینی پس از مطالعه پروتئین های موجود در نمونه های خون گرفته شده از بیش از 42000 بزرگسال ثبت نام شده دربیوبانکبریتانیا، به این نتیجه رسیدند. یافته های آنها در مجلهNature Human Behaviour  منتشر شده است.

روابط اجتماعی نقش مهمی در رفاه ما دارد. شواهد به طور فزاینده ای نشان می دهد که هم انزوای اجتماعی و هم تنهایی، با سلامت ضعیف تر و مرگ زودهنگام مرتبط هستند. با این حال، با وجود این شواهد، مکانیسم‌های اساسی که از طریق آن روابط اجتماعی بر سلامت تأثیر می‌گذارد، مبهم باقی مانده اند.

یکی از راه‌های کشف مکانیسم‌های بیولوژیکی، بررسی پروتئین‌های در حال گردش در خون است. پروتئین ها مولکول هایی هستند که توسط ژن های ما تولید می شوند و برای کمک به عملکرد صحیح بدن ما ضروری هستند. آنها همچنین می توانند به عنوان اهداف دارویی مفید عمل کنند و به محققان این امکان را می دهند که درمان های جدیدی برای مقابله با بیماری ها ایجاد کنند.

تیمی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه کمبریج، بریتانیا و دانشگاه فودان، چین، «پروتئوم‌ها» - مجموعه‌ای از پروتئین‌ها - را در نمونه‌های خون اهدایی بیش از 42000 بزرگسال 40 تا 69 ساله که در بیوبانک بریتانیا شرکت نموده اند، بررسی کردند. این به آنها اجازه داد تا ببینند کدام پروتئین ها در بین افرادی که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها بودند در سطوح بالاتری وجود دارند و چگونه این پروتئین ها با سلامت ضعیف تر ارتباط دارند.

این تیم امتیاز انزوای اجتماعی و تنهایی را برای افراد محاسبه کرد. انزوای اجتماعی معیاری عینی است که به عنوان مثال، بر این اساس تعریف می شود که آیا فردی تنها زندگی می‌کند، چقدر با دیگران ارتباط اجتماعی دارد و آیا در فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کند یا خیر. از سوی دیگر، تنهایی یک معیار ذهنی است که بر اساس اینکه آیا فرد احساس تنهایی می کند یا خیر، تعریف می شود.

هنگامی که آن ها پروتئوم ها را تجزیه و تحلیل کردند و نتایج را برای عواملی مانند سن، جنس و زمینه اجتماعی-اقتصادی را تنظیم کردند، محققان 175 پروتئین مرتبط با انزوای اجتماعی و 26 پروتئین مرتبط با تنهایی را یافتند(اگرچه همپوشانی قابل توجهی وجود داشت، تقریباً 85٪ از پروتئین های مرتبط با تنهایی با انزوای اجتماعی مشترک بودند). بسیاری از این پروتئین ها در پاسخ به التهاب، عفونت ویروسی و به عنوان بخشی از پاسخ های ایمنی ما تولید می شوند و همچنین با بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2، سکته مغزی و مرگ زودرس مرتبط هستند.

سپس تیم از یک تکنیک آماری به نام تصادفی سازی مندلی استفاده کرد تا رابطه ی علّی بین انزوای اجتماعی و تنهایی از یک سو و پروتئین ها را از سوی دیگر بررسی کند. با استفاده از این رویکرد، آنها پنج پروتئین را شناسایی کردند که فراوانی آنها ناشی از تنهایی بود.

دکترChun Shen  از گروه علوم اعصاب بالینی در دانشگاه کمبریج، و مؤسسه علم و فناوری برای هوش مصنوعی الهام گرفته از مغز در دانشگاه فودان، گفت:ما می‌دانیم که انزوای اجتماعی و تنهایی با سلامت ضعیف‌تر مرتبط هستند، اما هرگز دلیل آن را نفهمیدیم. کار ما تعدادی از پروتئین‌ها را برجسته کرده است که به نظر می ‌رسد نقش کلیدی در این رابطه دارند، به‌ ویژه سطوح برخی پروتئین‌ها که به ‌عنوان پیامد مستقیم تنهایی افزایش می‌یابند.

بیش از 100هزار پروتئین و بسیاری از انواع آنها در بدن انسان وجود دارد. هوش مصنوعی و پروتئومیکس با توان بالا می توانند به ما کمک کنند تا برخی از پروتئین های کلیدی را در پیشگیری، تشخیص، درمان و پیش آگهی در بسیاری از بیماری های انسانی مشخص کنیم، این کار می تواند دیدگاه سنتی سلامت انسان را متحول کند.

پروفسور جیانفنگ فنگ از دانشگاه وارویک، گفت: پروتئین‌هایی که ما شناسایی کرده‌ایم سرنخ‌هایی از مکانیسم بیولوژیکی زیربنایی سلامت ضعیف در میان افرادی را به ما ارائه می دهد که از نظر اجتماعی منزوی یا تنها هستند، و نشان می‌دهد که چرا روابط اجتماعی نقش مهمی در حفظ سلامت ما دارد.

یکی از پروتئین هایی که در نتیجه ی احساس تنهایی در سطوح بالاتری تولید می شود،ADM  یا Adrenomedullin بود. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که این پروتئین در پاسخ به استرس و تنظیم هورمون‌های استرس و هورمون‌های اجتماعی مانند اکسی‌توسین(به اصطلاح هورمون عشق) که می‌تواند استرس را کاهش داده و خلق و خو را بهبود بخشد، نقش دارد.

این تیم یک ارتباط قوی بین ADM و حجم اینسولا( یک مرکز مغزی برای شنود یا توانایی ما برای حس کردن آنچه در داخل بدنمان اتفاق می‌افتد) یافتند. هر چه سطح ADM بیشتر باشد، حجم این ناحیه کمتر می‌شود. سطوح بالاتر ADM همچنین با حجم کمتر کودیت چپ(the left caudate)، منطقه ای درگیر در فرآیندهای عاطفی، پاداش و اجتماعی مرتبط بود. علاوه بر این، سطوح بالاترADM با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط بود.

یکی دیگر از پروتئین‌ها، ASGR1 بود که با کلسترول بالاتر و افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است، در حالی که سایر پروتئین‌های شناسایی‌شده برای مثال، در ایجاد مقاومت به انسولین، آترواسکلروز (سفت شدن شریان‌ها) و پیشرفت سرطان نقش دارند.

پروفسور باربارا ساهاکیان از گروه روانپزشکی دانشگاه کمبریج، گفت: «این یافته‌ها اهمیت تماس اجتماعی را برای حفظ تندرستی ما نشان می دهد. امروزه افراد بیشتری در هر سنی گزارش می دهند که احساس تنهایی می کنند. به همین دلیل است که سازمان بهداشت جهانی انزوای اجتماعی و تنهایی را به عنوان "نگرانی بهداشت عمومی جهانی" توصیف کرده است. ما باید راه هایی برای مقابله با این مشکل رو به رشد پیدا کنیم و مردم را در ارتباط با اجتماعشان نگه داریم تا به آنها کمک کنیم سالم بمانند».

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20250103/Social-connections-may-boost-immunity-and-reduce-disease-risk.aspx